Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Η Εύα για το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 12:46 μ.μ.
Το Ευάκι μας διάβασε το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" και είπε:

"Δεν ξέρω από που να αρχίσω... Γιώτα πραγματικά, μέσα από την καρδιά μου, συγχαρητήρια όχι μόνο που έγραψες αυτό το βιβλίο (μόνο εσύ ξέρεις τι πέρασες) αλλά και επειδή μας το πρόσφερες με αγάπη σε όλους εμάς τους αναγνώστες!
Το βιβλίο είναι φανταστικό. Κοιτούσα τον καημένο τον άντρα μου και αναρωτιόμουν, καλά έκανα και τον παντρεύτηκα; Είναι ο "Άγγελός" μου ή θα μου σκάσει αναπάντεχα κανένας άλλος;; Χαχαχα!
Πόσο δομημένοι χαρακτήρες! Με αυτή την Αγγελική γίναμε ένα! Τι γαμάτες ερωτικές σκηνές ήταν αυτές;
Τι μου άρεσε πολύ: 
1ον ότι από την αρχή και μιλάμε για πολύ αρχή μας γνωρίζεις τον ;Aγγελο, χωρίς προλόγους, περιγραφές κλπ., 
2ον οι περιγραφές των ερωτικών σκηνών (μη σου πω και των μη ερωτικών με το Μιχάλη που με συγκλόνισαν) 
3ον ενώ κατά διαστήματα και κυρίως στην αρχή ήταν τόσο πυκνή η εξέλιξη, εννοώ ότι μας περιέγραφες σχεδόν ώρα με την ώρα τι γινόταν, έκανες αυτά τα πηδήματα στο χρόνο και μας μετέφερες μετά από 3 μήνες, 6 μήνες, 2 χρόνια κλπ, με αποτέλεσμα όλη η συναισθηματική φόρτιση που μας δημιουργείς να αφήνει χώρο για μια ανάσα, γιατί νόμιζα ότι θα σκάσω ώρες-ώρες. 
4ον τα συναισθήματα πάθους για τον Άγγελο, αγάπης για το Νικόλα, αηδίας για το Μιχάλη, μίσους για την κ. Έλενα, συμπόνιας για την Αγγελική ήταν τόσο έντονα και αντικαθιστούσαν το ένα το άλλο σχεδόν βίαια θα έλεγα, που μου κοβόταν η ανάσα.
5ον το φοβερό φινάλε, που δεν το περίμενα, που έπαθα σοκ όταν διάβασα εκείνη τη γραμμή "Άγγελε πρόσεχε" και στη συνέχεια λέξη-λέξη άρχισα να συνειδητοποιώ τι ακριβώς εννοεί...

Στα αρνητικά (που στην πορεία όμως γίνανε θετικά γιατί κατάλαβα που αποσκοπούσαν) θα βάλω:
1ον ότι στην αρχή με ξένισε λίγο η ηλικία της Αγγελικής που ήταν μόλις 19 και συζητούσε για γάμους και παιδιά και είχε τόσο μεγάλο δίλημμα να παρατήσει τον ένα γκόμενο και να πάει στον άλλο. Μου φάνηκε υπερβολικό γιατί εγώ στην ηλικία της είχα τα μυαλά στα κάγκελα και σκεφτόμουν ότι αν μου τύχαινε κάτι τέτοιο είχα φύγει τρέχοντας με τον άγγελο! Όμως όσο διάβασα και καταλάβαινα την ψυχοσύνθεση της αγγελικής και του κοινωνικού της περίγυρου αφενός και αφετέρου όταν άρχισες να τρέχεις τον χρόνο με αποτέλεσμα η όλη ιστορία να διαρκέσει αν κατάλαβα καλά 5-7 χρόνια, τότε ναι δικαιολόγησα γιατί η αφετηρία ήταν τόσο μικρή ηλικιακά.
2ον ήθελα λίγο μεγαλύτερη τιμωρία για τους γονείς της. Νομίζω ότι είχαν τεράστια αν όχι καθοριστική ευθύνη για αυτά που της συνέβησαν και θα έπρεπε να το πληρώσουν ακριβά. Ή πιο ακριβά τέλος πάντων.

Αυτά νομίζω.

Πάντως η Αγγελική είναι μια τραγική φιγούρα που μου θυμίζει ηρωίδα σε αρχαία τραγωδία, γιατί αν από την 10η σελίδα (τρόπος του λέγειν 10η) είχε πάρει άλλες αποφάσεις η τραγική της μοίρα θα ήταν πολύ διαφορετική.

Μπράβο Γιώτα και πάλι!"


Εύα μου, σ' ευχαριστώ πολύ που διάβασες το βιβλίο μου και είμαι ευτυχισμένη που κατάφερε να σε αγγίξει τόσο πολύ και να σου προκαλέσει τόσες σκέψεις... Να είσαι πάντα καλά...

4 σχόλια on "Η Εύα για το "Ξεπεσμένοι Άγγελοι""

Χρύσα είπε...

Θα διαφωνήσω με την Εύα στο σημείο που αφορά τους γονείς της.Ότι και αν συμβεί με τους δικούς μας είναι πάντα οικογένειά μας,τους αγαπάμε και συγχωρούμε τα πάντα γιατί τελικά,ότι και να κάνουν είναι γιατί πιστεύουν ότι είναι το καλύτερο για εμάς,όχι για να μας πληγώσουν.Ειδικά εμείς οι Έλληνες!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 10 Μαρτίου 2013 στις 10:04 π.μ. είπε...

@ Χρύσα μου συμφωνώ με αυτό που λες και αυτός άλλος ήταν ο συλλογισμός μου όταν έγραψα όσα έγραψα. Οι γονείς ποτέ δεν έχουν κακή πρόθεση. Γίνονται υπερπροστατευτικοί πολλές φορές και ακόμα και αν κάνουν λάθη, είναι γιατί νομίζουν πως είναι η καλύτερη επιλογή για το παιδί τους. Αλλά κι αν δεν είναι τελικά, ποιο παιδί δεν συγχωρεί τους γονείς του, δεν τους έχει ανάγκη; Και ειδικά οι οικογένειες με ελληνικά στοιχεία, είναι ακόμα πιο δεμένες μεταξύ τους, έχουν μια σχέση εξάρτησης κατά κάποιον τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια για κάτι διαφορετικό! :)

Χρύσα είπε...

Και χαίρομαι που ανήκουμε σε τέτοιες οικογένειες και δεν υπάρχει αυτό που επικρατεί έξω,ενηλικιώνεσαι και σε πετάνε έξω από το σπίτι και μετά οι σχέσεις τυπικές.Καλύτερα να σκοτώνεσαι αλλά να τα βρίσκεις παρά αυτό!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 16 Μαρτίου 2013 στις 8:21 μ.μ. είπε...

@ Χρύσα μου απλά έχουμε διαφορετική ιδιοσυγκρασία! Δεν μου αρέσει που κρατάμε τα παιδιά μας στο σπίτι μέχρι να βγουν στην σύνταξη αλλά από την άλλη, μου αρέσει το δέσιμο που έχουμε και η ικανότητα να ξεπερνάμε τα προβλήματα και τις διαφορές μας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο! :)

Δημοσίευση σχολίου

 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal