Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Πως μπορεί να σου ανέβει η πίεση σε δευτερόλεπτα

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 5:36 μ.μ.
Υποτίθεται πως ένας από τους λόγους που αποφασίσαμε με τον άντρα μου πριν ένα χρόνο να μετακομίσουμε σε πολυκατοικία που βρίσκεται σε πεζόδρομο, οφειλόταν στο γεγονός πως το παιδί μας, θα μπορούσε να παίζει ανενόχλητο -τουλάχιστον το καλοκαίρι-, να τρέχει πάνω-κάτω χωρίς να ανησυχώ μην το πατήσει κανένα αυτοκίνητο κλπ., έστω κι αν τελικά ο κίνδυνος εξακολουθεί να παραμονεύει ακόμα κι εδώ, κάτω υπό αυτές τις συνθήκες.
Δυστυχώς, έχω διαπιστώσει πολλάκις πως περιτριγυρίζομαι από ΖΩΑ!!! Όχι, όχι... το ζώα δεν είναι η σωστή λέξη καθώς προσβάλω τετράποδα που έχουν μεγαλύτερο δείκτη ευφυίας και πιο εξευγενισμένα ένστικτα από τα δίποδα που με περιβάλλουν. Ένα τέτοιο δίποδο λοιπόν, συνάντησα πριν δυο μέρες και μαντέψτε... ήθελα να το βαρέσω μέχρι να ματώσει και να μην το ξεχάσει ποτέ.


Τρέχει ο γιος μου στον πεζόδρομο, επιστρέφοντας από το μαγαζί του μπαμπά του όπου πεταχτήκαμε να τον δούμε για λίγο, για να φτάσει στην είσοδο της πολυκατοικίας πριν από εμένα, που τον κυνηγούσα, ένα παιχνίδι ανάμεσά μας. Φυσικά, είχα αφήσει τον Βασίλη να προπορευθεί μισό μέτρο... Εκεί είναι που με την άκρη του ματιού μου, εντοπίζω το προαναφερόμενο δίποδο.
Περιγραφή: γυναίκα ηλικίας 45-50, που έχει να κάνει σεξ από... ποτέ, ανέραστη και άκληρη, που δεν βρήκε άντρα να την στεφανωθεί και προσπαθεί να το παίξει fit και δραστήρια μπας και της κάτσει κανένας απελπισμένος, μαστουρωμένος πιτσιρικάς -γιατί μόνο υπό την επήρεια ουσιών θα μπορούσε να της τον σφυρίξει κανείς-, τρέχει με ένα μοτοποδήλατο στον πεζόδρομο, με 30 χιλιόμετρα την ώρα, λες και προσπαθούσε να ξεφύγει από τον Χάρο.
Σταματάει βλέποντας το παιδί κι έχοντας απόσταση από αυτό μεγαλύτερη των 2 μέτρων, από ευθεία αλλά και πλάγια κατεύθυνση. Ξεφυσάει αγανακτισμένη, προφανώς επειδή το παιδί της έκοψε τη φόρα. Και κάνει το μεγάλο λάθος. Γυρίζει να με στραβοκοιτάξει και μάλιστα, είχε αρκετό θράσος ώστε να μου κάνει παρατήρηση.


"Μαζέψτε επιτέλους τα παιδιά σας!", αναφωνεί.
"Δεν κατάλαβα τι είπες...", τη ρωτάω ελπίζοντας πως παράκουσα.
"Δεν μπορείτε να τα έχετε από κοντά; Τι τα ξαμολάτε έτσι;", συνεχίζει ακάθεκτη, αδιαφορώντας για το πυρωμένο βλέμμα μου.
"Άσε μας κυρά μου που θα μας κάνεις και υποδείξεις!", έχω αρχίσει ήδη να φορτώνω.
"Τι το περάσατε και τα αφήνετε έτσι να απομακρύνονται από κοντά σας ανεξέλεγκτα"; συνεχίζει.
Εντάξει!! Μέχρι εκεί ήμουν γιατί τα νεύρα μου, εκτός από ευαίσθητα, είναι και λίγο παραπάνω πειραγμένα το τελευταίο διάστημα.
"Εσένα, ποιος σε έχει αφήσει να κυκλοφορείς ανεξέλεγκτη; Δεν έχεις κανέναν να σε μαζέψει; Αλλά βέβαια, τι ρωτάω... τέτοια ξινή και αγάμητη που είσαι, που να βρεθεί άνθρωπος να σε αντέξει. Εδώ, είναι πεζόδρομος! Ζουν οικογένειες, κυκλοφορούν παιδιά τα οποία τρέχουν, παίζουν και λυπάμαι αν σε πειράζει, ΑΝΑΠΝΕΟΥΝ!!! Άμα δεν σ' αρέσει, πάρε το ποδηλατάκι σου και πήγαινε σε κανένα νεκροταφείο για να μην στο φορέσω κολάρο."
Μια μαμά που ήταν με μια φίλη και το παιδάκι της εκείνη την ώρα μπροστά, έσπευσε να με υπερασπιστεί και να υπερθεματίσει όσα είχα πει μερικές στιγμές πριν. Η κουμπαρομπεμπέκα ποδηλάτισσα, άρχισε να κάνει και πάλι πετάλι μουρμουρίζοντας, "Μαλακισμένες!!!"
"ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΜΩΡΗ ΚΑΜΠΟΥΡΙΑΣΜΕΝΗ ΣΚΥΛΑ!!!"
Μη ρωτήσετε ποιος το είπε αυτό... θα έπρεπε ήδη να ξέρετε...


Ένα τελευταίο έχω να πω!!! Επειδή η ΜΑΛΑΚΙΑ πάει σύννεφο κι έχει γίνει εθνικό μας σπορ, δεν σημαίνει πως έχει νομιμοποιηθεί και κατά συνέπεια, πρέπει να ανεχόμαστε τον κάθε παπάρα. Λυπάμαι αν δεν σας αρέσουν τα παιδιά, σε κάποιους άλλους όμως αρέσουν, τα κάνουν και τα μεγαλώνουν και άμα δεν αντέχετε το να συνυπάρχετε μαζί τους... ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ!!! Χώρος στα νεκροταφεία υπάρχει ακόμα για να σας χώσουμε σε καμιά τρύπα και πιστέψτε με... θα το κάνουμε με μεγάλη χαρά, προθυμία και κατανόηση.

8 σχόλια on "Πως μπορεί να σου ανέβει η πίεση σε δευτερόλεπτα"

Eirini είπε...

hthele kai koutoulia...ekei pou den tha to perimene.... tha xalarwne....xaxxaxaxaxaxax

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 5 Αυγούστου 2013 στις 3:38 μ.μ. είπε...

@ Ειρήνη το σκέφτηκα αλλά συγκρατήθηκα τελικά! Χα, χα, χα... :P

Nik είπε...

Πολύ σωστή σε βρίσκω Γιώτα μου !!! Αφού κρατήθηκες και δε της έδωσες και καμία σφαλιάρα σε παραδέχομαι !!!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 5 Αυγούστου 2013 στις 4:18 μ.μ. είπε...

@ Nik δίκιο έχω, που να το βρω! :/
Όσο για το πως κρατήθηκα... με μεγάλη δυσκολία!

Panos Konstantinidis on 7 Αυγούστου 2013 στις 3:42 μ.μ. είπε...

Χαχα Γιώτα γουστάρω χώσιμο. Έτσι πρέπει, δε μιλάει κανένας και έχουν πάρει πολύ θάρρος μερικοί μερικοί.

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 7 Αυγούστου 2013 στις 5:04 μ.μ. είπε...

@ Πάνο, χαίρομαι που σας διασκεδάζω! Χα, χα, χα... :P
Ναι, η αλήθεια είναι πως πολλοί κάνουν τους χαζούς και ορισμένοι μας έχουν καβαλήσει! :/

Χρύσα είπε...

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!!!ΟΚ το ξέρω πως δεν πρέπει να ήταν αστείο το θέαμα εκείνη την ώρα αλλά δεν μπορώ να μην γελάσω.Μπράβο Γιωτάκι!!!Έμπαινε!!!Καλά έκανες και την έκραξες...άντε γιατί πολύ αέρα έχουν πάρει ορισμένοι και δυστυχώς δεν μιλάει και κανένας για να τους βάλει στη θέση του.

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 8 Αυγούστου 2013 στις 5:01 μ.μ. είπε...

@ Χρύσα μου όντως εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον, κάθε άλλο παρά αστείο και διασκεδαστικό ήταν το θέαμα αλλά αντιλαμβάνομαι τον λόγο που το διασκεδάζεις τώρα! :P
Χα, χα, χα...
Δυστυχώς στις μέρες μας δεν υπάρχει επικοινωνία, σεβασμός, συνείδηση, κατανόηση και χίλια δυο άλλα. Εξού και συμπεριφερόμαστε, όπως συμπεριφερόμαστε! :/

Δημοσίευση σχολίου

 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal