Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

Η Αντωνία Μαμουρίδου για το "Μη με ξεχάσεις"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 7:53 μ.μ.
Η Αντωνία Μαμουρίδου διάβασε το "Μη με ξεχάσεις" και έγραψε στο Goodreads:


"Το δεύτερο βιβλίο μιας -πλέον- αγαπημένης μου συγγραφέας, της Γιώτας Παπαδημακοπούλου, είναι πολύ πιο ριψοκίνδυνο, πολυσύνθετο και πιο πολυεπίπεδα δομημένο απ'ότι το πρώτο. Ένα πραγματικά συγγραφικό κέντημα, ένα λογοτεχνικό αριστούργημα...

Δεν θα μακρηγορήσω ιδιαίτερα. Όχι γιατί το βιβλίο δεν μου άρεσε. Το αντίθετο, ήταν ένα από τα πιο υπέροχα βιβλία που έχω διαβάσει και δε νομίζω ότι θα ξεχάσω ποτέ τα βαθιά και μοναδικά συναισθήματα που μου προκάλεσε. Δεν ξέρω, όμως, από που να αρχίσω και για τι να μιλήσω πρώτα.
Θα ξεκινήσω από τον Ανδρέα, και όπως και τον Άγγελο, τον πρωταγωνιστή του πρώτου βιβλίου της Γιώτας, τον ερωτεύτηκα και τον λάτρεψα με όλη μου την ψυχή. Παρά το γεγονός ότι σε μερικά σημεία του βιβλίου ήθελα να μπω μέσα στις σελίδες και να του φωνάξω "Είσαι βλάκας, χάνεις τον έρωτα της ζωής σου μέσα από τα χέρια σου!", καταλάβαινα την δυσκολία της ψυχικής του κατάστασης. Δεν είναι εύκολο να παραδεχθείς τα συναισθήματα σου, ιδιαίτερα στο άτομο το οποίο αγαπάς και για το οποίο νοιάζεσαι περισσότερο και από τον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί όταν το κάνεις ανοίγεις μια πόρτα της ψυχής σου, γίνεσαι τρωτός και ευάλωτος. Ωστόσο, φτάνει η στιγμή που πρέπει να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη του εαυτού σου και να είσαι ειλικρινής μαζί του γιατί αλλιώς όλα τα ευτυχισμένα κομμάτια του δικού σου μέλλοντος αλλά και του μέλλοντος του ανθρώπου με τον οποίο είσαι ερωτευμένος μπορεί να χαθούν για πάντα.
Η Αλεξάνδρα, η υπέροχη Άλεξ, ήταν και αυτή ένας δυναμικός και εξίσου προβληματισμένος αλλά ταυτόχρονα υπέροχος χαρακτήρας, με την οποία ταυτίστηκα, πολύ περισσότερα απ' όσο με την Αγγελική (την ηρωίδα του πρώτου βιβλίου της Γιώτας). Σχετικά προς το τέλος του βιβλίου ξαφνιάστηκα με το συγκεκριμένο κεφάλαιο που περιέχει κάποιες υπέροχες εκπλήξεις (και ανατροπές!) και με έκανε να αγαπήσω ακόμη περισσότερο την πλοκή αλλά και τους πρωταγωνιστές. Τα flashbacks, που αποτελούν σημαντικό κομμάτι του βιβλίου, ήταν ένα ακόμη συστατικό στην συνταγή επιτυχίας αυτού του συγγραφικού κομψοτεχνήματος.
Η γραφή της Γιώτας μού φαίνεται ότι εξελίσσεται. Αν την αγάπησα μια φορά στο πρώτο της βιβλίο, σε αυτό νομίζω ότι την αγάπησα χίλιες. Απλή αλλά απίστευτα μαγευτική, σε κάνει να νιώσεις ποικίλα συναισθήματα, σε κάνει να δεις με τα μάτια των ηρώων της, να πονέσεις και να χαρείς μαζί τους, αλλά πάνω απ΄όλα σε κάνει να καταλάβεις όλες τις πλευρές και τα βάθη των ψυχών τους. Υπήρχαν σημεία τα οποία θέλω να τα αντιγράψω σε ένα φύλλο χαρτί και να τα κολλήσω στον τοίχο του δωματίου μου, μαζί με όλα τα υπόλοιπα αποφθέγματα σοφών συγγραφέων και ποιητών που έχω συγκεντρώσει κατά καιρούς. Σίγουρα δεν είναι εύκολο εγχείρημα να γράψεις σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, και μάλιστα απ' την πλευρά ενός άντρα, αλλά η Γιώτα το κατάφερε και μάλιστα με τρομερή επιτυχία κατά την άποψή μου. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες σε κάνει να ξεχάσεις ότι το κείμενο το έχει γράψει γυναίκα. Σε βυθίζει και σε ελκύει από τις πρώτες σελίδες στο μυαλό του Ανδρέα και επίσης εύκολα μπορεί να φτάσεις στην τελευταία σελίδα χωρίς καν να το καταλάβεις.
5 από 5 αστέρια, και τα δίνω με όλη μου την καρδιά. Δεν νομίζω ότι το "Μη Με Ξεχάσεις" είναι από τα βιβλία που ξεχνιούνται εύκολα. Μάλλον ο τίτλος είναι κατά κάποιον τρόπο προφητικός και πραγματικά περικλείει όλα όσα κρύβει το βιβλίο, όλα όσα έντεχνα περιέχονται πίσω από τις λέξεις της Γιώτας. Η σκηνή από την οποία πάρθηκε ο τίτλος του βιβλίου είναι μια πανέμορφη και ιδιαίτερα συναισθηματική σκηνή, την οποία θα σκέφτομαι πολύ συχνά, είμαι σίγουρη. Πόσο θα ήθελα να δω και αυτό το βιβλίο στις κινηματογραφικές αίθουσες! Τελειώνοντας (ναι, μάλλον μακρηγόρησα τελικά!) θα ήθελα να τονίσω ότι παρ' ότι αυτό το βιβλίο είναι κατά κύριο λόγο ένα ρομαντικό μυθιστόρημα, ερμηνεύει με τρόπο στοχαστικό και σοφό τα άδυτα των ερωτευμένων ψυχών και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε νεανικό αλλά και σε πιο "ώριμο" κοινό. Είναι ένα βιβλίο που σε καθηλώνει, σε προβληματίζει, σε κάνει να σκεφτείς αλλά και να αναρωτηθείς για το τι σημαίνει αγάπη, δεύτερες ευκαιρίες, θυσία και αφοσίωση, και πάνω απ' όλα για το τι σημαίνει να είσαι ειλικρινής και δυνατός απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό. Ένα βιβλίο που θα ήθελα -κάποια στιγμή- να λάβει την δική του θέση στην κλασσική λογοτεχνία..."

Αντωνία μου, για κάποιο λόγο, δεν είχα δει νωρίτερα το σχόλιό σου αυτό και ειλικρινά, σε μια πολύ δύσκολη μέρα που ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω από την κούραση, ήρθε για να με χαλαρώσει, να ζεστάνει την καρδιά μου και να με κάνει να χαμογελάσω. Και ναι, μπορεί να θεωρώ πως για μια ακόμα φορά υπερβάλλεις, αλλά τα λόγια σου είναι τόσο μοναδικά υπέροχα, που μονάχα ως φυλαχτό μπορώ να τα κρατήσω, και να τα θυμάμαι τις ώρες εκείνες που λέω πως δεν μπορώ άλλο. Ειλικρινά, σ' ευχαριστώ, κι ας είναι πολύ λίγο...

2 σχόλια on "Η Αντωνία Μαμουρίδου για το "Μη με ξεχάσεις" "

Χρύσα είπε...

Καταπληκτικό κείμενο!!!Και όσο και αν πιστεύεις πως είναι υπερβολικό να ξέρεις πως λέει την αλήθεια και περιγράφει όσα νιώσαμε διαβάζοντας τον Ανδρέα σου!!!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 10 Απριλίου 2015 στις 3:37 μ.μ. είπε...

@ Χρύσα μου, πράγματι εκπληκτικό κείμενο, αλλά συνεχίζω να επιμένω πως και οι δυο σας υπερβάλλετε! :p

Δημοσίευση σχολίου

 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal