Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Συνέντευξη στο blog "Ο μαγικός κόσμος του βιβλίου"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 8:33 μ.μ.

Η Ευγενία και το blog "Ο μαγικός κόσμος του βιβλίου" με φιλοξένησαν στο "σπιτικό" τους με μια πολύ όμορφη κι ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Θέλω να ευχαριστήσω την Ευγενία για την τιμή που μου έκανε, αλλά και για την πολύ όμορφη αυτή κουβέντα, και τις εύχομαι ό,τι καλύτερο.

Συνέντευξη με τη συγγραφέα Γιώτα Παπαδημακοπούλου

Γεια σας αγαπημένοι μου βιβλιόφιλοι, αυτή την Τρίτη η καλεσμένη μας είναι η Γιώτα Παπαδημακοπούλου! Φαντάζομαι πως αρκετοί την γνωρίζετε ήδη μέσα απο τα δύο υπέροχα βιβλία της αλλα και απο το ιστολόγιο της. Εγώ προσωπικά την γνώρισα στο goodreads και χαίρομαι πολύ που είχα την τιμή να της πάρω συνέντευξη. Η Γιώτα θα μας απαντήσει σε ορισμένες ερωτήσεις που αφορούν την ίδια ως συγγραφέα αλλα και ως βιβλιο-κριτικός/παρουσιάστρια. Πάμε λοιπόν...

1. Λοιπόν Γιώτα θα ήθελες αρχικα να μας πεις λίγα λόγια για τον εαυτό σου;

Είμαι η Γιώτα, είμαι 29 χρονών, παντρεμένη και έχω έναν υπέροχο γιο 5 ετών. Θα έλεγα πως είμαι περισσότερο γνωστή για τη δράση μου ως blogger, χάρη στο “Μεγαλείο των Τεχνών”, το οποίο διατηρώ εδώ κι 7 χρόνια, ενώ παράλληλα αρθρογραφώ στο culturenow.gr και στο cine.gr. Συνεργάζομαι με διάφορους εκδοτικούς, σε πολλαπλά επίπεδα δραστηριοτήτων, και το 2008 κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο, “Ξεπεσμένοι Άγγελοι” από τις εκδόσεις Μάτι, ενώ πριν από δύο περίπου μήνες, κυκλοφόρησε και το δεύτερο βιβλίο μου με τίτλο, “Μη με ξεχάσεις”, πάλι από τον ίδιο εκδοτικό. Είμαι control freak, ερωτευμένη με τη λογοτεχνία, το διάβασμα και τα anime και γενικά προσπαθώ να αφιερώνω το χρόνο μου σε πράγματα που με γεμίζουν και με κάνουν πραγματικά ευτυχισμένη.

2. Εκτός από συγγραφέας είσαι και book blogger. Αν δεν κάνω λάθος πρώτα ξεκίνησες να γράφεις κριτικες διαφόρων βιβλίων και έπειτα έγραψες και το πρώτο δικό σου βιβλίο. Θα ήθελες πρώτα να μας πεις πως άρχισες το blog σου "το μεγαλείο των τεχνών";

Όχι, δεν κάνεις λάθος! Έτσι ακριβώς, έγιναν τα πράγματα. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το blogging εντελώς τυχαία, πριν από 7 χρόνια, όταν ένας πρώην συνεργάτης και πολύ καλός φίλος, ο οποίος μένει μόνιμα στη Βαρκελώνη, μου ανακοίνωσε στο τηλέφωνο πως σκόπευε να φτιάξει ένα blog. Μην έχοντας ιδέα για ποιο πράγμα μου μιλούσε, ζήτησα λεπτομέρειες και αμέσως, η ιδέα να ξεκινήσω κάτι ανάλογο, γεννήθηκε μέσα μου. Κι επειδή είμαι παρορμητικός άνθρωπος, δεν το σκέφτηκα και πολύ και έτσι, χωρίς να ξέρω καλά-καλά τι πρέπει να κάνω, ξεκίνησα το blog μου το οποίο, έχει αλλάξει πολλές μορφές μέχρι να καταλήξει στη σημερινή του και το οποίο αγαπώ όσο δεν πάει άλλο. Είναι το “σπίτι” μου και αντιπροσωπεύει, όλα αυτά που ήθελα. Είναι ένα μέρος όπου μπορώ να εκφράζω την άποψή μου και παράλληλα, που μπορώ να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που έχουμε κοινές αγάπες και πολύ χαίρομαι που ο χώρος μου αποτελεί πλέον και το δικό τους στέκι και τους ευχαριστώ πολύ για την αγάπη και στήριξη, σε όλη αυτή τη μακρά πορεία.

3. Σε ποια ηλικία ήσουν όταν ξεκίνησες να διαβάζεις βιβλία και να γράφεις κριτικές;

Θα έλεγα πως, μάλλον, ξεκίνησα να κάνω και τα δύο παράλληλα -γιατί διάβαζα λογοτεχνικά βιβλία από ακόμα πιο μικρή- στο Γυμνάσιο, όσο υπερβολικό κι αν ακουστεί αυτό. Από εκείνη την ηλικία, κιόλας, μου άρεσε πάρα πολύ να διαβάζω λογοτεχνικά κείμενα και στη συνέχεια, να κάθομαι να αναλύω τους χαρακτήρες, τα νοήματα, την ουσία τους. Όπως αντιλαμβάνεσαι, όταν είχαμε προεξαγγελτικές λογοτεχνικές εργασίες στο σχολείο -την περίοδο των διακοπών συνήθως-, ήμουν από τους απειροελάχιστους που τις έκαναν και μάλιστα, όχι για ένα, αλλά για όσα βιβλία μας ανατίθεντο, απαντώντας σε όλες τις σχετικές, με κάθε βιβλίο, ερωτήσεις -ενώ μας υποχρέωναν μόνο τρεις-, προσθέτοντας μάλιστα και δικές μου αναλύσεις και αναλύσεις πάνω στις αναλύσεις. Ναι... ήμουν ασυγκράτητη και παρλαπίπας από μικρή. Χα, χα, χα... Τότε ήταν που για πρώτη φορά μου είπε κάποιος πως πρέπει να ασχοληθώ με τις εκδόσεις, που δεν ήταν άλλη από την φιλόλογό μου η οποία, έστω και πολλά χρόνια μετά, κατά κάποιον τρόπο, δικαιώθηκε για την επιμονή της.

4. Τι άλλο μπορεί να βρει κανείς αν επισκεφτεί το blog σου;

Μπορεί να βρει κείμενα που αφορούν ταινίες, αφιερώματα διαφόρων θεματολογιών, θέατρο, πολιτιστικά δρώμενα ή και εκδηλώσεις, αλλά και κείμενα για anime και manga, δύο πράγματα που αγαπάω εξαιρετικά και που έχω μεγάλο, αρρωστημένο πάθος μαζί τους και ναι, δεν ντρέπομαι να το διατυμπανίσω. Είμαι nerd και είμαι περήφανη!

5. Πόσα βιβλία έχεις διαβάσει μέχρι στιγμής;

Δεν έχω ιδέα... σίγουρα, είναι πάρα πολλά! Τόσα που σε λίγο δεν θα χωράμε στο σπίτι και θα πρέπει να μετακομίσουμε αλλού για να οικειοποιηθούν τα βιβλία μου το διαμέρισμά μας. Χα, χα, χα... Το 2013, μόνο, διάβασα 280 βιβλία οπότε αντιλαμβάνεσαι πως είναι κάπως δύσκολο να υπολογίσω ένα γενικό σύνολο από τότε που ξεκίνησα να διαβάζω καθώς, ήμουν παιδί όταν συνέβη αυτό και ως εκ τούτου, είναι τραγικά περίπλοκο το να προσπαθήσω, έστω, κάτι τέτοιο.

6. Το να κάνεις κριτική σε βιβλία είναι κάτι που σε φέρνει σε δύσκολη θέση μιας είσαι και εσυ μια συγγραφέας;

Όπως σου είπα και πιο πάνω, δεν μου αρέσει ο όρος κριτική. Λέω την προσωπική μου άποψη και ως εκ τούτου, όχι, δεν έρχομαι σε δύσκολη θέση. Όχι από την στιγμή που τα κείμενά μου στοιχειοθετούνται και εμπεριέχουν την καθαρά προσωπική μου εκτίμηση, για την οποία φροντίζω πάντα να επιχειρηματολογώ και όχι και να αερολογώ. Πρόθεσή μου, δεν είναι να προσβάλλω κανέναν, ούτε τους αναγνώστες που μπορεί να αγαπήσουν ένα βιβλίο που εμένα δεν κέρδισε, για προσωπικούς και καθαρά υποκειμενικούς λόγους, αλλά πολύ περισσότερο, τον ίδιο τον δημιουργό που έχει αφιερώσει και καταναλώσει, χρόνο, συναίσθημα, αναμνήσεις, φαιά ουσία και οτιδήποτε άλλο μπορεί να περιλαμβάνει η συγγραφή. Ως δημιουργός και η ίδια, το καταλαβαίνω και το σέβομαι και πάνω απ' όλα, θεωρώ πως οφείλουμε να είμαστε ευγενείς, όποια άποψη κι αν είναι η άποψή μας για κάτι ή κάποιον.

7. Πως πήρες την απόφαση να γράψεις το πρώτο σου βιβλίο;

Μεταξύ σοβαρού κι αστείου, θα έλεγα πως το αποφάσισε μόνο του. Χα, χα, χα... Για να απαντήσω στην ερώτησή σου, πιστεύω πως μάλλον είχε ωριμάσει η ιστορία μέσα μου και πως, ασυνείδητα, ήταν για μένα ο κατάλληλος καιρός για να κάνω κάτι τέτοιο. Η ιδέα, ο πυρήνας της ιστορίας, υπήρχε στο μυαλό μου από καιρό αλλά ποτέ, δεν υπήρχε ο χρόνος, η διάθεση, η απαραίτητη υπομονή για να αποτυπωθεί και να γίνει κάτι το ολοκληρωμένο, το αληθινό, κάτι που να έχει υπόσταση στο χαρτί. Και όταν το πλήρωμα του χρόνου τα έφερε έτσι, η σκέψη έγινε επιθυμία, η επιθυμία πράξη και η πράξη, με τη σειρά της, μια ανάγκη που δεν ελέγχεις. Φυσικά, αν δεν είχα ανθρώπους να με στηρίξουν σε αυτή μου την προσπάθεια, ίσως να είχα εγκαταλείψει τον αγώνα. Ποιος ξέρει... μάλλον, δεν θα το μάθουμε ποτέ.

8. Υπάρχει κάποιος συγγραφέας από τον οποίο έχεις επηρεαστεί;

Το να πεις πως έχεις επηρεαστεί συγγραφικά από κάποιον δημιουργό, είναι μεγάλη κουβέντα. Σίγουρα, όμως, υπάρχουν κάποιοι συγγραφείς που θαυμάζω, ή και και που ταυτίζομαι μαζί τους. Αγαπώην καυστικότητα, την εκκεντρικότητα και την οξυδέρκεια του Oscar Wilde, θαυμάζω την δυναμική και την μαγεία της αφήγησης του Victor Hugo, την φιλοσοφία και την εμβάθυνση στα σκοτεινά άδυτα της ανθρώπινης ψυχής του Fyodor Dostoyevsky, την τρυφερότητα και την αλήθεια της δύσκολης αγάπης που εκφράζουν η Jane Austen και η Emily Bronte. Από Έλληνες συγγραφείς, θαυμάζω απεριόριστα πολλά μεγάλα ονόματα, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Στρατής Μυριβίλης, ο Κώστας Βάρναλης, ο Ηλίας Βενέζης, ο Γεώργιος Βιζυηνός και τόσοι άλλοι που πραγματικά, αισθάνομαι άσχημα που δεν μπορώ να αναφέρω τα ονόματά τους γιατί θα χρειαστώ μια αιωνιότητα. Και η αλήθεια είναι πως η χώρα μας, έχει βγάλει πολύ σπουδαίους συγγραφείς που ό,τι και να πούμε γι' αυτούς, θα είναι πολύ λίγο για να περιγράψει την σπουδαιότητα του έργου τους, ενώ υπάρχουν και πολλοί σπουδαίοι σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς που αγαπώ το έργο τους.. Αν τώρα θες να αναφερθούμε και σε κάποιον πιο σύγχρονο λογοτέχνη, οφείλω να ομολογήσω πως όχι μόνο ως δημιουργός, αλλά και ως αναγνώστρια, θαυμάζω και λατρεύω απελπιστικά την Cassandra Clare και την J.K. Rowling, ενώ δεν διστάζω να δηλώσω πως τις ζηλεύω, με την καλή έννοια, πάντα.

9. Μέχρι στιγμής και τα δύο βιβλία σου ανήκουν στην ρομαντική λογοτεχνία. Είναι η κατηγορία που προτιμάς να διαβάζεις;

Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη προτίμηση. Θα έλεγα ότι ανήκω στους ευέλικτους αναγνώστες καθώς, μπορώ να διαβάσω τα πάντα, χωρίς διακρίσεις και κυρίως, χωρίς προκαταλείψεις. Όπως δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες σε μένα ή στους ανθρώπους γύρω μου, έτσι δεν μου αρέσει να βάζω και στην Τέχνη γιατί η κάθε μορφή δημιουργίας, έχει κάτι να προσφέρει, κάποια ψυχή μπορεί ν' αγγίξει. Όσον αφορά τώρα τα βιβλία μου... προσωπικά, δεν τα βλέπω ως καθαρά ρομαντικά μυθιστορήματα. Οι “Ξεπεσμένοι Άγγελοι” θεωρώ πως είναι μια ιδιαίτερα δραματική ιστορία, με αρκετές κοινωνικές προεκτάσεις. Το “Μη με ξεχάσεις” από την άλλη, όντας μια μορφή εξομολόγησης, είναι πιο προσωπικό κι αν το θες, πιο κωμικό, τουλάχιστον στα σημεία του. Προσπαθώ γενικά να αφηγούμαι ανθρωποκεντρικές ιστορίες, ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστής θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς, με τους ήρωες των οποίων μπορούμε να ταυτιστούμε. Κι από 'κει και πέρα, προσπαθώ οι ιστορίες μου να είναι περισσότερο ψυχογραφικές, παρά οτιδήποτε άλλο. Οι χαρακτήρες, τα βιώματα, οι αποφάσεις, τα συναισθήματα και τα δράματά τους, είναι που κατευθύνουν τη ροή, άρα, η ψυχοσύνθεση και τα κίνητρά τους, είναι για μένα το πιο ενδιαφέρον κομμάτι που καλούμαι να “δουλέψω”.

10. Πριν γίνεις συγγραφέας είχες φανταστεί πότε τον εαυτό σου σε αυτή την θέση;

Πρώτα απ' όλα, να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν μου αρέσει να με αποκαλούν συγγραφέα. Προσωπικά, αποκαλώ τον εαυτό μου δημιουργό ή αφηγηματογράφο. Το συγγραφέας, θεωρώ ότι είναι μια πολύ μεγάλη, σπουδαία και “βαριά” λέξη, που δεν μπορούμε να οικειοποιούμαστε. Θα πρέπει, είτε το έργο μας να είναι μακρόχρονο και να έχει προσφέρει κάτι, όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι αυτό, είτε κάποιος άλλος να μας προσφέρει τον τίτλο. Αλλά για να επιστρέψω στην ερώτησή σου, η αλήθεια είναι πως όχι, δεν με είχα φανταστεί ποτέ σε αυτή τη θέση. Ίσως επειδή ποτέ μου δεν το είχα πάρει στα σοβαρά και έγραφα ξεκάθαρα για μένα, για να ικανοποιήσω μια δική μου, προσωπική ανάγκη, αλλά κι επειδή το να προσπαθήσω να εκδώσω το βιβλίο μου ήταν κάτι που έκανα μόνο και μόνο για να σταματήσουν οι φίλοι που το είχαν διαβάσει να μου γκρινιάζουν ότι είμαι αδιάφορη μπροστά σε κάτι που μπορεί να αποφέρει κάτι περισσότερο. Και τελικά, είχαν δίκιο που επέμειναν και τους ευχαριστώ πολύ γι' αυτό.

11. Τι έχει αλλάξει στη ζωή σου έπειτα από αυτό;

Το μόνο πράγμα που έχει αλλάξει, ουσιαστικά, είναι ότι έχω γνωρίσει μερικούς υπέροχους και πολύ σπουδαίους ανθρώπους που ο καθένας, για διαφορετικό λόγο, έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Είναι τιμή μου το ότι υπάρχουν στη ζωή μου! Δεν θέλω να σταθώ σε τίποτα το αρνητικό ή δυσάρεστο! Τα θετικά, είναι αυτά που μένουν και τελικά, αυτά που σε καθορίζουν.

12. Πως χειρίζεσαι τα πράγματα ώστε να φέρνεις σε ισορροπία την επαγγελματική και προσωπική σου ζωή;

Δύσκολα! Χα, χα, χα... Δεν θέλω να το “παίξω” δήθεν και να υποκριθώ πως όλα στη ζωή μου είναι αρμονικά. Δεν είναι! Απλώς, προσπαθώ μέσα στον χαμό της καθημερινότητας, ο οποίος και μας πνίγει, να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Ο χρόνος, ποτέ δεν είναι αρκετός για να κάνω όσα θέλω, ωστόσο, προσπαθώ να διατηρώ τις λεπτές γραμμές των ισορροπιών και να είμαι όσο το δυνατόν πιο συνεπής, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα στερηθώ τον προσωπικό μου χρόνο. Προτεραιότητά μου, είναι η οικογένειά μου, ο άντρας μου και κυρίως, ο γιος μου, και οφείλω να ομολογήσω πως δεν είναι λίγες οι φορές που αισθάνομαι ανεπαρκής ως μαμά. Είναι οι στιγμές εκείνες που κουράζεσαι, αγανακτείς, ίσως και να θυμώνεις χωρίς λόγο, ή ακόμα χειρότερα, οι στιγμές εκείνες που θες να κάνεις πράγματα μαζί με το παιδί σου και απλά, δεν μπορείς γιατί ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις κάτι άλλο που αν και δεν είναι πιο σημαντικό από το σπλάχνο σου, έχει την προτεραιότητα τη δεδομένη εκείνη, χρονική στιγμή. Είναι φρικτό συναίσθημα -και φαντάζομαι πως όλες οι μαμάδες το νιώθουν-, αλλά είναι κάτι που διαρκεί για μια στιγμή, μέχρι να με πάρει αγκαλιά ο Βασίλης μου και να μου πει ότι είμαι η καλύτερη μαμά στον κόσμο. Σίγουρα, όλα τα παιδάκια λένε το ίδιο στις μαμάδες τους, αλλά δεν με νοιάζει. Για να το λέει, κάτι θα κάνω σωστά. Χα, χα, χα... Από 'κει κι έπειτα, όσον αφορά τα θέματα δουλειάς, δεν μπορώ να γίνω περισσότερο συνεπής απ' όσο είμαι τώρα. Μπορεί να μην φάω ή να μην κοιμηθώ όμως δεν υπάρχει περίπτωση να καθυστερήσω κάτι το οποίο πρέπει να παραδοθεί σε συγκεκριμένο χρόνο. Είμαι φρικιό με τον έλεγχο και τον επαγγελματισμό και η συνέπεια, είναι μεγάλο προσόν, για μένα. Και μέσα σε όλη αυτή την τρέλα, προσπαθείς να βρεις χρόνο και για τους φίλους σου, που δεν είναι λιγότερο σημαντικοί. Αυτοί είναι που σε βοηθάνε να μην τρελαθείς και που πάντα βρίσκονται δίπλα σου να σε στηρίξουν, οπότε, πρέπει να τους ανταποδώσεις την αγάπη τους, έστω και με το να ξεκλέψεις μια ώρα. Και δεν υπάρχει, “δεν μπορώ”. Αν θέλεις, μπορείς!

13. Έχεις σκοπό να γράψεις και τρίτο βιβλίο;

Το τρίτο μου βιβλίο είναι ήδη ολοκληρωμένο και προσωπικά, θεωρώ ότι είναι ό,τι καλύτερο έχω γράψει και το μοναδικό που, μέχρι στιγμής, έχει καταφέρει να με αγγίξει και να με επηρεάσει, αφού δεν μπόρεσα, όσο κι αν προσπάθησα, να αποστασιοποιηθώ από αυτό. Η αλήθεια είναι πως ανυπομονώ για τη μέρα που θα το έχω στα χέρια μου στην έντυπη έκδοσή του.

14. Θα μπορούσες να γράψεις ένα βιβλίο θρίλερ;

Το θεωρώ κάπως δύσκολο, ωστόσο, δεν είναι κάτι που αποκλείω. Δεν μου αρέσει να φοράω... “ταμπέλες” και έτσι, δεν μου αρέσει να δημιουργώ ακολουθώντας μονάχα σίγουρα μονοπάτια. Θέλω και με εξιτάρει να καταπιάνομαι με διαφορετικές θεματολογίες και είδη έτσι ώστε να μπορώ στο μέλλον, ανά πάσα ώρα και στιγμή, να γράψω οτιδήποτε θελήσω, χωρίς να φοβάμαι πως θα απογοητεύσει τον αναγνώστη εκείνον που θα με έχει κατατάξει σε ένα συγκεκριμένο είδος και μόνο. Οπότε, θα αρκεστώ στο να δηλώσω πως είμαι ανοιχτή σε προκλήσεις. Άλλωστε, όλα σε αυτή τη ζωή, είναι ένα ρίσκο και καμιά φορά, αξίζει να το πάρεις.

15. Τέλος, τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που το όνειρο του είναι να γίνει συγγραφέας;

Πρώτα απ' όλα, να συνεχίσει να ονειρεύεται! Όταν ονειρεύεσαι, μπορείς να βρεις τη θέληση να παλέψεις και να πετύχεις τα πάντα. Και όσο πιο μεγάλα είναι τα όνειρά σου, τόσο μεγαλύτεροι θα είναι οι στόχοι σου και ως εκ τούτου, τόσο μεγαλύτερη η επιτυχία και η ευτυχία σου. Αλλά πέραν όλων αυτών, θα πρότεινα -γιατί δεν είναι ακριβώς συμβουλή- να ακούνε τη γνώμη των άλλων και όταν λέω των άλλων, δεν εννοώ απαραίτητα τη γνώμη κάποιου... “ειδικού”, αλλά κάποιου “σκληρού” και απαιτητικού αναγνώστη που τους γνωρίζει και έτσι, θα μπορέσει εύκολα να εντοπίσει τις αδυναμίες της ιστορίας τους, ίσως και να τονίσει κάποια σημεία που χρειάζονται λίγη περισσότερη προσοχή. Η καλοπροαίρετη κριτική, μόνο βελτίωση κι εξέλιξη μπορεί να φέρει. Παρ' όλα ταύτα, μην εμπιστευτείτε ποτέ κάποιον που, ξεκάθαρα, θα σας αντιμετωπίσει με φθόνο ή με εμπάθεια. Σε μια τέτοια περίπτωση, μάλλον κάτι έχετε κάνει ιδιαιτέρως καλά και ενόχλησε. Το πιο σημαντικό όμως είναι το να γράψει κανείς την ιστορία που θα ήθελε να διαβάσει. Αν το πετύχει αυτό, τότε θα έχει κάνει ένα σπουδαίο βήμα.

Σε ευχαριστώ θερμά Γιώτα για την συνέντευξη και που αφιέρωσες έστω και λίγο απο τον χρόνο σου για να απαντήσεις σε αυτές τι ερωτήσεις! Σου εύχομαι καλή συνέχεια σε όλα τα επίπεδα της ζωής σου και με το καλό περιμένουμε και το τρίτο σου βιβλίο.

Τα βιβλία της Γιώτας Παπαδημακοπούλου ''Ξεπεσμένοι Άγγελοι'' και ''Μη με ξεχάσεις''

Η Αγγελική είναι ένα χαρισματικό κορίτσι, ένα ταλαντούχο πλάσμα που όμως ζει σε ένα περιβάλλον που δεν τη βοηθάει να αναδείξει τα ταλέντα της. Απόλυτα πεπεισμένη ότι έχει βρει τον άντρα που θα ήθελε να κάνει οικογένεια στο πρόσωπο του Μιχάλη, έπειτα από δύο χρόνια σχέσης, κάνει όνειρα μαζί του για ένα κοινό μέλλον. Στην ζωή της μπαίνει ξαφνικά ο Άγγελος και όλα αλλάζουν.
Συνειδητοποιεί ότι η ζωή που έχει δεν είναι αυτή που θα ήθελε και πως ο έρωτας μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό, κάτι περισσότερο. Όμως η γνώμη του κόσμου την καταβάλει, την οδηγεί σε μια σειρά από λάθος συμπεράσματα και αποφάσεις.
Εγκλωβισμένη μέσα στην ίδια της την ανασφάλεια, παγιδευμένη μέσα στον κόσμο που οι άλλοι έπλασαν για εκείνη, η Αγγελική αποφασίζει να ζήσει χωρίς τον Άγγελο και να χαράξει την πορεία της. Όμως εκείνος όλο επιστρέφει και δεν μπορεί να μείνει μακριά του και τα λάθη συνεχίζονται. Ο κύκλος δεν ξανανοίγει γιατί δεν κλείνει ποτέ στην πραγματικότητα ενώ εκείνοι κινούνται μέσα του.
Δυο άγγελοι ξεπεσμένοι εξαιτίας ενός ασίγαστου πάθους που προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν την λύτρωση... Πόσα μπορεί να αντέξει ο έρωτας όταν του έχεις κόψει τα φτερά;

Είμαι εγωκεντρικός, κρύβομαι πίσω από άνοστα αστεία, και παράλληλα αδυνατώ να πάρω αποφάσεις. Στα είκοσι έξι χρόνια της ζωής μου, έχω κάνει πολλά πράγματα για τα οποία έχω μετανιώσει. Περισσότερο απ' όλα, όμως, που δεν υπήρξα αρκετά τολμηρός, για να διεκδικήσω το κορίτσι που αγάπησα όσο κανένα άλλο. Τον πρώτο μου έρωτα... το μοναδικό μου έρωτα... την Αλεξάνδρα... την Άλεξ μου... την καλύτερή μου φίλη.
Πάντα πίστευα πως υπήρχε χρόνος. Πως όσα λάθη κι αν έκανα, θα ερχόταν η στιγμή που, επιτέλους, θα έβρισκα το κουράγιο να της μιλήσω με ειλικρίνεια, να της εκφράσω όλα όσα ένιωθα για εκείνην. Και όμως... ο χρόνος δεν είναι πάντα σύμμαχός μας. Καμιά φορά γίνεται πολέμιος των θέλω μας, τιμωρώντας μας με τον πιο σκληρό τρόπο.
Η Αλεξάνδρα παντρεύεται! Κι έχω μόνο μία εβδομάδα... μία εβδομάδα μέσα στην οποία καλούμαι να επανεξετάσω τη ζωή μου και να αναζητήσω τα λάθη μου, ακόμα κι αν δεν μπορώ να τα διορθώσω. Μία εβδομάδα για να καταλάβω τι πήγε στραβά. Πότε έγινα ο άντρας που είμαι σήμερα. Ο άντρας που δεν θα αποκτήσει ποτέ αυτό που πραγματικά ήθελε.
Ναι... αυτή είναι η τιμωρία μου... και είναι μεγαλύτερη απ' όσο μπορώ ν' αντέξω. Γιατί, ο μεγαλύτερός μου φόβος κινδυνεύει να γίνει πραγματικότητα. Γιατί, μια ολόκληρη ζωή, αυτό που φοβόμουν περισσότερο από κάθε τι άλλο ήταν ότι μπορεί να την έχανα... να έφευγε... να με ξέχναγε...
Με λένε Αντρέα, και αυτή είναι η ιστορία μου...

Βρείτε την Γιώτα


Papadimakopoulou G. @giota84



Για να επισκεφτείτε την επίσημη σελίδα του blog "Ο μαγικός κόσμος του βιβλίου", ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:

4 σχόλια on "Συνέντευξη στο blog "Ο μαγικός κόσμος του βιβλίου""

Νικολέτα Μ. είπε...

Είχα απολαύσει σε απίστευτο βαθμό την συνέντευξή σου στο Read to Death και στις Μαρία Μπακάρα και Νικολέτα Κατσιούλη, τώρα ήρθε ο καιρός να σε απολαύσω και σε μία δεύτερη ... Υπέροχη όπως πάντα ! Χαίρομαι να σε διαβάζω, ειλικρινά ! Μπράβο στην Ευγενία για τις ερωτήσεις και σ' εσένα για τις άκρως απολαυστικές απαντήσεις σου !

Χρύσα είπε...

Πάρα πολύ καλή και η συνέντευξη και οι απαντήσεις σου.Όχι πως στο δεύτερος σκέλος εντυπωσιάζομαι αφού έτσι μας έχεις μάθει και συνηθίσει.Να φτάσεις ακόμα πιο ψηλά κούκλα μου!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 11 Μαρτίου 2014 στις 12:52 π.μ. είπε...

@ Σ' ευχαριστώ Νικολέτα μου για τα καλά σου λόγια, για ακόμα μια φορά! Χαίρομαι που την απόλαυσες και που την βρήκες αρκετά ενδιαφέρουσα, δεδομένου του ότι δεν χάνεις βήμα μου... (πρέπει να με έχεις ακούσει να μιλάω για τα πάντα... χα, χα, χα) Σ' ευχαριστώ που δεν με βαριέσαι, που με στηρίζεις και που πάντα είσαι εδώ! <3 ^_^

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 11 Μαρτίου 2014 στις 12:52 π.μ. είπε...

@ Να 'σαι καλά Χρύσα μου! Πάντα με τον καλό σου λόγο... δεν ξέρεις πόσο το εκτιμώ αυτό! :) <3

Δημοσίευση σχολίου

 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal