Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Ένα υπέροχο καλοκαίρι που τελείωσε

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 9:16 μ.μ.
Ότι και να πω για το φετινό καλοκαίρι, θα είναι πολύ λίγο... Αναμφίβολα, ήταν το καλύτερο, το πιο ξεκούραστο, διασκεδαστικό, δημιουργικό, παιχνιδιάρικο, απ' όλα τα καλοκαίρια που έχω ζήσει από τότε που γεννήθηκε ο γιος μου. Για πρώτη φορά τα τελευταία 5 καλοκαίρια, λείψαμε για 11 μέρες και αυτό το κάναμε ως οικογένεια, εγώ, ο άντρας μου και ο Βασίλης μου, χωρίς να χωριστούμε ούτε για μια στιγμή.


Η Κατερίνη είναι πανέμορφη και μόνο χωριό δεν θυμίζει, παρά που κάποιοι επιμένουν να την αποκαλούν έτσι. Έχει τουρισμό, ζωή, όμορφες, ατελείωτες παραλίες, καθαρό αέρα, υπέροχα χωριά, γραφικότητα, όμορφους ανθρώπους και το σημαντικότερο, βρίσκεται στη σκιά του Ολύμπου. Όπου κι αν κοιτάξεις, η ομορφιά είναι δεδομένη και δεν περιγράφεται με λέξεις.


Προσπάθησα να διαβάσω... όσο με άφηναν δηλαδή. Από τη μία τα δροσερά μεσημέρια που ο ύπνος ερχόταν και με έπαιρνε ύπουλα στην αγκαλιά του ενώ βρισκόμουν στη βεράντα, από την άλλη η εκάστοτε συντροφιά που είχαμε τα βράδια και ο ύπνος που επανερχόταν και πάλι από νωρίς, δεν μου άφησαν και πολλά περιθώρια. Όμως το πάλεψα... και το απόλαυσα.


Βέβαια, και παρά το γεγονός ότι βρισκόμουν σε διακοπές, αναγκάστηκα να πάρω δουλειά μαζί μου και σαν να μην έφτανε η ήδη υπάρχουσα, μου φόρτωσαν κι άλλη εκεί. Αλλά δεν βαριέσαι... όπως έχω ξαναπεί, έχω την χαρά και την ευλογία να έχω μετατρέψει το πάθος μου σε χόμπι και το χόμπι μου σε επάγγελμα και δεν είμαι αχάριστη. Ξέρω πως οι περισσότεροι, δεν είναι τόσο τυχεροί...


Ένα εντυπωσιακό στοιχείο των φετινών διακοπών, ήταν πως δεν θέλησα να πνίξω ούτε τον άντρα μου, ούτε τον γιο μου. Στην Αθήνα, δεν αντέχονται για πολλή ώρα και οι δυο τους στο ίδιο σπίτι όμως στην εξοχή, τα πράγματα, ήταν διαφορετικά. Θες ο καθαρός αέρας, θες ότι χαλαρώσαμε... δεν έπιασα τον εαυτό μου να φωνάζει ούτε για μια στιγμή και αυτό, από τη μία με ξάφνιασε, από την άλλη με χαροποίησε.


Ένα από τα μεγάλα συν των φετινών διακοπών ήταν πως το σπίτι όπου μέναμε, βρισκόταν δίπλα στην θάλασσα. Και όταν λέω δίπλα, εννοώ πραγματικά δίπλα. Κάθε πρωί, έβλεπα την ανατολή του ήλιου και άκουγα το κύμα να σκάει στην ακτή ενώ τα βράδια, ο υπέροχος αυτός ήχος με νανούριζε και με συντρόφευε σε ξεκούραστους ύπνους με υπέροχα όνειρα.


Φυσικά, επειδή η θάλασσα βρισκόταν κυριολεκτικά στα πόδια μας, την τιμούσαμε με την παρουσία μας πρωί και απόγευμα. Τα παιχνίδια που κάναμε, δεν είχαν τέλος. Πότε κολυμπούσαμε, πότε παίζαμε μπάλα, πότε χτίζαμε με τον Βασίλη κάστρα στην άμμο και δεν μας ένοιαζε αν το κύμα θα τα κατέστρεφε λίγο αργότερα. Μπορούσαμε κάθε φορά να τα φτιάξουμε από την αρχή...


Επιπλέον, επιβεβαιώθηκε πως το κολυμβητήριο, ήταν η καλύτερη απόφαση που πήραμε με τον άντρα μου για τον μικρό μας, το χειμώνα που μας πέρασε. Όχι μόνο εξοικειώθηκε με το νερό και έκανε μπάνιο μόνος του, αλλά δεν κρατιόταν. Εκεί που πέρσι τον παρακαλάγαμε για να μπει χωρίς κλάματα και δράματα, φέτος, δεν μπορούσαμε να τον βγάλουμε από το νερό όπου κολύμπαγε σαν ψαράκι κι εμείς, σαν χαζογονείς που είμαστε, καμαρώναμε.


Η αλήθεια είναι πως ο καιρός, υπήρξε κομματάκι περίεργος όμως αυτό δεν μας πτόησε. Τι κι αν κάποιες μέρες είχε κύμα, δεν μας απασχολούσε, ούτε εμάς, ούτε τον Βασίλη, που έτρεχε να παλέψει και να παίξει με τα κύματα, γελώντας και κάνοντας όλη την παραλία να ασχολείται μαζί του, να γελάει με τα χαριτωμένα καμώματά του και να μας παρασέρνει κι εμάς, σαν να ήμασταν και πάλι παιδιά.


Πέραν όμως της μαγευτικής παραλίας, είχαμε στη διάθεσή μας και ένα μαγευτικό κτήμα το οποίο και περιέβαλε το σπίτι όπου μέναμε. Γκαζόν, δέντρα, κούνιες... ό,τι ακριβώς χρειάζεται ένα παιδί για να ξαμωληθεί και να παίξει μέχρι τελικής πτώσης και ακριβώς ό,τι χρειάζεται ένας γονιός για να έχει το κεφάλι του ήσυχο και να μην ανησυχεί κάθε ώρα και λεπτό αν το παιδί του απομακρυνθεί ή αν θα χτυπήσει. Ακόμα και στις διακοπές, δεν μπορείς να πάψεις να ανησυχείς...


Ένα ακόμα ευτύχημα ήταν πως κατάφερα να δω ορισμένες φίλες, όπως τη Γεωργία, την Αλίκη και τη Σοφία, με τις οποίες περάσαμε λίγες αλλά όμορφες στιγμές, με συζητήσεις κοινού ενδιαφέροντος, με γέλια και αστεία, με καφεδάκια στην παραλία ή στον πανέμορφο κέντρο της Κατερίνης, μια μικρή, διαφορετική ανάπαυλα μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας. Βέβαια, μου έλειψε η Ειρήνη την οποία δεν κατάφερα να συναντήσω αλλά ευτυχώς, την περιμένω σε μερικές μέρες στην Αθήνα.


Έφαγα... πολύ! Πρέπει να το ομολογήσω κι ας με κάνει να ακουστώ γουρούνα. Αλλά νομίζω πως δικαιολογούμαι. Ποιος δεν τρώει λίγο παραπάνω στις διακοπές που χαλαρώνει και δεν κυριεύεται από άγχος; Ποιανού η όρεξη δεν ανοίγει έπειτα από βουτιές στη θάλασσα ή περιπάτους στην εξοχή; Και φυσικά, τα παγωτά είναι απαραίτητα οπότε, δεν δέχομαι κουβέντα για τις ατασθαλίες μου. 


Επίσης, έφαγα πολλά, πάρα πολλά σύκα... Δεν ξέρω κατά πόσο ενδείκνυνται για την υγεία μας τόσο τεράστιες ποσότητες όμως δεν μπορούσα να αντισταθώ. Τα δέντρα ήταν μες τα πόδια μου και η γιαγιά του Σάββα, όλο και με προέτρεπε να κόψω λίγα ακόμα και φυσικά, επειδή ήταν ευγενέστατη και υπέρτατα φιλόξενη και δεν ήθελα να την προσβάλλω, ακολουθούσα τις προτροπές της κατά γράμμα.


Τέλος, οφείλω να τονίσω πως αν ποτέ βρεθείτε στο νομό Πιερίας, δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφτείτε το Λιτόχωρο, ένα μέρος μαγικό και ονειρικό που θα κλέψει την καρδιά σας και όπου θα αποχωριστείτε με δυσκολία. Ελπίζω να μπορέσω κάποια στιγμή να το επισκεφτώ και με χειμωνιάτικη διάθεση γιατί ειλικρινά πιστεύω πως θα είναι ακόμα πιο υπέροχο απ' όσο ήταν τώρα, αν δηλαδή είναι εφικτό κάτι τέτοιο.


Ευχαριστώ τον φίλο και εκδότη μου, Σάββα Προβατίδη, για την πρόσκληση που μας έκανε στην ιδιαίτερη πατρίδα του στην οποία και ζήσαμε μοναδικές, υπέροχες, αλησμόνητες στιγμές. Ελπίζω κι εύχομαι, να μας έχει ο θεός καλά και να μπορέσουμε να επισκεφτούμε και πάλι τον πανέμορφο νομό Πιερίας, να ανακαλύψουμε ακόμα περισσότερες γωνιές του και να ζήσουμε ακόμα πιο μαγευτικές εμπειρίες. Μακάρι κάθε καλοκαίρι να είναι τόσο όμορφο...

12 σχόλια on "Ένα υπέροχο καλοκαίρι που τελείωσε"

irini on 22 Αυγούστου 2013 στις 9:41 μ.μ. είπε...

Πολυ ομορφες φωτογραφιες...χαιρομαι πολυ που περασατε ομορφα και στεναχωριεμαι που για πρωτη φορα δεν μπορεσα να ειμαι κοντα σου...ομως με παρηγορει το γεγονος οτι θα σε δω σε λιγο καιρο στην Αθηνα....μετραω τις μερες...αν και ειναι σχεδον βεβαιο οτι κατι θα προκυψει παλι....γιατι για σενα και για μενα μιλαμε παντα... εχουμε ηδη αποδειξει οτι δεν μασαμε!!!!! <3

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 22 Αυγούστου 2013 στις 10:09 μ.μ. είπε...

@ Ειρήνη μου σ' ευχαριστώ πολύ κι ελπίζω να τα περάσατε κι εσείς τόσο όμορφα όσο κι εμείς! :)
Κι εγώ στεναχωρήθηκα πολύ που δεν σε είδα και ακόμα με πονάει αλλά με παρηγορεί ότι θα περάσουν οι μέρες και θα είμαστε μαζί! <3
Και φυσικά... ΔΕΝ ΜΑΣΑΜΕ!!! Ό,τι κι αν προκύψει, εμείς, θα το ξεπεράσουμε, όπως κάνουμε πάντα! ;)

Jokastia on 22 Αυγούστου 2013 στις 10:18 μ.μ. είπε...

Τέλειες φωτογραφίες! Χαίρομαι που πέρασες τόσο όμορφα στις διακοπές σου. Ομολογώ ότι αυτό ήταν ένα όμορφο καλοκαίρι και για μένα, αν μη τι άλλο ξεκουραστήκαμε και ηρεμήσαμε. Και του χρόνου με υγεία λοιπόν!

Αλίκη Σκούφα on 23 Αυγούστου 2013 στις 2:03 π.μ. είπε...

Πολύ όμορφες φωτογραφίες και αναμνήσεις, χαίρομαι που σας άρεσε όλους τόσο ο νομός μας, κι εμείς τον απολαμβάνουμε τόσο που δεν μας πειράζει που καμιά φορά δεν πάμε διακοπές παραέξω :) Χάρηκα που σε είδα και από κοντά και που γνώρισα και την οικογένειά σου, εύχομαι ένα δημιουργικό χειμώνα (αν και ακόμα μακριά είναι) και να μας ξανάρθετε!!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 23 Αυγούστου 2013 στις 10:54 π.μ. είπε...

@ Ευχαριστώ Μαράκι! Χαίρομαι κι εγώ που πέρασες όμορφα, που ξεκουράστηκες και που γύρισες ανανεωμένη! Άντε... και του χρόνου, όχι μόνο να είμαστε καλά να ξανακάνουμε διακοπές, αλλά να είναι και διαρκείας! <3

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 23 Αυγούστου 2013 στις 10:55 π.μ. είπε...

@ Αλίκη μου σ' ευχαριστώ πολύ! Υπέροχος ο νομός σας, πράγματι, και ανυπομονώ να τον επισκεφτώ εκ νέου! Κι εγώ χάρηκα πάρα πολύ που σε είδα... περάσαμε πολύ όμορφα και είσαστε φοβεροί και οι δυο σας! <3
Καλό φθινόπωρο να έχουμε, με δημιουργικές σκέψεις, υγεία, αγάπη και όμορφες στιγμές... <3

BUTTERFLY on 26 Αυγούστου 2013 στις 4:18 μ.μ. είπε...

Τι ομορφα που το περιγραφεις! Μαγικο! Παντα να εχετε τετοιες στιγμες!
Και μηνακουω βλακειες για το φαγητο μιση μπουκια εισαι!!!
Φιλακια!

Χρύσα είπε...

Αχ....τι ωραία!Πολύ χαίρομαι που πέρασες τόσο όμορφα και που καταφέρατε να ξεκλέψετε οικογενειακές στιγμές.Ζηλεύω βλέποντας τις φωτογραφίες.....με την καλή έννοια πάντα!Όσο για το φαγητό θα συμφωνήσω με την BUTTERFLY...σαν χτικιό είσαι...τι φοβάσαι;;;; <3
Και του χρόνου καλή μου να λείψετε ακόμα περισσότερες μέρες και να περάσετε ακόμα πιο όμορφα!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 30 Αυγούστου 2013 στις 7:42 μ.μ. είπε...

@ Χριστινάκι μου να ΄σαι καλά και να περνάς κι εσύ πάντα υπέροχα με την ακόμα πιο υπέροχη οικογένειά σου! :)
Χα, χα, χα... καλά, μια μπουκιά δεν είμαι, αλλά ok...
Φιλάκια πολλά... :*

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 30 Αυγούστου 2013 στις 7:44 μ.μ. είπε...

@ Χρύσα μου το ξέρω πως πάντα ό,τι κι αν πεις είναι με την καλή έννοια του πράγματος! <3
Περάσαμε υπέροχα, δόξα το Θεό... Μακάρι να αξιωθούμε του χρόνου να το επαναλάβουμε!
Αμάν κι εσύ... όχι και χτικιό... θα νομίζει κανείς ότι είμαι φτερό στον άνεμο! Χα, χα, χα...

Panos Konstantinidis on 1 Σεπτεμβρίου 2013 στις 7:36 μ.μ. είπε...

Γιώτα πέρασες φανταστικά βλέπω, πάντα τέτοια :) Το Λιτόχωρο είναι φανταστικό μέρος, συνδυάζει βουνό, θάλασσα και κοντινές αποστάσεις από μεγάλα κέντρα. Εμείς σήμερα γυρίσαμε, προς τα πάνω πήγαμε κι εμείς (Πήλιο).Ωραία ήταν αλλά από αύριο τα κεφάλια μέσα που λένε.

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 3 Σεπτεμβρίου 2013 στις 12:22 μ.μ. είπε...

@ Πάνο πράγματι περάσαμε φανταστικά! Ίσως το καλύτερο καλοκαίρι από τότε που γίναμε γονείς! :)
Με το Λιτόχωρο πάθαμε πλάκα! Μακάρι να αξιωθούμε κάποια στιγμή να το επισκεφτούμε και χειμώνα!
Χαίρομαι που καταφέρατε να φύγετε κι εσείς και που περάσατε καλά. Ξέρω πως είναι να έχεις μωρό-μωρό και είναι δύσκολα στις διακοπές!
Αχ... άσε... αυτά τα κεφάλια, ακόμα να μπουν σε σειρά! :P

Δημοσίευση σχολίου

 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal