Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Η Παναγιώτα Γκουτζουρέλα για το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 10:13 μ.μ. 6 σχόλια
Η φίλτατη Παναγιώτα Γκουτζουρέλα, γνωστή και ως συνονόματη -αφού της κόλλησα την ταμπέλα αυτή-, είναι από τις πρώτες που διάβασε το βιβλίο μου, όταν αυτό κυκλοφόρησε επίσημα στην αγορά. Και ντροπή μου που τόσο καιρό δεν έχω ανεβάσει την άποψή της αλλά ελπίζω να με συγχωρήσει και να ξέρει πως δεν το έκανα επίτηδες αλλά καμιά φορά, το μυαλό μου είναι αλλού γι' αλλού. Η Παναγιώτα λοιπόν, διάβασε το βιβλίο μου και μίλησε στο Bella & Edward Forum, με τόσο υπέροχα λόγια γι' αυτό που δεν ξέρω πως να την ευχαριστήσω. Απλά θέλω να γνωρίζει πως είναι τιμή μου και πως με συγκίνησε βαθύτατα γιατί κατάλαβε σε βάθος όλα αυτά που ήθελα να πω:


"Τελείωσα πριν από λίγο το βιβλίο.
Από τη Μαίρη και τη Γιώτα πείστηκα και το αγόρασα.
Ξεκίνησα λίγο διστακτικά καθώς μόλις είχα τελειώσει τον Fifty και το μυαλό μου τριγυρνούσε εκεί.
Η πρώτη λέξη για να το περιγράψω είναι μεστό.
Μέσα από μια σχέση ερωτική σου δίνει και τόσα άλλα. Σου βγάζει συναισθήματα.
Στην αρχή γίνεσαι τούρμπο με την ηρωίδα! Πόσες λάθος επιλογές μπορεί να κάνει κανείς σε μερικούς μήνες; Ε, η Αγγελική τις κάνει όλες!!! Σε βγάζει από τα ρούχα σου, θες να την ταρακουνήσεις για να συνειδητοποιήσει τα λάθη της και να τα διορθώσει. Και επειδή δεν έχεις αυτήν την επιλογή, διαβάζεις με μανία παρακάτω ελπίζοντας ότι η συγγραφέας θα σε λυπηθεί και θα αλλάξει την κατάσταση. Αλλά η Γιώτα Παπαδημακοπούλου δε κάνει τίποτε! έχει βάλει στόχο να διαλύσει τους ήρωές της μέχρι τελικής πτώσης και μαζί τους να διαλύσει κι εσένα!
Βιβλίο κυριολεκτικά γεμάτο με ανατροπές. Παντού ανατροπές. Υπάρχουν πισωγυρίσματα αλλά τίποτε ποτέ δεν είναι το ίδιο. Νομίζεις ότι μπορείς να φανταστείς την εξέλιξη και καταλήγεις να πέφτεις από τον 50ο όροφο της ψυχής σου στα Τάρταρα.
Μετά από το θυμό για το πόσο ευκολόπιστη και πόσο φοβισμένη να ζήσει είναι η Αγγελική...την έπαθα τη ζημιά! Ταυτίστηκα πολύ με την ηρωίδα. Μιλούσε με λόγια που θα μπορούσα ή θα έπρεπε να είχα πει εγώ. Θα μπορούσα να είμαι εγώ αυτή. Υπήρξαν κάποιες στιγμές που ήμουν εγώ στη θέση της.(αν και δεν ξέρω αν θα ενεργούσα με τον ίδιο τρόπο) Αλλά όχι μόνο με την ηρωίδα, και με τον ήρωα, τον φανταστικό Άγγελο, τα έχω βάλει ουκ ολίγες φορές! Συμβαίνουν τόσα στη ζωή τους, πονάνε τόσο πού, ενεργούν τελείως λανθασμένα...
Και το τέλος... συγκλονιστικό. Δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει! Μέχρι και την τελευταία σελίδα τρέμεις για το τι μπορεί να συμβεί.
Το βιβλίο με κέρδισε ολόψυχα.
Μου άρεσε η γραφή.
Μου άρεσε η πλοκή.
Με ταξίδεψε.
Κι αυτό το ταξίδι, όποιος μπορεί να μου το προσφέρει, κερδίζει για πάντα μια θέση στην καρδιά μου.
Γιώτα σε ευχαριστώ."

Παναγιώτα μου... σ' ευχαριστώ ολόψυχα... αυτή η μικρή λέξη, δεν φτάνει για να περιγράψω αυτά που νιώθω διαβάζοντας ξανά και ξανά το κείμενό σου. Είναι χαρά και τιμή μου το γεγονός ότι το βιβλίο μου έχει μια θέση στην καρδιά σου. Να ξέρεις πως κι εσύ, έχεις μια θέση στη δική μου...

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Οι "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" στην 36η Γιορτή Βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως... θα είμαι κι εγώ εκεί...

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 6:48 μ.μ. 2 σχόλια

Αγαπημένοι μου φίλοι, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως την άλλη Κυριακή θα βρεθώ στην 36η Γιορτή Βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως για να υπογράψω τα αντίτυπα των βιβλίων όσων μου έχουν ξεφύγει και να συνομιλήσω μαζί σας. Είναι μια καλή ευκαιρία για κατ' ιδίαν ανάκριση. Γι' αυτό λοιπόν, όποιος έχει χρόνο και διάθεση, σας προστεθεί στο παρεάκι μας.

Κυριακή 02 Ιουνίου 2013
Ώρα 19.00μ.μ. - 21.00μ.μ.
Στο Περίπτερο 27 των Εκδόσεων Μάτι - Ελληνοεκδοτική


Σας περιμένουμε...

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Οι "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" και στο Public

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 5:58 μ.μ. 3 σχόλια

Ευελπιστώ πως σύντομα θα βρισκόμαστε απευθείας στα ράφια των βιβλιοπωλείων της αλυσίδας όμως μέχρι τότε, όσοι επιλέγουν τα Public για τις αγορές τους κι ενδιαφέρονται για το βιβλίο μου, μπορούν να το παραγγείλουν μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας του καταστήματος:

http://www.public.gr/product/books/greek-books/literature/greek-literature/ksepesmenoi-aggeloi/prod3941494pp/

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Διαβάζουμε γιατί είμαστε "φαντασιόπληκτοι" ή γιατί "ζούμε" όπως άλλοι δεν τολμούν;

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 5:47 μ.μ. 10 σχόλια
Πρόσφατα ο άντρας μου δήλωσε πως θεωρεί εμένα και όσους διαβάζουμε μανιωδώς, ελαφρώς φαντασιόπληκτους. Όσους γράφουμε και οι ίδιοι δε, ακόμα περισσότερο! Πιθανότατα, έτσι όπως εκείνος το έχει μέσα στο μυαλό του, να πιστεύει πως είμαστε έρμαια της φαντασίας μας, όντα που αρνούνται να προσκολληθούν στο τιποτένιο τίποτα της καθημερινότητάς μας, αναζητώντας μια διέξοδο, έστω κι αν δεν είναι ρεαλιστική, ακόμα κι αν δεν είναι υπαρκτή. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό ή κατά πόσο μπορώ να το δεχτώ. Δε νομίζω πως υπάρχει καν λόγος να αναζητήσει κανείς τους λόγους που πραγματικά διαβάζει, πόσω μάλλον να απολογηθεί κατά μία έννοια για την επιλογή του αυτή όμως θα κάνω μια προσπάθεια.


Τι μου προσφέρει εμένα προσωπικά το διάβασμα;
- Μου επιτρέπει να δημιουργώ εικόνες με την φαντασία μου, να πλάθω χαρακτήρες, μέρη και καταστάσεις, συνθέτοντας τα μικρά και τα μεγάλα στοιχεία της αφήγησης κάποιοι άλλου, δημιουργώντας στο μυαλό μου μια ταινία, ολότελα δική μου.
- Ξεφεύγω από την καθημερινότητα, από την πραγματικότητα που πολλές φορές αισθάνομαι να με πνίγει και να μου στερεί πράγματα που όντως θέλω και που τελικά, μπορώ να τα βρω σε πολλά μέρη.
- Διευρύνω τους ορίζοντές μου, ταξιδεύω, γεύομαι αισθάνομαι και παράλληλα, οξύνω την φαντασία αλλά και όλες τις αισθήσεις μου.
- Ταυτίζομαι με τους ήρωες, γίνομαι ένα με τα πάθη και τα άγχη τους, τις χαρές και τις λύπες τους, τους έρωτες και δράματά τους και γιατί όχι, δεν είναι λίγες οι φορές που μέσα από τις δικές τους ιστορίες, ξαναζώ κάτι από τις δικές μου, ξεχασμένες αναμνήσεις.
- Μπορώ με την φαντασία μου να πραγματοποιήσω ό,τι βάλει ο νους μου, όσο τρελό, παράλογο κι επικίνδυνο κι αν είναι. Τίποτα δεν μπορεί να βλάψει, κανείς δεν μπορεί να με αγγίξει και δεν υπάρχει μέτρο κι όριο στην τόλμη.
- Ως δημιουργό, εκτός από αναγνώστρια, με εμπνέει και με "εκπαιδεύει", με προκαλεί να παιδευτώ πάνω σε κάθε νέο γραπτό μου προσπαθώντας να το κάνω, καλύτερο από το προηγούμενο.



Η αλήθεια είναι πως δεν ανήκω στον μέσο αναγνώστη που σύμφωνα με στατιστικές έρευνες, διαβάζει 8 με 10 βιβλία το χρόνο. Σε έναν καλό μου μήνα, μπορεί να ξεπεράσω αυτό το νούμερο και μάλιστα, με περισσή ευκολία. Φυσικά και παθαίνω αναγνωστικό μπλοκάρισμα κάποιες φορές, σε ποιον δεν συμβαίνει όταν η καθημερινότητα τον τσακίζει, όμως επανέρχομαι πάντα πιο δυναμικά από πριν. Αλλά όταν διαβάζω... πολύ απλά... δεν μπορώ να σταματήσω. Κάθε φορά λέω ότι θα είναι μια σελίδα ακόμα, μετά ένα κεφάλαιο και τις περισσότερες φορές, δεν σταματώ αν δεν φτάσω στην τελευταία σελίδα. Αν αυτό αποκαλείται εθισμός, ας είναι έτσι... είναι ένας εθισμός που λατρεύω και από τον οποίο δεν θέλω να αποκοπώ για κανέναν λόγο. Τι καλύτερο θα κάνω; Θα σπαταλάω τις ελεύθερες ώρες μου στο κομμωτήριο ή θα φτιάχνω τα νύχια μου, σπαταλώντας λεφτά και φαιά ουσία; Ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν θα πάρω! Πολύ απλά, αυτά δεν είναι για μένα...


Προσωπικά, ως Γιώτα, αντιμετωπίζω άλλο ένα φαινόμενο. Όταν διαβάζω κάτι το οποίο με επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό συναισθηματικά, πράγμα που συμβαίνει καμιά φορά και με ταινίες, χρειάζομαι λίγο χρόνο να συνέλθω. Ορισμένες ιστορίες, με απορροφούν σε τέτοιον βαθμό που πραγματικά, έχω ανάγκη από χώρο και χρόνο, θέλω ένα αναγκαίο σε μένα περιθώριο να ανασυγκροτήσω τις σκέψεις μου, ακόμα και να μαζέψω τα κομμάτια μου. Μπορεί ορισμένοι να με θεωρούν μουλάρα όμως δεν είμαι. Και όταν διαβάζω, δεν χάνομαι απλά... δίνομαι ολοκληρωτικά, ψυχή, σώμα και μυαλό και αν νομίζετε πως αυτό είναι παράλογο ή πως δεν με αναλώνει, κάνετε λάθος και για τα δύο. Δεν είναι παράλογο γιατί όσοι είναι σαν εμένα, ζουν οι ίδιοι τις ιστορίες που διαβάζουν, είναι πρωταγωνιστές στο έργο που εξελίσσεται κατά συνέπεια, επηρεάζονται και φθείρονται. Όσο για το ότι με αναλώνει... μπορεί να είναι ψυχοφθόρο ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο όμως έχω την ανάγκη, ειδικά όταν το σενάριο είναι θλιβερό και στενάχωρο, να χωνέψω τα γεγονότα, να πενθήσω... Είναι τόσο κακό αυτό;


Εν πας περιπτώσει, δεν περιμένω από τον άντρα μου να με καταλάβει, ούτε και να το κάνει κάποιος άλλος που δεν μοιραζόμαστε αυτή την αγάπη, που δεν έχουμε κοινά πάθη και αδυναμίες. Μπορώ όμως να έχω άποψη και να θεωρώ πως όσοι νομίζουν πως το διάβασμα είναι βαρετό και ανούσιο, ή ότι δεν το έχουν δοκιμάσει ή ότι δεν το κάνουν σωστά. Το διάβασμα είναι πηγή ενέργειας και δημιουργίας, δίνει τροφή για σκέψη, πλάθει χαρακτήρες και καθορίζει συναισθήματα. Μπορεί να σε αλλάξει ηθικά και συναισθηματικά και αυτό, δεν είναι υπερβολή. Μπορεί μέχρι και να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Οπότε πριν το απορρίψεις, ή πριν κατακρίνεις, λογοκρίνεις, επικρίνεις εκείνους που αφιερώνουν μεγάλο μέρος της ζωής τους σε αυτό, αναλογίσου... μήπως εκείνοι ξέρουν κάτι που δεν ξέρεις; Μήπως έχουν βρει την "μαγεία" σε ένα μέρος και με έναν τρόπο, που δεν έχεις καν ονειρευτεί;

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Βραβειάκι και 11 πράγματα που (ίσως) δεν γνωρίζετε για 'μένα

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 12:00 π.μ. 6 σχόλια
Το υπέροχο Χριστινάκι μου χάρισε αυτό το βραβειάκι και την ευχαριστώ πάρα πολύ γι' αυτό. Δεν παραδίδω την σκυτάλη σε κανέναν γιατί απ' ότι είδα, ήδη κυκλοφορεί σε όλα τα αγαπημένα μου "στέκια".


Πρέπει λοιπόν τώρα να σας αποκαλύψω 11 πράγματα για μένα τα οποία και δεν γνωρίζετε. Κομματάκι δύσκολο αφού μετά από 6 και βάλε, χρόνια παρουσίας στο διαδίκτυο και χιλιάδων καθημερινών συζητήσεων, δε νομίζω πως έχω κρατήσει το στόμα μου κλειστό. Αλλά ας προσπαθήσω:

1. Είμαι εγωίστρια αλλά δεν είμαι άδικη. Επιμένω μόνο όταν είμαι απόλυτα βέβαιη πως έχω δίκιο σε κάτι αλλά παρ' όλα ταύτα, δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν να αλλάξει γνώμη όταν μιλάμε για καθαρά υποκειμενικά θέματα.

2. Είμαι νευρική μέχρι αηδίας... Πραγματικά, μπορεί να γίνω μπαρούτι σε κλάσματα δευτερολέπτου αλλά έχω την ικανότητα να ελέγχω την κατάσταση όταν βλέπω ότι πάει να ξεφύγει από τον έλεγχο. Μπορεί να θυμώνω αλλά ξέρω πότε μπορεί να βγουν από το στόμα μου λίγα που θα μετανιώσω.

3. Λατρεύω τα γλυκά!!! Μπορώ να επιβιώσω μόνο με αυτά και να μην ξαναβάλω φαγητό, ποτέ ξανά στο στόμα μου. Ευτυχώς έχω καλό μεταβολισμό, διαφορετικά θα ήμουν σαν φοράδα, και μια μορφή έλκους που προκαλεί υπογλυκαιμίες και έτσι, δεν κινδυνεύω από ζάχαρο.

4. Είμαι εξαιρετικά ψύχραιμη μπροστά σε καταστάσεις που στον μέσο άνθρωπο προκαλούν κρίσεις πανικού. Έχω την λογική να διατηρήσω την αυτοκυριαρχία μου και να μην τροφοδοτώ τον πανικό καθώς πιστεύω πως αν μια κατάσταση είναι τραγική, δεν θα την κάνω καλύτερη με το να υστεριάσω και αν πάλι δεν είναι τόσο χάλια τα πράγματα, μόνο με ψυχραιμία, αισιοδοξία και καθαρό μυαλό μπορείς να τα διαχειριστείς.

5. Είμαι nerd μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο... Λατρεύω τα anime και τα manga και αν ξεκινήσω να παρακολουθώ ή να διαβάζω αντίστοιχα, μπορεί να μείνω "κολλημένη" μέχρι να τελειώσει και το τελευταίο επεισόδιο ή η τελευταία σελίδα, χωρίς να κουνήσω ρούπι. Εκτός αυτού, μου αρέσουν τα συλλεκτικά αντικείμενα που σχετίζονται με τα παραπάνω.

6. Δεν δανείζομαι βιβλία αλλά ούτε και δανείζω. Στην πρώτη περίπτωση, οφείλεται στο γεγονός πως ό,τι διαβάζω, θέλω να το έχω στην βιβλιοθήκη μου, άσχετα αν μου άρεσε ή όχι. Στην δεύτερη περίπτωση πάλι, είμαι τόσο λοξή με το να μένουν τα βιβλία μου σε άριστη κατάσταση που τρέμω τι μπορεί να πάθουν στα χέρια κάποιου άλλου. Αν δείτε τις βιβλιοθήκες μου, όλα μου τα βιβλία, δείχνουν αδιάβαστα, ούτε τσακισμένες ράχες, ούτε φθορές... τίποτα απολύτως. Και έτσι θέλω να παραμείνουν. Από την άλλη, μπορεί να σου δανείσω το πιο ακριβό μου ρούχο ή κόσμημα και να ξεχάσω να στο ζητήσω πίσω.

7. Μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω, ειδικά αν πρόκειται για να ευχαριστήσω τους φίλους μου. Σπαταλάω ώρες στην κουζίνα αν χρειαστεί και δεν βαρυγκωμώ  Βέβαια, δεν θέλω κανέναν στα πόδια μου όταν είμαι στον ιερό αυτό χώρο και φυσικά, λατρεύω να πλένω τα πιάτα στο τέλος.

8. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, τρυπώνω στο δωμάτιο του γιου μου για να τον σκεπάσω (γιατί πάντα ξεσκεπάζεται), του χαϊδεύω το κεφαλάκι και το μάγουλό του, του δίνω ένα απαλό φιλί, του λέω "καληνύχτα καρδούλα μου" και τον σταυρώνω.

9. Είμαι παραπάνω ειλικρινής απ' όσο ίσως θα έπρεπε και δεν μασάω τα λόγια μου. Ξέρω πως η υπερβολική ειλικρίνεια μπορεί να φαίνεται εκνευριστική σε κάποιους όμως δεν με απασχολεί αν θα ενοχληθούν. Εγώ, θέλω να τα έχω καλά με τον εαυτό μου.

10. Είμαι απίστευτα τυπική στα ραντεβού μου. Όχι μόνο δεν αργώ αλλά πάντα θα φτάσω πριν από οποιονδήποτε άλλον. Εξού και τρελαίνομαι όταν με στήνουν (Κατσιούλη... σε 'σένα πάει η μπηχτή).

11. Θέλω τα πάντα να γίνονται με πρόγραμμα και οργάνωση και αν καταπιαστώ με μια δουλειά δεν ησυχάζω αν δεν την τελειώσω. Δεν μπορώ τους ανθρώπους που είναι όπου τους πάει ο άνεμος, ειδικά όταν μιλάμε για επαγγελματικά ζητήματα. Κατανοώ το να συμβεί κάτι απρόοπτο όμως το να είσαι αμελής, είναι πολύ διαφορετικό.

Αυτά τα λίγα κι από 'μένα λοιπόν! Ελπίζω να ανακαλύψατε κάτι που δεν γνωρίζατε...

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Οι "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" στον κατάλογο των εκδόσεων ΜΑΤΙ για την 10η Δ.Ε.Θ.

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 12:00 π.μ. 2 σχόλια
Το βιβλίο μου, "Ξεπεσμένοι Άγγελοι", στον κατάλογο των εκδόσεων ΜΑΤΙ για την 10η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Πώς σας φαίνεται;



Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Αφιερωμένο στις μανούλες αλλά και στα παιδιά τους που δεν καταλαβαίνουν πάντα...

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 12:00 π.μ. 4 σχόλια
Γιορτή της μητέρας σήμερα και ειλικρινά, αναρωτιέμαι... την θυμάται κανένας; Και δεν εννοώ αν θα δει κάποια σχετική ανάρτηση στο Facebook, στο διαδίκτυο ή και στην τηλεόραση που θα του την θυμίσει αλλά αν είναι πραγματικά σε θέση να την θυμηθεί μόνος του. Και πάνω απ' όλα... θυμάται κανείς το πραγματικό νόημα της ημέρας αυτής; Θυμάται ότι σκοπός της είναι να τιμήσει το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο, την μητρότητα; Πως θέλει να τιμήσει όλες τις μανούλες που με κόπο και πόνο μεγαλώνουν τα παιδιά τους; Να μας θυμίσει τις θυσίες που κάνει κάθε μητέρα, τις στερήσεις, τα άγχη, τις αγωνίες που περνάει, όχι μόνο μέχρι το παιδί της να ενηλικιωθεί αλλά μέχρι να κλείσει εκείνη τα μάτια της;


Όχι μόνο όταν ήμουν παιδί αλλά ακόμα και σήμερα, που κοντεύω τα 30 (έχω ακόμα ενάμιση χρόνο αλλά λέμε τώρα) και έχω φτιάξει την δικιά μου οικογένεια, που είμαι κι εγώ η ίδια μητέρα, με κάνει έξαλλη το ότι η μητέρα μου εξακολουθεί ώρες-ώρες να μου φέρεται σαν να είμαι νήπιο, με πνίγει το γεγονός ότι ανησυχεί και καρδιοχτυπά για μένα. Ποιο παιδί άλλωστε δεν αισθάνεται έτσι; Από την άλλη όμως, την καταλαβαίνω. Ξέρω πως το κάνει από αγάπη κι ενδιαφέρον, πως είναι ένα φυσικό ένστικτο που δεν μπορεί να καταπνίξει, ούτε εκείνη, ούτε καμία άλλη μανούλα. Ο γιος μου είναι μόλις 4 ετών και δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είμαι σε μερικά χρόνια από σήμερα όμως πιθανολογώ πως στα δικά του μάτια, θα μοιάζω με τη μητέρα μου, με τις μητέρες όλου του κόσμου και θα νιώθει να ασφυκτιά ή και να αγανακτεί, μέχρι τη μέρα τουλάχιστον που θα γίνει κι εκείνος με τη σειρά του γονιός και θα καταλάβει. 


Πάντα έκανα κάποιο δώρο στη μητέρα μου μια μέρα σαν τη σημερινή. Άλλοτε ήταν μια ζωγραφιά, άλλοτε ένα μπουκαλάκι με άλατα για το μπάνιο της, άλλες φορές πάλι κάποιο πορσελάνινο διακοσμητικό ή ακόμα κι ένα λουλούδι, πράγματα μικρά, ασήμαντα... Και όμως... πάντα την συγκινούσε η κίνησή μου αυτή, πάντα την έκανε να δακρύζει και να με αγκαλιάζει ψιθυρίζοντάς μου ευχαριστώ. Δεν το καταλάβαινα τότε όμως σήμερα, το καταλαβαίνω. Έτσι ακριβώς ένιωσα κι εγώ όταν παίρνοντας τον γιο μου από τον σταθμό, τον είδα να απλώνει τα χεράκια του και να μου προσφέρει μια κάρτα σε σχήμα καρδιά, με μια ζωγραφιά περασμένη σαν βέλος και μια καρφίτσα με λουλούδια. Έτσι ακριβώς ένιωσα όταν μου είπε, "Αυτά είναι για σένα, για τη γιορτή της μητέρας" και ακόμα περισσότερο όταν ξετύλιξε την ζωγραφιά για να μου την δείξει, να μου εξηγήσει τι είχε σχεδιάσει λέγοντάς μου, "Ξέρεις τι γράφει εδώ; Σ' αγαπώ μανούλα! Βασίλης..." και με έσφιξε στην αγκαλιά του, κάνοντάς με να χαμογελάσω και να βουρκώσω την ίδια στιγμή.


Να τις αγαπάτε τις μανούλες σας... Όχι μόνο μέρες σαν την σημερινή αλλά κάθε μέρα. Να θυμάστε όσα καλά έχουν κάνει για εσάς, όσα έχουν θυσιάσει, όσα βράδια ξαγρύπνησαν πλάι σας επειδή μπορεί να ήσασταν άρρωστοι, όσα χάδια και φιλιά σας προσέφεραν με τρυφερότητα, όλα όσα έκαναν για να σας μεγαλώσουν και να γίνετε σωστοί άνθρωποι. Μην θυμάστε τότε που σας μάλωσαν ή σας απαγόρευσαν να κάνετε κάτι, μην μένετε στις φορές εκείνες που η υπερπροστατευτικότητά τους σας φέρνει στα όρια της παράνοιας, ούτε όταν νομίζουν πως τα ξέρουν όλα καλύτερα από εσάς. Ό,τι κι αν κάνουν, είναι από αγάπη... και η αγάπη αυτή δεν αλλάζει, δεν φθείρεται στον χρόνο... πολύ απλά, είναι η αγάπη εκείνη που δεν συγκρίνεται με καμία και που μονάχα όταν τη χάσουμε συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλη ήταν. Γι' αυτό, ας μην περιμένουμε να μας λείψει για να την εκτιμήσουμε. Ας την σεβόμαστε και ας την δεχόμαστε απλόχερα κάθε μέρα, επιστρέφοντάς την πίσω διπλή.

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες...

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Μια φωτογραφία του "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" από τη Βάσω μας

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 1:49 μ.μ. 2 σχόλια

Η γλυκύτατη Βάσω Πετράτου, τράβηξε και μου έστειλε την παραπάνω φωτογραφία. Είναι υπέροχη και την ευχαριστώ πάρα πολύ που έχει το βιβλίο μου, ανάμεσα στα αγαπημένα της!
 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal