Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

30άρισα... ώρα για γενική "ανασκόπηση"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 12:58 π.μ.

30!!! Ω, ναι... σήμερα είναι η μέρα που κάνω δυναμική είσοδο σε μια νέα δεκαετία, εκείνη που τόσες και τόσες γυναίκες στον πλανήτη τρέμουν. Των πρώτων “άντα”! Βασικά, ποτέ δεν μου άρεσε αυτή η έκφραση. Ανέκαθεν μου ακουγόταν αρκετά... “καθυστερημένη”, αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Δεν ξέρω γιατί επικρατεί αυτός ο πανικός και ο σπαραγμός. Τι αλλάζει πραγματικά, άραγε; Σαφέστατα, εισερχόμαστε σ' ένα νέο κύκλο της ζωής μας αλλά αυτό δεν είναι κάτι που -θεωρητικά- συμβαίνει κάθε χρόνο; Μήπως, απλά, αφήνουμε τον εαυτό μας να παρασύρεται από πράγματα και καταστάσεις που κάποιοι άλλοι μας έχουν επιβάλλει;
Τέλος πάντων, όπως και να 'χει, η 30η Δεκεμβρίου κάθε χρόνου, εκτός της γενέθλιας ημέρας μου (το ότι βγαίνουν την ίδια μέρα οι καλικάντζαροι θα το θεωρήσω κακόγουστο χιούμορ του γυναικολόγου της μάνας μου), είναι εκείνη που έχω αποφασίσει να κάνω τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε. Στην προκειμένη περίπτωση, πρέπει να κάνω απολογισμό του 2014, του ΓΑΜΗΜΕΝΟΥ 2014, που κακό ψόφο να έχει, να φύγει και να μην ξαναγυρίσει για τα επόμενα... βασικά, να μην ξαναγυρίσει ΠΟΤΕ, αν και πολύ φοβάμαι πως μες τους κύκλους της ζωής, θα ξαναζήσω κάποια στιγμή μια εξίσου σκατένια χρονιά.


2014! Η χρονιά που έκανε τις Επτά Πληγές του Φαραώ να μοιάζουν με διακοπές στην Σαντορίνη. Θα έχω να το λέω μέχρι να πεθάνω, για τα επόμενα 85 χρόνια δηλαδή. Πραγματικά, αν μου έλεγε κανείς στο ξεκίνημα της χρονιάς πως θα περνούσα του Χριστού τα Πάθη, δεν θα τον πίστευα. Θα θεωρούσα αδιανόητο σ' έναν τόσο συνηθισμένο και καθημερινό άνθρωπο όπως εμένα να συμβούν όλα αυτά που συνέβησαν. Κι όμως... Δεν έχω λόγια! Απλά τα πράγματα! Δεν ξέρω που να το πιάσω και που να το αφήσω, αφού το 2014 αποτελείται από δώδεκα μήνες όπου δεχόμουν συνεχή πλήγματα και που τα πράγματα πήγαιναν συνεχώς από το κακό στο χειρότερο. Έτσι, βρε αδερφέ, για να γελάει ο Θεός μες τα μούτρα μου κάθε φορά που έλεγα, “τι χειρότερο μπορεί να συμβεί;”
Δεν θέλω να επεκταθώ και να αναλωθώ σε υπερβολικές λεπτομέρειες. Όχι μόνο θα σας κάνω να μιζεριάσετε, αλλά θα καταλήξω να εκνευριστώ ακόμα περισσότερο που χρειάστηκε να περιμένω έναν ολόκληρο χρόνο για να έχω μια μικρή ελπίδα να δω τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα. Άλλωστε, οι μεγαλύτερες “πληγές” μας έρχονται από ανθρώπους που νοιαζόμαστε και είναι σημαντικοί για εμάς. Ως εκ τούτου, είναι θλιβερό και στενάχωρο μπροστά σε μια νέα ανατολή να κάθομαι να απαριθμώ τους λόγους που όλοι αυτοί με απογοήτευσαν. Δεν πειράζει... καλά να είμαστε, όχι για να ξεχνάμε, αλλά για να μαθαίνουμε... και να προσέχουμε.
Δεν θα κάνω, λοιπόν, ανασκόπηση του 2014 -που ελπίζω φεύγοντας να πάρει όλα τα σκατά που έφερε μαζί του-, αλλά ανασκόπηση των 30 χρόνων της ζωής μου. Των 30 χρόνων που θα έπρεπε να μου προκαλούν πανικό κι όμως, ως νούμερο, με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Το σκέφτηκα... το σκέφτηκα πολύ! Προσπάθησα πολύ σκληρά να καταλήξω στο γιατί δεν με έχει πιάσει αυτός ο πανικός για τον οποίο μιλάνε οι περισσότερες γυναίκες που είτε έχουν περάσει τον σκόπελο των 30, είτε τον πλησιάζουν επικίνδυνα. Και, τελικά, η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Δεν με νοιάζει και δεν φοβάμαι γιατί είμαι πλήρης, γιατί είμαι αυθεντική, γιατί δεν μετανιώνω για τίποτα απ' όσα έχω κάνει. 


Είμαι η Γιώτα, είμαι 30 χρονών και το δηλώνω με χαρά, καμάρι και περηφάνια. Πρώτα απ' όλα, έχω καλά γονίδια (ευχαριστώ, μαμά!) και δεν θεωρώ πως δείχνω για 30. Από την άλλη, δεν έχω απωθημένα. Όσα ήθελα να κάνω -ως τώρα-, τα έκανα. Όσο ήθελα να ζήσω, τα έχω ζήσει. Έμαθα να είμαι ειλικρινής και να λέω αυτό που σκέφτομαι, να εκφράζω όλα όσα νιώθω και κυρίως, να τα έχω καλά με τον εαυτό μου γιατί πολύ απλά, ξέρω ποια είμαι, ξέρω πως πορεύομαι και ξέρω που οδεύω. Είμαι 30 χρονών και μπορώ περήφανα να πω πως έχω κάνει κι έχω δει πολύ περισσότερα απ' όσα άλλοι άνθρωποι στην ηλικία μου. Έχω ζήσει μια γεμάτη ζωή και εξίσου γεμάτη σκοπεύω να είναι και αυτό που θ' ακολουθήσει (είπαμε... 85 χρόνια, μην ξεχνιόμαστε!)
Γι' αυτό, όχι 2014, δεν θα σ' αφήσω να με πτοήσεις. Θα σε αφήσω να φύγεις και θα σου κουνήσω το μαντήλι. Γιατί, απλά, ήσουν μια κακή χρονιά ανάμεσα σε τόσες άλλες καλές. Και ανάμεσα στα σκατά σου, ξεχώρισα και κάποια πετραδάκια που θα τα φυλάξω όπως τους αξίζει. Θα σε αφήσω να φύγεις για να κάνω χώρο στο 2015 που σίγουρα θα είναι καλύτερο από εσένα. Θα το κάνω εγώ να είναι καλύτερο. Δεν θα σε ξεχάσω, όχι γιατί δεν γίνεται, αλλά γιατί δεν θέλω. Καλώς ή κακώς, αποτελείς μέρος 30 υπέροχων συνολικά χρόνων που με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι σήμερα, έναν άνθρωπο που ξέρει τον εαυτό του και που καμαρώνει γι' αυτόν. Έναν άνθρωπο που αγαπάει με όλο του το είναι και θα συνεχίσει να το κάνει ακόμα κι αν πληγώνεται. Έναν άνθρωπο που όσο τον “χτυπάς”, τόσο επιμένει. Έναν άνθρωπο που χαμογελά ακόμα κι όταν κλαίει. Έναν άνθρωπο που πάντα θα ονειρεύεται, όσα εμπόδια κι αν βρει στον δρόμο του, και θα δουλεύει για να πραγματοποιεί τα όνειρά του αυτά.

8 σχόλια on "30άρισα... ώρα για γενική "ανασκόπηση""

Panos Konstantinidis on 30 Δεκεμβρίου 2014 στις 8:32 μ.μ. είπε...

Χρόνια πολλά Γιώτα, να τα εκατοστήσεις, καλώς ήλθες στη λέσχη των 30ρηδων :) Η πιο καλή ηλικία είναι αυτή, έχεις τελειώσει σπουδές, έχεις κάνει οικογένεια, εργάζεσαι, είσαι ακόμα νέος, έχεις όλες τις προδιαγραφές για να ζήσεις ωραία, θα το δεις κι εσύ.

Όσο για τις αντιξοότητες του 2014, κάθε εμπόδιο για καλό. Αν δε σου συνέβαιναν δεν θα είχες τόση εμπειρία!

Maria Vasilopoulou είπε...

Χρόνια πολλά Γιώτα!!! Υγεία και ευτυχία !!!!

Stella Demetriou είπε...

Χρόνια πολλά Γιώτα μου πάντα με υγεία ότι ποθείς να το χεις στη ζωή σου και να είσαι ευτυχισμένη.

Χρύσα είπε...

Κοριτσάκι μου...........χρόνια πολλά,χρόνια καλά,χρόνια δημιουργικά και ευτυχισμένα με πολλή αγάπη!Να είσαι καλά εσύ και η οικογένειά σου,να είστε πάντα μαζί αγαπημένοι και μονιασμένοι και ότι επιθυμείτε να έρθει στον δρόμο σας!!!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 4 Ιανουαρίου 2015 στις 12:14 μ.μ. είπε...

@ Πάνο μου, έτσι ακριβώς προσπαθώ να το δω κι εγώ (όσον αφορά τις αντιξοότητες του 2014).
Κοιτάμε μπροστά και είμαστε αισιόδοξοι για το 2015. Να έχεις μια υπέροχη, νέα χρονιά, μαζί με την λατρεμένη σου οικογένεια. Να μου φιλήσεις τα κορίτσια σου! <3

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 4 Ιανουαρίου 2015 στις 12:14 μ.μ. είπε...

@ Μαρία μου, ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω τα καλύτερα! :)

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 4 Ιανουαρίου 2015 στις 12:15 μ.μ. είπε...

@ Ευχαριστώ πολύ, Στέλλα μου! Κι εσύ να έχεις μια υπέροχη χρονιά, με υγεία, αγάπη, ευτυχία, για σένα και την οικογένειά σου! <3

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 4 Ιανουαρίου 2015 στις 12:16 μ.μ. είπε...

@ Χρύσα μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τις υπέροχες ευχές σου! Χρόνια πολλά, καλή χρονιά, με υγεία, αγάπη, ευτυχία, χαμόγελα και όνειρα που θα γίνονται αληθινά! Ό,τι καλύτερο, μέσα από την καρδιά μου! <3

Δημοσίευση σχολίου

 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal