Τρίτη 18 Ιουλίου 2017

Η Χαϊδουλίνα Μαυρογιώργου για το "Μέχρι το τέλος του χρόνου"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 12:58 μ.μ.
Η Χαϊδουλίνα Μαυρογιώργου διάβασε το "Μέχρι το τέλος του χρόνου" και έγραψε στο Goodreads:


"Ο Κωνσταντίνος και η Κρυσταλλία έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, δηλαδή έχουν πολλά αλλά για εμένα ένα είναι αυτό που ξεχωρίζει, πέρα από το πάθος τους για το χορό, κι αυτό είναι πως ότι τους πονάει, ότι τους πληγώνει το κλείνουν μέσα σε ένα κουτάκι και το καταχωνιάζουν κάπου στο βάθος της ντουλάπας ώστε να μην το βλέπουν γιατί έτσι πιστεύουν πως δε θα τους πονάει άλλο πια... Όταν τους γνωρίζουμε είναι μόλις 18 χρονών, σχεδόν παιδιά ακόμα και αρκετές φορές φέρονται ως τέτοια.... Μέσα από ένα γαϊτανάκι γεμάτο έρωτα, πάθος, ανασφάλειες, ζήλια και λάθη βλέπουμε τη ζωή τους...
Δύο άνθρωποι που έχουν τα δικά τους άλυτα προβλήματα ως μονάδες γιατί δεν προσπάθησαν ποτέ να τα λύσουν, (που αν τους είχε αναλάβει ένας καλός ψυχαναλυτής θα είχε χτίσει όχι σπίτι αλλά ολόκληρη πολυκατοικία,) όταν ενώνονται αυτά όχι απλά δεν ξεπερνιούνται ως δια μαγείας όπως ελπίζουν οι ήρωές μας αλλά πολλαπλασιάζονται και γιγαντώνονται....
Η Γιώτα μας κάνει να σκεφτούμε ότι πολλές φορές όσο δυνατή και αν είναι η αγάπη, όσο παθιασμένος κι αν είναι ο έρωτας αν αυτό δε σου δίνει φτερά για να πετάξεις ακόμη πιο ψηλά αλλά σε καταρρακώνει και σε πληγώνει τότε μήπως είναι καλύτερα να τον​ αφήσεις να φύγει;;;; Γιατί πόσα λάθη μπορεί να συγχωρέσει μια ψυχή;;;; Πόσες φορές μπορεί να ραγίσει μια καρδιά μέχρι να σπάσει οριστικά;;;; Πόσο να αντέξω κι εγώ η έρμη;;;;
Λένε πως η αγάπη νικάει τα πάντα... Είναι έτσι ή καμιά φορά δεν είναι αρκετή;;; Θα βρουν οι ήρωές μας την ευτυχία ή οι δαίμονές τους είναι πιο δυνατοί και θα τους κυνηγάνε για πάντα;;; Δεν πρόκειται να σας απαντήσω εγώ αλλά θα μάθετε όταν διαβάσετε το βιβλίο..."

Διαβάζω την κριτική αυτή ξανά και ξανά, και από τη μία θέλω να γελάσω και από την άλλη βουρκώνω από συγκίνηση. Τώρα τι να πω κι εγώ; Σε βασάνισα αρκετά με το βιβλίο αυτό, αλλά χαίρομαι που η διαδρομή αυτή φάνηκε ξεχωριστή και ιδιαίτερη, γεμάτη έντονα συναισθήματα. Ελπίζω κι εύχομαι, η Κρυσταλλία και ο Κωνσταντίνος, να έχουν κατακτήσει ένα μικρό κομμάτι της καρδιάς τους και, όσα κι αν σε έκαναν να περάσεις, να μείνουν για πάντα εκεί.

4 σχόλια on "Η Χαϊδουλίνα Μαυρογιώργου για το "Μέχρι το τέλος του χρόνου""

Maria Siamidou είπε...

Αχ Γιωτα μου το διαβάζω είναι υπέροχο και τραβάω ξενύχτια. Έχω και μια μικρούλα που είναι μόλις πέντε μηνών καταλαβαίνεις πως ειμαι συνήθως την αλλά μέρα αχαχαχα... Αλλά δεν μπωρο να το αφήσω πρίν της 2 π.μ. τη να κάνω η έρμη ������ καλοτάξιδο να είναι ������

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 2 Δεκεμβρίου 2017 στις 6:26 μ.μ. είπε...

@ Αχ... Μαράκι μου, πολύ χαίρομαι που τ' ακούω! Όχι που ξενυχτάς και είσαι κομμάτια, αλλά που σ' αρέσει! Χα, χα, χα! Να σου ζήσει η μπεμπούλα σου! Γερή, καλότυχη κι ευτυχισμένη να είναι! Ελπίζω κι εύχομαι το βιβλίο να σε κρατήσει μέχρι τέλους, και πολύ θα χαρώ να μου πεις τις τελικές σου εντυπώσεις όταν το ολοκληρώσεις!!! Σ' ευχαριστώ για όλα! <3

Haidoulina είπε...

Για να πω τη μαύρη μου αλήθεια, δεν είναι οι ήρωες που ήθελα να τους πάρω αγκαλιά και να τους προσφέρω φροντίδα και προδέμ αλλά να πάρω τα κεφάλια τους και να τα χτυπάω στον τοίχο μέχρι να βάλουν μυαλό... Παρόλα αυτά είναι μια ιστορία που αγάπησα και ένιωσα έντονα... Για τα πρακτικά την κριτική την έγραψα όταν διάβασα το βιβλίο και απλά περίμενα μέχρι τώρα για να την ανεβάσω... ☺❤

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 2 Δεκεμβρίου 2017 στις 11:04 μ.μ. είπε...

@ Haidoulina, δεν έχει σημασία αυτό! Ακόμα κι αν θες να τους δείρεις, ε, κάπου μέσα σου, τους αγαπάς... Όσο για την παλαιότητα της κριτικής... No comments! Χα, χα, χα...

Δημοσίευση σχολίου

 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal