Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

"Μαγικές" Τετάρτες με υπέροχες φίλες

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 11:30 μ.μ.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο στις μέρες μας, να βρεις και να αφιερώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Όμως είναι κάτι το απολύτως απαραίτητο. Καλή η οικογένεια, καλή η δουλειά, καλά τα παιδιά και οι ευθύνες όμως δεν μπορείς να συνεχίσεις για πολύ, δίχως να γεμίσεις τις μπαταρίες σου. Εκεί είναι που έρχονται οι φίλοι σου να σε παρασύρουν, να σε κάνουν να διασκεδάσεις, να σε απομακρύνουν για λίγο από όλες εκείνες τις έγνοιες που σου προκαλούν πονοκέφαλο και που πολλές φορές, δεν σε αφήνουν να κοιμηθείς ήσυχα τις νύχτες.


Τα τελευταία χρόνια έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους. Με ορισμένους από αυτούς μείναμε απλά γνωστοί ενώ με κάποιους άλλους, η επικοινωνία είναι τόσο σπάνια -πόσο μάλλον η πιο στενή επαφή- που δεν μπορώ καν να τους εντάξω στην προαναφερόμενη κατηγορία. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που αποτελούν πλέον μεγάλο και σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Οι άνθρωποι εκείνοι για τους οποίους θα ξεκλέψω χρόνο, όσες δουλειές και αν έχω, προκειμένου να τους συναντήσω. Οι άνθρωποι εκείνοι που με κάνουν να μετράω με ανυπομονησία τις ώρες μέχρι να φτάσω στο ραντεβού μου μαζί τους.


Για δύο από αυτούς τους ανθρώπους θέλω να μιλήσω σήμερα και πιο συγκεκριμένα, για δύο υπέροχες δεσποινίδες που ομορφαίνουν, γεμίζουν με γέλια και συναρπαστικές στιγμές τις Τετάρτες μου. Ποιες είναι αυτές; Η Νικολέτα Κατσιούλη και η Μαρία Μπακάρα (ω, ναι... μόλις σας εξέθεσα με όνομα και επίθετο σε όποιον μπορεί να διαβάσει αυτό το post). Και μπορεί η Νικολέτα ως ψώνιο να χαρεί με την ανάρτηση αυτή, η Μαρία όμως, ως πιο ντροπαλή, ξέρω ότι θα κοκκινίσει διαβάζοντάς την όμως, δεν μπορούσα να αντισταθώ στην παρόρμηση.


Τη Νικολέτα τη γνώρισα μέσω διαδικτύου χάρη στο blog μου, "Το Μεγαλείο των Τεχνών...". Είχαμε μιλήσει αρκετές φορές ηλεκτρονικά και όταν συναντηθήκαμε επιτέλους από κοντά, μια "σπίθα" άναψε και ήξερα από την πρώτη στιγμή πως θα "κολλήσουμε" και δεν θα "ξεκολλάμε", ούτε με διαλυτικό. Και πράγματι, ακριβώς αυτό συνέβη και δε νομίζω να μπορεί να το αλλάξει κανείς και τίποτα. Μοιραζόμαστε μια κοινή, "αρρωστημένη" αίσθηση του χιούμορ και κάνουμε τις ίδιες "καφρίλες", πράγμα που σε άλλους μπορεί να φαντάζει ανατριχιαστικό, σε μας πάλι, φαντάζει υπέροχο. Προσπαθούμε να ξεκλέβουμε όσες περισσότερες στιγμές μπορούμε και έτσι, αρκετές φορές, βρισκόμαστε και εκτός Τετάρτης -που αποτελεί μέρα ορόσημο της κάθε βδομάδας- και όπου και να πάμε ένα είναι το σίγουρο... γινόμαστε θέαμα αλλά, δεν μας νοιάζει. Μπορεί βέβαια να αργεί πάντα στα ραντεβού της όμως τι να κάνω... την αγαπάω και το ανέχομαι!


Τη Μαρία από την άλλη τη γνώρισα σε μια παρουσίαση. Ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες και έπειτα συναντηθήκαμε ξανά στην περιβόητη πρεμιέρα του "Breaking Dawn Part 2", όπου και με βομβάρδισε με ερωτήσεις σχετικά με το βιβλίο μου στις οποίες και απάντησα με μεγάλη προθυμία. Δεν βλέπεις συχνά τόσο πωρωμένο κόσμο, ειδικά με κάτι που δεν έχει κυκλοφορήσει. Δεν μπορείς να μην την αγαπήσεις αφού εκτός από ενθουσιώδης και παθιασμένη με τις "αγάπες" της, είναι μια σκέτη γλύκα και θες να την γεμίσεις με φιλιά και χάδια. Η Τετάρτη είναι η μέρα συνάντησης που καθιερώθηκε εξαιτίας του ότι δεν παρακολουθεί μαθήματα στη σχολή αλλά χαλάλι της. Άλλωστε, όποια μέρα κι αν επέλεγε, εγώ θα το προγραμμάτιζα έτσι ώστε να της την αφιέρωνα. Ειλικρινής και αυθόρμητη, η Μαρία μας, είναι ένας απολαυστικός χείμαρρος με μια καταπληκτική συλλογή από φιόγκους και στέκες που ζηλεύω θανάσιμα.


Αρχικά οι Τετάρτες είχαν καθιερωθεί ως μέρες χαλάρωσης στο cafe του Public αλλά απ' όταν μας έκανα τα νεύρα κρόσσια με την αγένεια τους, μεταφέραμε τη "βάση" μας στο Polis που κακά τα ψέματα, είναι πολύ καλύτερο και εκτός των άλλων, μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε του μαγαζιού και αυτή η αίσθηση οικειότητας και άνεσης, δεν ανταλλάσσεται με τίποτα. Όσο ο καιρός όμως ανοίγει και η θερμοκρασία ανεβαίνει, αλλάζει η διάθεσή μας και επιλέγουμε νέες εμπειρίες. Πότε bowling, πότε παγοδρόμιο, πότε luna-park, οι Τετάρτες μας παίρνουν μια νέα κατεύθυνση που εν όψη καλοκαιριού, πιστεύω πως μας επιφυλάσσει ακόμα περισσότερα.


Όμως δεν είναι οι στιγμές αυτές που προσμένω κάθε βδομάδα... είναι οι άνθρωποι με τις οποίες τις μοιράζομαι! Κορίτσια μου... σας ευχαριστώ που είστε φίλες μου... σας ευχαριστώ που μου χαρίζετε με την παρουσία σας τόσο μοναδικές στιγμές... σας ευχαριστώ για τα γέλια και τα αστεία που μοιραζόμαστε... για τις σοβαρές συζητήσεις που με βγάζουν από τα αδιέξοδά μου όταν το έχω ανάγκη... για την κατανόηση και την στήριξη... που ακούτε κάθε τρελή ιδέα μου και ενθουσιάζεστε... Μα πάνω απ' όλα, σας ευχαριστώ που με αγαπάτε και δεν διστάζετε να μου το δείξετε... Να ξέρετε όμως πως κι εγώ σας αγαπώ... πολύ...

8 σχόλια on ""Μαγικές" Τετάρτες με υπέροχες φίλες"

Read to Death on 29 Απριλίου 2013 στις 11:40 μ.μ. είπε...

Ω ναι ειναι αληθεια....καταχαρηκα....μπορεις να με εκθεσεις και αλλο!!!
Απλα δεν εχω λογια κατι απλα π δεν μ συμβαινει ποτε...παντα εχω κατι να πω.....
κ.Παπαδημακοπουλου απλα σας λατρευουμε.....δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως....εισαι το ναρκωτικο μας!!!
Και πραγματικα χαιρομαι που ειμαι addict!!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 29 Απριλίου 2013 στις 11:50 μ.μ. είπε...

@ Μην ανησυχείς Κατσιούλη και σκοπεύω εντός των ημερών να σε εκθέσω κι άλλο, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό! :P
Σε άφησα speechless δηλαδή;;; Αυτό κι αν είναι είδηση! Χα, χα, χα...
Κι εγώ σας λατρεύω... δεν σας "κόβω" με τίποτα και για κανέναν λόγο! <3

Χρύσα είπε...

Πόσο μα πόσο πολύ σας χαίρομαι και την ίδια στιγμή πόσο σας ζηλεύω!!!!Με την καλή έννοια πάντα......Να ζείτε υπέροχες στιγμές και να είστε πάντα εκεί η μία για την άλλη.Δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο και δυνατό από τις αληθινές φιλίες!!!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 30 Απριλίου 2013 στις 4:35 μ.μ. είπε...

@ Όπως τα λες Χρύσα μου! Είναι υπέροχο να έχεις καλούς φίλους και να μοιράζεσαι, όσες περισσότερες στιγμές μπορείς μαζί τους! Είναι μικρά πράγματα που τελικά, σημαίνουν τόσα πολλά και δεν τα αλλάζεις με τίποτα! :)

BUTTERFLY on 30 Απριλίου 2013 στις 5:28 μ.μ. είπε...

Ποσο υπεροχες στιγμες αληθεια! Σας ζηλευω (λογω ελλειψης χρονου...) και σας θαυμαζω! Να ειστε παντα καλα να περνατε τοσο ομορφα!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 30 Απριλίου 2013 στις 10:48 μ.μ. είπε...

@ Να 'σαι καλά Χριστινάκι μου! Δεν είναι πάντα εύκολο όμως, το παλεύουμε, κάνουμε ότι μπορούμε και πάντα, περνάμε υπέροχα... :)

Panos Konstantinidis on 1 Μαΐου 2013 στις 10:26 μ.μ. είπε...

Γιώτα περνάτε καλά βλέπω :) Μετά την υγεία η φιλία είναι το σημαντικότερο πράγμα για τον άνθρωπο.

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 1 Μαΐου 2013 στις 11:51 μ.μ. είπε...

@ Το κατά δύναμιν Πάνο μου! ;)
Και όπως τα λες... έτσι είναι! Η φιλία, ειδικά όταν είναι ειλικρινής και ανιδιοτελής, είναι ανεκτίμητη! :D

Δημοσίευση σχολίου

 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal