Πριν από μερικές ημέρες πέτυχα τον γιο μου να σκαλίζει μία από τις βιβλιοθήκες μου. Στα χεράκια του κρατούσε ένα βιβλίο και το συναίσθημα που με κατέλαβε ήταν πανικός μην έχει κάνει καμία ζημιά. "Τι κάνεις εκεί;", τον ρώτησα. Με κοίταξε με ένα απορρημένο βλέμμα αλλά χαμογελώντας την ίδια στιγμή. "Διαβάζω το βιβλίο σου, μαμά. Βασικά, θα το διαβάσω όταν μεγαλώσω και θα ξέρω, αλλά τώρα θέλω να το δω λίγο".
Το αποτέλεσμα; Να γίνω κατακόκκινη και να θέλω να τον ζουλίξω στην
αγκαλιά μου μέχρι να μην μπορεί να πάρει ανάσα. Και ναι, αυτές οι μικρές
στιγμές, είναι που με κάνουν περήφανη κι ευτυχισμένη.
6 σχόλια on "Ο Βασίλης και το "Μη με ξεχάσεις""
Ψυχούλα μου....!! :) <3
μπραβο το γλυκο μας αγορακι...χαλαλιιι του να στα φαει ολα μα ολα γιωτακι..χιχιιχχι
η χαρα καθε γονιου!να το χαιρεσαι το αγγελουδι σου κοριτσακι μου!
@ Ναντιάκι, είναι και δεν τον αλλάζω με τίποτα! ^_^ <3
@ Εννοείται χαλάλι του, Μαράκι! Όλα για πάρτη του, μόνο!!! <3
@ Ευχαριστώ πολύ, Ντίνα μου! Κι εσύ ό,τι ποθείς! <3
Δημοσίευση σχολίου