Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Βασίλης και το "Μη με ξεχάσεις"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 5:44 μ.μ. 6 σχόλια

Πριν από μερικές ημέρες πέτυχα τον γιο μου να σκαλίζει μία από τις βιβλιοθήκες μου. Στα χεράκια του κρατούσε ένα βιβλίο και το συναίσθημα που με κατέλαβε ήταν πανικός μην έχει κάνει καμία ζημιά. "Τι κάνεις εκεί;", τον ρώτησα. Με κοίταξε με ένα απορρημένο βλέμμα αλλά χαμογελώντας την ίδια στιγμή. "Διαβάζω το βιβλίο σου, μαμά. Βασικά, θα το διαβάσω όταν μεγαλώσω και θα ξέρω, αλλά τώρα θέλω να το δω λίγο".


Το αποτέλεσμα; Να γίνω κατακόκκινη και να θέλω να τον ζουλίξω στην αγκαλιά μου μέχρι να μην μπορεί να πάρει ανάσα. Και ναι, αυτές οι μικρές στιγμές, είναι που με κάνουν περήφανη κι ευτυχισμένη.

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

Σαν σήμερα 6 χρόνια πριν...

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 4:30 μ.μ. 14 σχόλια

Σαν σήμερα, τέτοια ώρα έξι χρόνια πριν, ετοιμαζόμουν για να είμαι έτοιμη στις 18.00μ.μ., να πάω στην εκκλησία. Η κομμώτρια μου τραβολογούσε το μαλλί, η μακιγιέζ να αναρωτιέται πως θα με βάψει έτσι χλωμή που ήμουν, ώστε να μην μοιάζω με πτώμα, η Μαρία έκλαιγε, ο πατέρας μου χαζογελούσε, ενώ εγώ φορούσα βερμούδα τον Chicago Bulls, σκισμένη φανέλα κι έβλεπα “Φιλαράκια” στο Star -αυτό, βέβαια, πριν κάνω test εγκυμοσύνης την ίδια ημέρα και ανακαλύψω πως ήμουν 15 ημερών έγκυος-. Θα παντρευόμουν τον άντρα με τον οποίο ήμουν ήδη εφτά χρόνια μαζί του και συζούσαμε τα τρία από αυτά. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να έχω άγχος. Ήμουν απολύτως ήρεμη!


Όταν το είχαμε ανακοινώσει, ένα χρόνο νωρίτερα, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, αρκετοί μας ρώτησαν αν ήμασταν σίγουροι γι' αυτό που πηγαίναμε να κάνουμε. Χαμογελούσα, τότε, στωικά και δεν απαντούσα. Τι απάντηση να δώσεις σε μια τέτοια ερώτηση. Δεν υπάρχει... Απλά, το νιώθεις και το κάνεις. Πιστεύεις πως είσαι έτοιμος για το επόμενο βήμα και πας μπροστά. Το αν αυτό το βήμα θα οδηγήσει στο ξεκίνημα μιας μακράς ή μιας σύντομης διαδρομής, κανείς δεν μπορεί να το ξέρει. Κανένας δεν ξεκινάει να παντρευτεί σκεπτόμενος πως όλο αυτό που θα χτίσει μαζί με τον σύντροφό του, μπορεί να γκρεμιστεί. Δεν μπορώ να πιστέψω πως υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται τόσο αρνητικά κι άρρωστα.


6 χρόνια μετά και ακόμα θυμάμαι εκείνη τη στιγμή που βγήκα από το αμάξι για να με παραδώσει ο πατέρας μου και ο αδερφός μου -από τις πιο άβολες στιγμές στη ζωή του δεύτερου, είμαι βέβαιη- και κοίταξα τον άντρα μου. Κι αναρωτήθηκα... ήμουν σίγουρη; Χαμογέλασα! Δεν ήξερα... ποτέ δεν θα το μάθαινα... Αυτό που γνώριζα, όμως, με βεβαιότητα, ήταν πως ήθελα να το κάνω, πως ήθελα μ' αυτό τον άνθρωπο να κάνω οικογένεια και ένιωθα ασφαλής γιατί ήξερα πως πάντα θα ήταν εκεί κι ευτυχισμένη γιατί είχα την ελευθερία να κάνω αυτό που πρόσταζε η δική μου καρδιά. Και ναι, αναμφίβολα, υπάρχουν οι στιγμές εκείνες που θέλω να τον πνίξω -ή και να τον πετάξω από το μπαλκόνι-, αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι... δεν αλλάζει τα συναισθήματα... δεν φθείρει την αγάπη... Ακόμα κι αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, πάλι “ναι” θα είχα πει, πάλι θα έβγαινα από εκείνο το αυτοκίνητο.

Και το "τραγούδι μας"... Χρόνια μας πολλά, αγαπούλα...

   

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Ζώντας με ένα κουνελάκι

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 10:38 μ.μ. 14 σχόλια
Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά εκτός από μαμά του Βασίλη, είμαι και μαμά του Snow. Ποιος είναι ο Snow; Το υπέροχο κουνελάκι μας, το οποίο μας έχει κλέψει τις καρδιές -οικογενειακώς-, και αποτελεί το τέταρτο μέλος της οικογένειάς μας.
Το περιοδικό ΓΚΡΕΚΑ, θέλοντας να κάνει ένα αφιέρωμα στα οικόσιτα, γλυκύτατα αυτά ζωάκια, απευθύνθηκε στο group Bunnies of Greece, ζητώντας από ορισμένους κουνελογονείς να δώσουν μια "συνέντευξη", μιλώντας για τα δικά τους "παιδάκια" και την εμπειρία τους μαζί τους.


Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε τόσο την δική μου άποψη, όσο και των υπολοίπων μελών του group μας που συμμετείχαν στο εγχείρημα αυτό:

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

Η Πόπη και οι "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" μαζί στην παραλία

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 10:27 μ.μ. 2 σχόλια

Η Πόπη στις καλοκαιρινές της διακοπές, επέλεξε να διαβάσει το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" για δεύτερη φορά. Την ευχαριστώ που αγαπάει τόσο πολύ το "πρωτάκι" μου, αλλά και για την υπέροχη, δροσερή φωτογραφία που μου έστειλε.

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Μαμαδοσυμβουλές και... "Μη με ξεχάσεις"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 10:23 μ.μ. 4 σχόλια

Γιατί η Λιάνα, ξέρει να μου θυμίζει όμορφες συγγραφικές στιγμές, με τον καλύτερο τρόπο...
 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal