Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Χρόνια πολλά στο δικό μου τέλειο παιδάκι...

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 10:14 μ.μ. 8 σχόλια

Αναμφίβολα έχω κάνει πολλά λάθη στη ζωή μου. Όχι πως με πειράζει. Αντίθετα, μέσα από αυτά έπαθα και έμαθα. Κατάλαβα τι έχει πραγματικά αξία στη ζωή, ποιο είναι το νόημά της. Μα αν κάτι έκανα σωστό -το δίχως άλλο- δεν θα μπορούσε να είναι παρά μονάχα ένα πράγμα... Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ!!! Το αντράκι μου... το ζουζούνι μου... ο πρίγκιπας της καρδιάς μου, που χαμογελάει και μαζί του χαμογελάει ο κόσμος όλος.
Πέρασαν 6 χρόνια... κιόλας! Τόσο γρήγορα, ενώ φαντάζει σαν να ήταν μόλις χθες όταν "πρωτοσυναντηθήκαμε". 6 χρόνια αγάπης και στιγμών που δεν θα άλλαζα με τίποτα. 6 χρόνια γεμάτα από πρωτιές που κάποτε μου φαινόντουσαν ανόητες και όμως, όταν τις έζησα, έκαναν την καρδιά μου να χτυπά πιο γρήγορα και τα μάτια μου να βουρκώνουν από συγκίνηση.
Πριν από 6 χρόνια, τέτοια ώρα, κρατούσα στην αγκαλιά μου ένα μωράκι που μου έσφιγγε το δάχτυλο και με κοιτούσε νυσταγμένα. Σήμερα, έχω στην αγκαλιά μου ένα υπέροχο παιδάκι, έναν μικρό ανθρωπάκο με μια υπέροχη προσωπικότητα που αγαπάω όσο τίποτα.
Χρόνια σου πολλά, ψυχή μου! Να είσαι γερός, καλότυχος κι ευτυχισμένος, και πάντα να έχεις επιτυχίες και χαρές στη ζωή σου που εύχομαι να είναι μεγάλη σε διάρκεια, μακριά σε πορείες, πλούσια σε ταξίδια κι εμπειρίες. Μείνε πάντα έτσι όπως είσαι τώρα, ειλικρινής, αυθόρμητος, τρυφερός, πρόθυμος να βοηθήσεις και να χαρίσεις αγάπη, συμπονετικός, έξυπνος, λιγάκι τσαμπουκάς και νευρόσπασμα, με χιούμορ που εκπλήσσει ακόμα κι εμένα... Όπως κι αν είσαι, σ' αγαπώ... Γιατί, μπορεί να μην είσαι το τέλειο παιδί, είσαι όμως το δικό μου τέλειο παιδάκι...

Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Η Ζωή Ξανθοπούλου για το "Μη με ξεχάσεις"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 10:14 π.μ. 2 σχόλια
Η Ζωή Ξανθοπούλου διάβασε το "Μη με ξεχάσεις" και έγραψε στο Facebook:
 

"Μια αφηγηματική και άκρως απολαυστική ιστορία, η ιστορία του Ανδρέα και της Αλεξάνδρας.
Ένας Ανδρέας ρομαντικός, ερωτικός, ευαίσθητος, ένας Ανδρέας υπέροχος, το όνειρο κάθε κοριτσιού μας αφηγείται το χρονικό του γάμου της καλύτερης του φίλης με την οποία είναι χρόνια κρυφά τρελά ερωτευμένος.
Έτσι ερωτευμένη όμως είναι και η Αλεξάνδρα και κανείς δεν έχει το θάρρος να μιλήσει και να παραδεχτεί τα αισθήματά του για τον άλλον.
Μια σειρά από γεγονότα θα ταράξει τα νερά στην προγραμματισμένη ζωή τους και ο Ανδρέας θα διαλέξει την φυγή για να μη χαλάσει την ευτυχία και τον γάμο της φίλης του.
Η συνάντηση με τον άγνωστο θα τον κάνει να καταλάβει τι είναι αυτό που θέλει πραγματικά στην ζωή του και θα καθορίσει την συνέχεια της ιστορίας των δυο φίλων."

Ζωή μου, σ' ευχαριστώ που αγκάλιασες τον Ανδρέα μου και την ιστορία του με τόση τρυφερότητα, και που απόλαυσες αυτό το σύντομο αλλά γεμάτο αγάπη ταξίδι. Να 'σαι πάντα καλά, να διαβάζουμε, να συνταξιδεύουμε, να πορευόμαστε μαζί, και να ανταλλάσσουμε τις απόψεις μας και τα μιλάμε για τα συναισθήματά μας.

Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Οι "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" και το "Μη με ξεχάσεις" ξανά στα ευπώλητα του βιβλιοπωλείου "Μαγικές σελίδες"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 11:59 μ.μ. 3 σχόλια
Είναι και αυτές οι "μικρές" στιγμές που σε κάνουν να αισθάνεσαι περιφάνια και να χαμογελάς. Ευχαριστώ θερμά, για ακόμα μία φορά, το βιβλιοπωλείο "Μαγικές σελίδες" για την υποστήριξή του, αλλά και όλους εσάς που με την αγάπη σας κάνετε τα βιβλία μας να ξεχωρίζουν.

Κυριακή 26 Απριλίου 2015

Οι "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" με την ωραιότερη παρέα

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 6:50 μ.μ. 2 σχόλια

Η Chrys Mark έκανε τις αγορές της και είπε να μοιραστεί την στιγμή μαζί μου και μάλιστα, μου χάρισε επιπλέον χαμόγελα επειδή το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" έχει συντροφιά ακόμα ένα αγαπημένο μου βιβλίο.

Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Η περίληψη του "Όταν ξέρεις ν' αγαπάς"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 6:47 μ.μ. 2 σχόλια
Αφού μοιράστηκα μαζί σας το εξώφυλλο του "Όταν ξέρεις ν' αγαπάς", πιστεύω πως πρέπει να μοιραστώ και την περίληψη. Ελπίζω να σας αρέσει και να σας κάνει να θέλετε να το διαβάσετε.
"Η Ιόλη σπουδάζει στη Νομική Αθηνών, ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα της, γνωστού μεγαλοδικηγόρου. Συνεσταλμένη αλλά παθιασμένη, ονειρεύεται τη μέρα που θα αρχίσει να ασκεί το επάγγελμα που αγαπά όσο τίποτε άλλο, επιτελώντας λειτούργημα και όχι στοχεύοντας στο χρήμα ή στην αναγνώριση.
Και μια μέρα, ενώ βρίσκεται στη Σχολή, το βλέμμα της θα μαγνητίσει ένας μυστηριώδης άντρας. Δίχως να μπορεί να εξηγήσει το πώς και το γιατί, παθαίνει εμμονή μαζί του, σκεπτόμενη συνεχώς το μελαγχολικό του βλέμμα. Η Ιόλη δεν θ' αργήσει ν' ανακαλύψει ότι ο νεαρός αυτός λέγεται Στέφανος, και ύστερα από δική της πρωτοβουλία, οι δύο νέοι πολύ σύντομα θα έρθουν κοντά.
Ωστόσο, ο Στέφανος βασανίζεται από τους προσωπικούς του δαίμονες κι ένα μεγάλο μυστικό, το οποίο ξέρει πως δεν θα μπορεί να της το κρατήσει κρυφό για πάντα. Ένα μυστικό που δεν θα τους επέτρεπε να είναι μαζί, αφού μια τέτοια σχέση αποτελεί ταμπού.
Κι όμως, η Ιόλη αποφασίζει ν' ακολουθήσει την καρδιά της και να διεκδικήσει το δικαίωμά της να είναι μαζί του, με αποτέλεσμα οι δυο τους να χαράξουν τελικά μια κοινή πορεία. Μια πορεία που θα τους οδηγήσει σε αλλεπάλληλους αγώνες, ώστε να αποκτήσουν όλα εκείνα που ο κοινωνικός περίγυρος και οι νόμοι ενός κράτους που βαλτώνει πιστεύουν πως δεν αξίζουν να έχουν. Μια πορεία που θα αποδειχτεί επίπονη, μα ταυτόχρονα και συγκλονιστική.

Γιατί, όταν ξέρεις ν' αγαπάς, ξέρεις να δίνεσαι, να θυσιάζεσαι και να παλεύεις ενάντια σε όλους και σε όλα..."

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Το εξώφυλλο του τρίτου μου βιβλίου με τίτλο "Όταν ξέρεις ν' αγαπάς"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 6:00 μ.μ. 6 σχόλια
Υπάρχουν ορισμένες στιγμές που η καρδιά σου χτυπάει πιο γρήγορα... Μια τέτοια στιγμή είναι και αυτή... Η στιγμή που παίρνω -επίσημα, πλέον- το εξώφυλλο του 3ου μου βιβλίου στα χέρια μου. Μια στιγμή που θέλω να μοιραστώ μαζί σας...
Το "Όταν ξέρεις ν' αγαπάς" δεν είναι για μένα ένα ακόμα μυθιστόρημα. Είναι μια ιστορία που "μιλάει" στην καρδιά και στην ψυχή μου. Μια ιστορία στην οποία έδωσα όλο μου το είναι και που της έχω αδυναμία επειδή... Βασικά, πολλοί είναι οι λόγοι, αλλά θα σας αφήσω να τους ανακαλύψετε μόνοι σας. Απλά να θυμάστε πως εκεί που ξεκινάνε τα "κοινωνικά πρέπει", ξεκινάνε και τα "θέλω της καρδιάς".
Αυτή είναι η ιστορία της Ιόλης και του Στέφανου η οποία με ανάγκασε -με τον τρόπο της- να δω την ζωή με άλλα μάτια, να "γνωρίσω" ανθρώπους που ζούνε δίπλα μας, έστω και αν εμείς το αγνοούμε, ανθρώπους που πονάνε, απελπίζονται και όμως, έχουν τη δύναμη να παλέψουν ενάντια στα πρέπει και να κυνηγήσουν τα θέλω τους, να υποστηρίξουν τα ιδανικά τους και τις αποφάσεις τους. Ανθρώπους που δεν αφήνουν τις μέρες τους να περνάνε και να σκορπίζονται, αλλά που τις βιώνουν με όλο τους το είναι επειδή ζωή είναι το σήμερα, το τώρα, και το αύριο εξαρτάται από τις επιλογές μας, από την θέλησή μας να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και παράλληλα, να αλλάξουμε τον κόσμο γύρω μας.
Η Ιόλη και ο Στέφανος, με άλλαξαν! Το ίδιο ελπίζω να κάνουν και σε εσάς... 

Ευχαριστώ όλους εκείνους που με στήριξαν στο ταξίδι αυτό και το έκαναν πιο όμορφο και κυρίως, που με έκαναν να πιστέψω πως κάτι έκανα σωστά...



Μεταφέρω από την σελίδα του εκδότη μου:

"Μην ξεχάσεις ποτέ. Όχι εμένα, αλλά την αγάπη που νιώθω
και που πάντα θα νιώθω για σένα. Γιατί, ακόμα κι αν είμαι
μακριά σου, δεν θα πάψω ποτέ να σε αγαπάω και να σε
σκέφτομαι.
Γιατί, ακόμα και να το ήθελα, δεν έχω την δύναμη να το κάνω,
αν και, για να είμαι ειλικρινής, δεν θέλω να το κάνω."

Μετά από ενάμιση χρόνο περίπου η Γιώτα Παπαδημακοπούλου, επιστρέφει με ένα βιβλίο πρόκληση. Ένα βιβλίο που χαρακτηρίζεται από Ανθρωπιά, Αγάπη και σε αναγκάζει να δεις την ζωή με άλλο μάτι.

Όταν ξέρεις ν' αγαπάς της Γιώτας Παπαδημακοπούλου.
Έρχεται τον Μάιο από τις Εκδόσεις Μάτι!

Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Γράμματα εραστών (3): "Ψέματα..."

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 10:29 μ.μ. 4 σχόλια

Πάλι ξύπνησα μέσα στη νύχτα. Πάλι ξύπνησα με δάκρυα στα μάτια. Με ένα κενό στο στήθος που δεν λέει να γεμίσει. Κομμένη η ανάσα μου και τα όνειρα σπασμένα, χίλια κομμάτια που δεν μπορούν να ενωθούν. Γιατί ακόμα και αν το κάνουν, κάπου εκεί, ανάμεσα στις ρωγμές, θα υπάρχει ό,τι έχει απομείνει από σένα για να σε θυμίζει. Να θυμίζει αγγίγματα πάνω στην σάρκα που έκαιγε και λαχταρούσε λίγο ακόμα. Χείλη γλυκά που ψιθύρισαν τα πιο όμορφα ψέματα και χάρισαν φιλιά υποτιθέμενης αγάπης. Μικρές στιγμές που φύλαγαν μέσα τους τον κόσμο όλο. Λόγια... λόγια μεγάλα, δήθεν σπουδαία. Λόγια που για μένα σήμαιναν τα πάντα και που για σένα δεν ήταν παρά μονάχα λέξεις. Ψέματα! Ψέματα που ειπώθηκαν τόσο απλά, τόσο εύκολα, τόσο πειστικά. Ψέματα που δέχτηκα απλά και μόνο επειδή ήταν δικά σου.
Είναι αστείο, αλήθεια, το πόσο αφελή σε κάνει η αγάπη. Πιστεύεις το κάθε τι, όχι επειδή το λαχταράς, όχι επειδή το έχεις ανάγκη, όχι γιατί θες να είναι αλήθεια, αλλά γιατί το ζεις, γιατί πιστεύεις πως έτσι είναι. Τόσο απλά... Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκείνες τις στιγμές, παρά μονάχα η πραγματικότητα που γεννά η αγάπη. Και όμως, είναι εικονική, πλασμένη από πάθη και θέλω, από ελπίδες και επιθυμίες που συντρίβονται κάτω από το βάρος της δυστυχίας που φέρνει κάθε στιγμή όταν τελειώνει, για να σου αποδείξει πως τίποτα δεν είναι δικό σου, τίποτα δεν σου ανήκει, παρά μονάχα οι φαντασιώσεις σου. Αυτές είναι που σε τσακίζουν και αφήνουν σημάδια που δεν σβήνουν και πληγές που ποτέ δεν κλείνουν.
Να... τέτοιες πληγές σε άφησα να χαράξεις πάνω μου, μέσα μου, και τώρα πια δεν κοιμάμαι τα βράδια. Πάνε χρόνια, θα μου πεις, και ίσως να έχεις δίκιο, όμως δεν μπορώ να αλλάξω. Ούτε εμένα, ούτε όλα αυτά που ένιωσα για σένα και ακόμα με στοιχειώνουν. Όλα αυτά που εξακολουθώ να νιώθω. Για όσα είχαμε, για όσα χάσαμε, για εκείνο που ήμασταν, για αυτό που γίναμε. Γι' αυτό που πίστευα πως ήσουν. Γι' αυτό που αποδείχτηκε πως ήσουν. Ένας μεγάλος εραστής που έλεγε ακόμα πιο μεγάλα λόγια. Ένας μεγάλος ψεύτης που αγάπησα με όλο μου το είναι. Γιατί ακόμα και τα ψέματά σου αγάπησα, όσο αρρωστημένο και αν είναι αυτό. Αυτά τα ψέματα με έκαναν δικιά σου. Αυτά τα ψέματα με κάνουν να μην μπορώ να ξεχάσω. Αυτά τα ψέματα με νανουρίζουν, αυτά και με ξυπνάνε. Αυτά μου επιτρέπουν να συνεχίζω να ζω, ελπίζοντας πως θα τ' ακούσω και πάλι.
Τι κι αν δεν μ' αγαπάς, σ' αγαπάω εγώ και για τους δυο μας. Αξιολύπητο, έτσι; Το ξέρω πολύ καλά, μα δεν με νοιάζει! Σκέψου ό,τι θες... Ας σκεφτεί ο κόσμος όλος ό,τι θέλει. Ένα σου ψέμα μονάχα, ακόμα, και ας σβήσω πάνω στην εκπνοή του χρόνου. Ένα σου ψέμα είμαι αρκετό για να ζήσω μα ακόμα και αν πεθάνω εκείνη τη στιγμή, θα είναι αρκετό για να με συντροφεύσει και να μου χαρίσει μια στάλα ευτυχίας. Μία μονάχα, από τις τόσες που μου στέρησες. Γύρνα πίσω, λοιπόν, και επέστρεψέ μου τον ύπνο μου. Χάρισέ μου και πάλι τα όνειρά μου. Ακόμα και αν η αγάπη δεν υπάρχει, δεν πειράζει. Πες ψέματα... ξανά! Πες ένα ψέμα ακόμα και άσε με να ζήσω μέσα από αυτό. Άσε με να ζήσω μέσα του και ας είναι ψέμα. Άσε με να χαθώ μέσα σ' αυτό...

Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Η Μαρία Δελμαδώρου για το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 6:01 μ.μ. 4 σχόλια
Η Μαρία Δελμαδώρου διάβασε το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" και έγραψε στο Facebook:


"Καλησπέρα και Χρόνια Πολλά. Σου είχα τάξει να σου γράψω την γνώμη μου για το βιβλίο σου «Ξεπεσμένοι Άγγελοι».
Κατ`αρχήν με ταξίδεψες σε δύο αγαπημένες μου πόλεις, την μεγάλη φτωχομάνα που με φιλοξένησε για 1,5 χρόνο λόγω μεταπτυχιακών σπουδών & την Γαλλία που την έχω επισκεφθεί περίπου 4 φορές για σεμινάρια κυρίως.
Επίσης βάφτισες 2 από τους πρωταγωνιστές σου με 2 αγαπημένα μου ονόματα της βαφτιστήρας μου και του φάρου της ζωής μου, του παππού μου που τον λένε Νικόλα.
Γενικά μου αρέσουν τα βιβλία που έχουν πλοκή και τρέχουν, το δικό σου ήταν ένα από αυτά, το τελείωσα εντός 2 ημερών (με κράτησε σε αγωνία αλλά και σε αγρυπνία) αλλά ένεκα των Πασχαλινών εορτών άργησα να συγκεντρώσω το μυαλό μου.
Χαρακτήρισες την πρωταγωνίστρια σου ως ανώριμη εγώ θα την αποκαλέσω κακομαθημένη και λίγο περίεργα μπερδεμένη (μην ξεχνάς όταν μια γυναίκα περιπλέκει το μυαλό της κάνει προπατορικά αμαρτήματα).
Εγώ σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου όλα σου τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα στην αληθινή υπόσταση τους."

Μαράκι μου, χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη! Χαίρομαι που σου άρεσε το βιβλίο μου, αλλά και που βρήκες σημεία με τα οποία μπόρεσες να δεθείς και να ταυτιστείς! Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, για τις ευχές σου, και αντεύχομαι τα καλύτερα μέσα από την καρδιά μου! 

Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

Μια "Γραφούλα" και για μένα...

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 1:22 μ.μ. 6 σχόλια

Ήμουν το παιδί που σιχαινόταν τους Η/Υ και όμως... κατέληξε να σπουδάσει Πληροφορική και σήμερα να μην ξεκολλάει από το pc για επαγγελματικούς -και όχι μόνο- λόγους.
Ήμουν, όμως, και το παιδί εκείνο που για δώρο γενεθλίων είχε ζητήσει, κάπως, κάπου, κάποτε, την "Γραφούλα". Θες το σύνδρομο Βουγιουκλάκη -"πιο γρήγορα, πιο γρήγορα"-, θες ότι ένιωθα πως η γραφομηχανή είχε μια κάποια ιδιαίτερη γοητεία, θες ότι μου άρεσε να γράφω τις εργασίες μου σε αυτήν και να δείχνουν περιποιημένες, όμορφες, καλαίσθητες...
Με την βοήθεια μιας τέτοια γραφομηχανής κατέγραψα μερικές από τις πρώτες μου σκέψεις, μερικά από τα πρώτα εκείνα συναισθήματα που αποτυπώθηκαν στο χαρτί και δεν διαβάστηκαν από κανέναν άλλον, παρά μονάχα από εμένα. Μαύρα σημάδια σε λευκό φόντο που κλειδώθηκαν σε ένα συρτάρι. Και μαζί με αυτά, σφραγίστηκε κι ένα μέρος της καρδιάς και της μνήμης μου... Αυτό, λέω να το κρατήσω για μένα...

Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

"Η Μαγεία των Λέξεων..." 48η εκπομπή - 05/04/2015

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 8:09 μ.μ. 2 σχόλια
Την Κυριακή 05 Απριλίου 2015, στην 48η κατά σειρά εκπομπή της "Μαγείας των Λέξεων...", στο studio του Ράδιο Αερόστατο βρέθηκε η φίλη και συγγραφέας Βιολέττα Κουμπή, με την οποία μιλήσαμε για το νέο της βιβλίο, "Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζανε προχθές", και για πολλά άλλα ενδιαφέροντα θέματα.


Αν δεν καταφέρατε να μας ακούσετε ή αν θέλετε να μας ακούσετε ακόμα μία φορά, ακολουθήστε τον σύνδεσμο:

Και μην ξεχνάτε... κάθε Κυριακή, συντονιζόμαστε στο Ράδιο Αερόστατο μεταξύ 12.00μ.μ. και 13.00μ.μ.

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

"Σαββατοχτυπημένες..." 24η εκπομπή - 31/03/2015

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 7:23 μ.μ. 3 σχόλια
Την Τρίτη 31 Μαρτίου 2015, οι "Σαββατοχτυπημένες..." βρέθηκαν για μια ακόμα φορά κοντά σας μέσα από την συχνότητα του Ράδιο Αερόστατο. Μαζί μας στο studio βρέθηκε η αγαπημένη Νικολέτα Μπαλοπίτου, η οποία μας βοήθησε να συζητήσουμε για τα άστρα και τα ζώδια.


Αν δεν καταφέρατε να ακούσετε την εκπομπή ή επιθυμείτε να την ακούσετε ακόμα μία φορά, ακολουθήστε τον σύνδεσμο: 

Και μην ξεχνάτε... κάθε δεύτερη Τρίτη είμαστε στον αέρα 20.00μ.μ.-22.00μ.μ. και σας περιμένουμε στην παρέα μας...

Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

Η Έλενα για το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 6:59 μ.μ. 2 σχόλια
Η Έλενα διάβασε το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" και έγραψε στο Goodreads:


"Μονάχα για εκείνον ... Και για κανέναν άλλο τα 5⭐️
Δεν έχω λόγια να πω γι' αυτό το βιβλίο... Νομίζω ότι θα το αδικήσω ότι και να πω..
Μου θύμισε έναν άνθρωπο που θα αγαπώ μέχρι να πεθάνω.
Θα αδικήσω το βιβλίο, την ίδια την Γιώτα. Με την οποία δεν ξέρω αν θα πρέπει να θυμώσω ή να την ευχαριστήσω.
Και επειδή ακόμα και τώρα που το γράφω αυτό, με πιάσανε τα ζουμιά για τους δικούς μου λόγους...
Θα πω στην Γιώτα μονάχα ένα πράγμα...
Γιώτα από το πρωί που το ξεκίνησα πέρα από τα διαλείμματα που έκανα για να σκουπίσω τα δάκρυά μου, είπα γύρω στις 40 φορές σ' αγαπώ, στον δικό μου Άγγελο στον Πειραιά. Κι εκείνος ας μην το ξέρει..."

Έχουν γράψει και έχουν πει πολλά όμορφα λόγια για το βιβλίο μου. Τα δικά σου, όμως, είναι κάπως πιο ιδιαίτερα, πιο ξεχωριστά. Γιατί είναι λόγια καρδιάς! Λόγια γεμάτα συναίσθημα, ειλικρίνεια, μια μικρή προσωπική εξομολόγηση. Λόγια που διαβάζοντάς με έκαναν να καταλάβω για ακόμα μία φορά πως, τελικά, το βιβλίο αυτό, πράγματι κατάφερε να αγγίξει κάποιους με τρόπους που δεν είχα τολμήσει καν να φανταστώ. Γιατί όλοι μας έχουμε στην καρδιά μας και στις αναμνήσεις μας κάτι από την ιστορία του Άγγελου και της Αγγελικής. Σ' ευχαριστώ... και κάτι περισσότερο...

Κυριακή 5 Απριλίου 2015

Η Νόρα για το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 6:57 μ.μ. 2 σχόλια
Η Νόρα διάβασε το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" και έγραψε στο Goodreads:



"Είναι αργά μόλις το διάβασα αλλά δεν μπορώ να περιμένω μέχρι αύριο για να σου πω την γνώμη μου.
Θα την γράψω κι εδώ.

Από το βιβλίο σου δεν λείπει απολύτως τίποτα. Χιούμορ, ανατροπές ,αγωνία, έξυπνους διαλόγους. Η πένα σου σκιαγράφησε με επιτυχία θα έλεγα όλα τα συναισθήματα που έχουν οι ήρωες του βιβλίου.
Η πλοκή με κράτησε σε αγωνία μέχρι τέλους.( ειδικά στις τελευταίες 70 σελίδες η αγωνία χτύπησε κόκκινο)
Κάθε φορά που νόμιζα ότι ξέρω τι θα γίνει τσουπ με ξάφνιαζες.
Μου άρεσε που δεν ήταν μια απλή ιστορία αγάπης, καμιά σχέση με άλλες σαχλοερωτικές ιστορίες άνευ περιεχομένου.
Φοβάμαι ότι θα αρχίζω να σπολεριάζω αλλά δεν μπορώ θα υποκύψω.
Τι βασανιστήρια είναι αυτά που κάνεις στους χαρακτήρες σου;
Η ηρωίδα σου καταρχάς ήθελε πολλές σφαλιάρες. Μου ερχόταν κάποιες στιγμές να πετάξω το βιβλίο στον τοίχο αλλά συγκρατήθηκα :D
Ας μην είμαι όμως τόσο αυστηρή. Είναι ένα κορίτσι που έχει πολλές ανασφάλειες και δυστυχώς επηρεάζεται πάρα πολύ από την γνώμη των άλλων κάτι που δεν πρέπει γιατί έτσι τους αφήνει να καθορίζουν τη ζωή της και να την κατευθύνουν σε μονοπάτια που δε την γεμίζουν.
Θα προτιμούσα να υψώσει το ανάστημά της πιο γρήγορα και να ζήσει τον έρωτα της με τον Άγγελο. Καταλαβαίνω όμως και τον δισταγμό της.
Τον αγαπάει πολύ και αν την πληγώσει αυτό θα την τσακίσει. Έτσι δεν σκεφτόμαστε λίγο πολύ όλοι;
Φυσικά δεν θα ξεχάσω να αναφέρω ότι πληγώθηκε από ην πρώτη της σχέση και διστάζει να ανοιχτεί και να εμπιστευτεί κάποιον εκ νέου.

Υπέροχο βιβλίο.Υπέροχη ιστορία.Μπράβο Γιώτα.
Περιμένω εναγωνίως το επόμενο βιβλίο σου."

Νόρα μου, σ' ευχαρίστησα τότε που έγραψες τα υπέροχα αυτά λόγια, αλλά μιας και είμαι αρκετά γαϊδούρα για να συνειδητοποιήσω μόλις σήμερα πως δεν τα είχα αναρτήσει και στο blog μου, σ' ευχαριστώ για ακόμα μία φορά. Εύχομαι να είμαστε καλά, να διαβάζουμε, να νιώθουμε, να ταξιδεύουμε παρέα...

Σάββατο 4 Απριλίου 2015

Βιβλιοκριτική για το "Μη με ξεχάσεις" στο "Read to death"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 6:51 μ.μ. 4 σχόλια
Βιβλιοκριτική για το "Μη με ξεχάσεις" στο "Read to death" με την υπογραφή της Νικολέτας Κατσιούλη την οποία και ευχαριστώ θερμά για την φιλοξενία του βιβλίου μου, αλλά και για το πολύ όμορφο κείμενο της.

"Γνώρισα την Γιώτα Παπαδημακοπούλου μέσα από το μπλόγκ της, “Το Μεγαλείο των Τεχνών” , το οποίο θεωρώ εξαιρετικό και εκεί άρχισα να τη ''φλερτάρω''! Μέσα από το πρώτο της βιβλίο “Ξεπεσμένοι Άγγελοι” με έκανε να την ερωτευθώ , αλλά το “Μη με ξεχάσεις” ήταν αυτό που με έκανε να την αγαπήσω!

Ο Ανδρέας ξυπνά περιμένοντας την επιστροφή της καλύτερης του φίλης, Αλεξάνδρας, από την Ισπανία όπου και σπούδαζε… Έτσι ξεκινά η ιστορία μας αλλά αυτή δεν ήταν η αρχή.Η αρχή έγινε πριν πολλά χρόνια. Όταν και οι δύο ήταν ακόμα παιδιά. Μια τυχαία συνάντηση τους έφερε κοντά και από τότε έγιναν αχώριστοι. Μια συνάντηση που θα τους στιγματίσει για πάντα.

Η Άλεξ, όπως αρέσει στον Ανδρέα να την αποκαλεί, με την επιστροφή της του δίνει τη μεγαλύτερη χαρά για να του την αρπάξει και πάλι σχεδόν την ίδια στιγμή μέσα από τα χέρια. Επιστρέφει αλλά δεν επιστρέφει μόνη. Μαζί της φτάνει και ο Χόρχε. Και σαν να μη έφτανε αυτό τον ενημερώνει πως έχει επιστρέψει για να κάνουν το γάμο τους. Ένα γάμο για τον οποίο εκείνος δεν γνώριζε τίποτα. Ο κόσμος του καταρρέει αλλά τι μπορεί να κάνει για αυτό; Πως θα καταφέρει αυτό που δεν κατάφερε μια ολόκληρη ζωή; Πως μπορείς να πείσεις κάποιον για την αγάπη σου; Και τελικά είναι πάντα η αγάπη αρκετή;

Επτά μέρες μέχρι το γάμο , επτά μέρες για να μάθουμε αν ο Ανδρέας θα καταφέρει να αλλάξει , επτά μέρες για να πείσει την Αλεξάνδρα , επτά μέρες... Αλλά είναι επτά μέρες αρκετές; Οι μέρες κυλάνε γρήγορα , αβίαστα και μας οδηγούν σε ένα τέλος που θα αλλάξει τις ζωές όλων για πάντα.

Η Γιώτα Παπαδημακοπούλου επέλεξε να μας διηγηθεί μια ιστορία με τον πιο δύσκολο τρόπο. Αφού επιλέγει πρωτοπρόσωπη αφήγηση και ειδικά έχοντας έναν άντρα στο ρόλο του πρωταγωνιστή. Κάτι που δεν συνηθίζεται, δυστυχώς, όχι μόνο στην ελληνική λογοτεχνία αλλά και στην παγκόσμια. Έτσι θα πρέπει να πούμε ένα μεγάλο μπράβο, όχι μόνο για την επιλογή της και για το θάρρος του να κάνει κάτι πέρα από τα συνηθισμένα αλλά και για το ρίσκο που πήρε συγγραφικά. Ένα ακόμα μεγάλο θετικό στοιχείο του βιβλίου είναι η αναφορά στο παρελθόν, τα γνωστά φλασμπλακ σε όλους μας. Με μεγάλη μαεστρία η συγγραφέας μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και μας δίνει μια ολοκληρωμένη ιστορία που πολλοί καταξιωμένοι συγγραφείς θα ζήλευαν.

Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, δυστυχώς, σε ένα χώρο τόσο δύσκολο που καθημερινά ταλέντα χάνονται, η κυρία Παπαδημακοπούλου μας αποδεικνύει πως δεν φοβάται να κάνει αυτό που αγαπά με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Δεν περιορίζεται στο «σίγουρο», σε αυτό που θα πουλήσει αλλά επιλέγει αυτό που θα την εκφράσει, θα την αγγίξει, θα την κάνει να νιώσει.

Θα είμαι ειλικρινής δεν είμαι φανατική αναγνώστρια της ελληνικής λογοτεχνίας και ιδιαίτερα των κοινωνικών μυθιστορημάτων. Έτσι μπορώ να πω με σιγουριά πως αν η ιστορία της κ.Παπαδημακοπούλου κατάφερε να κερδίσει εμένα , μπορεί να κερδίσει το καθένα που θα της δώσει μια ευκαιρία.

Ένα βιβλίο...Επτά μέρες...Δύο ζωές...Μια επιλογή!

Τον λένε Ανδρέα και αυτή είναι η ιστορία του..."

Για να επισκεφτείτε την επίσημη σελίδα του blog ακολουθήστε τον σύνδεσμο:

Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Η συγγραφέας Θεώνη Μπριλή για το "Μη με ξεχάσεις"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 7:56 μ.μ. 4 σχόλια
Η φίλη και συγγραφέας Θεώνη Μπριλή διάβασε το "Μη με ξεχάσεις" και έγραψε στο Goodreads:


"Λοιπόν... ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τον Ανδρέα και την ιστορία του!
Την βρήκα τρυφερή, ιδιαίτερη, βαθιά αγαπησιάρικη. Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να με συγκινήσει ο έρωτας στο βιβλίο αυτό, εκείνο που με συγκίνησε ήταν οι έντονοι δεσμοί φιλίας και ουσιαστικής αγάπης!
Τον Ανδρέα, τον βρήκα αρσενικό, που σημαίνει πως δεν κατάφερα να μπω ολοκληρωτικά στη θέση του, κάτι που δεν έχει απολύτως καμία σημασία, μιας που η συγγραφέας κατόρθωσε να μπει στην αντρική λογική με επιτυχία! Η ιστορία του Ανδρέα και της Άλεξ είναι μια ιστορία αγάπης που ως το τέλος δεν ξέρεις πού θα καταλήξει! Τα πολλά φλας μπακ ξεδιπλώνουν ουσιαστικά το βάθος της σχέσης τους, μας δίνουν πλήρη και ξεκάθαρη εικόνα του τι εστί Ανδρέας και τι Αλεξάνδρα! Θα γελάσεις, θα θυμώσεις, θα αγανακτήσεις, θα ελπίσεις, θα νοσταλγήσεις εκείνες τις μνήμες του παρελθόντος! Και όλα αυτά μέσα σε εφτά μαρτυρικές ημέρες! Που παρακαλάς από την μία να γίνουν όλα όπως πρέπει να γίνουν και από την άλλη αναρωτιέσαι ποιο είναι το σωστό! Λογική και καρδιά! Την ψυχή μας έβγαλες στο τέλος!
Η Γιώτα Παπαδημακοπούλου, σε πρώτο πρόσωπο, με έντονη αφηγηματική διάθεση μας χαρίζει ένα αναγνωστικό ταξίδι διαφορετικό. Μη με ξεχάσεις... Πώς θα μπορούσε;"

Όταν διαβάζεις τόσο όμορφα και τρυφερά λόγια, δεν γίνεται να μην συγκινηθείς. Ειδικά όταν αυτά τα λόγια προέρχονται από ένα ομότεχνο τον οποίον αγαπάς και θαυμάζεις. Θεώνη μου, σ' ευχαριστώ που αγκάλιασες την ιστορία του Ανδρέα και της Άλεξ μου με τόση αγάπη, και ελπίζω να μας έχει ο Θεός καλά, να μοιραζόμαστε πολλές, όμορφες λογοτεχνικές στιγμές. 

Πέμπτη 2 Απριλίου 2015

Η Λία Παναγιωτίδου για το "Μη με ξεχάσεις"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 7:58 μ.μ. 2 σχόλια
Η Λία Παναγιωτίδου διάβασε το "Μη με ξεχάσεις" και έγραψε στο Goodreads:


"Ο Ανδρέας αγαπάει την παιδική του φίλη Αλεξάνδρα, μόνο που δεν τολμάει να το πει. Και ξαφνικά έρχεται ένα τηλεφώνημα από εκείνη που του λέει πως σε μια εβδομάδα παντρεύεται... Θα καταφέρει ο Ανδρέας να την κερδίσει σε αυτή την εβδομάδα; Θα μπορέσει να της εξομολογηθεί πως νιώθει;
Μια υπέροχη, σύγχρονη ιστορία αγάπης, γεμάτη πάθος κ συναισθήματα... Ο Ανδρέας διστάζει για να μη χαλάσει την φιλική σχέση που έχει με την Αλεξ του να της πει πως νιώθει. Η συγγραφέας μέσα από το κείμενο της, με την εξιστόρηση του Ανδρέα, μας βάζει μέσα στην ιστορία, μας δημιουργεί συναισθήματα, προσωπικά σε ορισμένα σημεία ήθελα να μπω στο βιβλίο κ να χτυπήσω τον Ανδρέα αλλά σε άλλα να τον πάρω αγκαλιά με τα όσα περνάει, κ στο τέλος με τη λύτρωση ένιωσα τα μάτια μου να τρέχουν! Υπέροχο βιβλίο, αξίζουν συγχαρητήρια στην κυρία Παπαδημακοπούλου!!!"

Λία μου, σ' ευχαριστώ πολύ! Όχι μόνο επειδή επέλεξες το βιβλίο μου ανάμεσα σε δεκάδες άλλα, ούτε επειδή του έδωσες προτεραιότητα όταν ξέρω πολύ καλά πως έχεις ντάνες αδιάβαστα βιβλία να σε περιμένουν. Σ' ευχαριστώ για όλα τα ενδιάμεσα μηνύματα που με έκαναν να γελάσω με την καρδιά μου, αλλά και γι' αυτό το τελικό σχόλιο που με συγκίνησε βαθύτατα!

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

Η Αντωνία Μαμουρίδου για το "Μη με ξεχάσεις"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 7:53 μ.μ. 2 σχόλια
Η Αντωνία Μαμουρίδου διάβασε το "Μη με ξεχάσεις" και έγραψε στο Goodreads:


"Το δεύτερο βιβλίο μιας -πλέον- αγαπημένης μου συγγραφέας, της Γιώτας Παπαδημακοπούλου, είναι πολύ πιο ριψοκίνδυνο, πολυσύνθετο και πιο πολυεπίπεδα δομημένο απ'ότι το πρώτο. Ένα πραγματικά συγγραφικό κέντημα, ένα λογοτεχνικό αριστούργημα...

Δεν θα μακρηγορήσω ιδιαίτερα. Όχι γιατί το βιβλίο δεν μου άρεσε. Το αντίθετο, ήταν ένα από τα πιο υπέροχα βιβλία που έχω διαβάσει και δε νομίζω ότι θα ξεχάσω ποτέ τα βαθιά και μοναδικά συναισθήματα που μου προκάλεσε. Δεν ξέρω, όμως, από που να αρχίσω και για τι να μιλήσω πρώτα.
Θα ξεκινήσω από τον Ανδρέα, και όπως και τον Άγγελο, τον πρωταγωνιστή του πρώτου βιβλίου της Γιώτας, τον ερωτεύτηκα και τον λάτρεψα με όλη μου την ψυχή. Παρά το γεγονός ότι σε μερικά σημεία του βιβλίου ήθελα να μπω μέσα στις σελίδες και να του φωνάξω "Είσαι βλάκας, χάνεις τον έρωτα της ζωής σου μέσα από τα χέρια σου!", καταλάβαινα την δυσκολία της ψυχικής του κατάστασης. Δεν είναι εύκολο να παραδεχθείς τα συναισθήματα σου, ιδιαίτερα στο άτομο το οποίο αγαπάς και για το οποίο νοιάζεσαι περισσότερο και από τον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί όταν το κάνεις ανοίγεις μια πόρτα της ψυχής σου, γίνεσαι τρωτός και ευάλωτος. Ωστόσο, φτάνει η στιγμή που πρέπει να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη του εαυτού σου και να είσαι ειλικρινής μαζί του γιατί αλλιώς όλα τα ευτυχισμένα κομμάτια του δικού σου μέλλοντος αλλά και του μέλλοντος του ανθρώπου με τον οποίο είσαι ερωτευμένος μπορεί να χαθούν για πάντα.
Η Αλεξάνδρα, η υπέροχη Άλεξ, ήταν και αυτή ένας δυναμικός και εξίσου προβληματισμένος αλλά ταυτόχρονα υπέροχος χαρακτήρας, με την οποία ταυτίστηκα, πολύ περισσότερα απ' όσο με την Αγγελική (την ηρωίδα του πρώτου βιβλίου της Γιώτας). Σχετικά προς το τέλος του βιβλίου ξαφνιάστηκα με το συγκεκριμένο κεφάλαιο που περιέχει κάποιες υπέροχες εκπλήξεις (και ανατροπές!) και με έκανε να αγαπήσω ακόμη περισσότερο την πλοκή αλλά και τους πρωταγωνιστές. Τα flashbacks, που αποτελούν σημαντικό κομμάτι του βιβλίου, ήταν ένα ακόμη συστατικό στην συνταγή επιτυχίας αυτού του συγγραφικού κομψοτεχνήματος.
Η γραφή της Γιώτας μού φαίνεται ότι εξελίσσεται. Αν την αγάπησα μια φορά στο πρώτο της βιβλίο, σε αυτό νομίζω ότι την αγάπησα χίλιες. Απλή αλλά απίστευτα μαγευτική, σε κάνει να νιώσεις ποικίλα συναισθήματα, σε κάνει να δεις με τα μάτια των ηρώων της, να πονέσεις και να χαρείς μαζί τους, αλλά πάνω απ΄όλα σε κάνει να καταλάβεις όλες τις πλευρές και τα βάθη των ψυχών τους. Υπήρχαν σημεία τα οποία θέλω να τα αντιγράψω σε ένα φύλλο χαρτί και να τα κολλήσω στον τοίχο του δωματίου μου, μαζί με όλα τα υπόλοιπα αποφθέγματα σοφών συγγραφέων και ποιητών που έχω συγκεντρώσει κατά καιρούς. Σίγουρα δεν είναι εύκολο εγχείρημα να γράψεις σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, και μάλιστα απ' την πλευρά ενός άντρα, αλλά η Γιώτα το κατάφερε και μάλιστα με τρομερή επιτυχία κατά την άποψή μου. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες σε κάνει να ξεχάσεις ότι το κείμενο το έχει γράψει γυναίκα. Σε βυθίζει και σε ελκύει από τις πρώτες σελίδες στο μυαλό του Ανδρέα και επίσης εύκολα μπορεί να φτάσεις στην τελευταία σελίδα χωρίς καν να το καταλάβεις.
5 από 5 αστέρια, και τα δίνω με όλη μου την καρδιά. Δεν νομίζω ότι το "Μη Με Ξεχάσεις" είναι από τα βιβλία που ξεχνιούνται εύκολα. Μάλλον ο τίτλος είναι κατά κάποιον τρόπο προφητικός και πραγματικά περικλείει όλα όσα κρύβει το βιβλίο, όλα όσα έντεχνα περιέχονται πίσω από τις λέξεις της Γιώτας. Η σκηνή από την οποία πάρθηκε ο τίτλος του βιβλίου είναι μια πανέμορφη και ιδιαίτερα συναισθηματική σκηνή, την οποία θα σκέφτομαι πολύ συχνά, είμαι σίγουρη. Πόσο θα ήθελα να δω και αυτό το βιβλίο στις κινηματογραφικές αίθουσες! Τελειώνοντας (ναι, μάλλον μακρηγόρησα τελικά!) θα ήθελα να τονίσω ότι παρ' ότι αυτό το βιβλίο είναι κατά κύριο λόγο ένα ρομαντικό μυθιστόρημα, ερμηνεύει με τρόπο στοχαστικό και σοφό τα άδυτα των ερωτευμένων ψυχών και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε νεανικό αλλά και σε πιο "ώριμο" κοινό. Είναι ένα βιβλίο που σε καθηλώνει, σε προβληματίζει, σε κάνει να σκεφτείς αλλά και να αναρωτηθείς για το τι σημαίνει αγάπη, δεύτερες ευκαιρίες, θυσία και αφοσίωση, και πάνω απ' όλα για το τι σημαίνει να είσαι ειλικρινής και δυνατός απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό. Ένα βιβλίο που θα ήθελα -κάποια στιγμή- να λάβει την δική του θέση στην κλασσική λογοτεχνία..."

Αντωνία μου, για κάποιο λόγο, δεν είχα δει νωρίτερα το σχόλιό σου αυτό και ειλικρινά, σε μια πολύ δύσκολη μέρα που ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω από την κούραση, ήρθε για να με χαλαρώσει, να ζεστάνει την καρδιά μου και να με κάνει να χαμογελάσω. Και ναι, μπορεί να θεωρώ πως για μια ακόμα φορά υπερβάλλεις, αλλά τα λόγια σου είναι τόσο μοναδικά υπέροχα, που μονάχα ως φυλαχτό μπορώ να τα κρατήσω, και να τα θυμάμαι τις ώρες εκείνες που λέω πως δεν μπορώ άλλο. Ειλικρινά, σ' ευχαριστώ, κι ας είναι πολύ λίγο...
 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal