Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

"Φίλοι" που μας απογοητεύουν

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 6:41 μ.μ.
Πριν από δύο μέρες, είχα μια συζήτηση με μια φίλη η οποία, έκανε μια παρατήρηση που με οδήγησε στο να της ανοίξω την καρδιά μου -που τόσο μεγάλη ανάγκη είχα και όμως, δεν το παραδεχόμουν ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό γιατί πληγωνόμουν- και να της μιλήσω για ορισμένα πράγματα. Ή για να είμαι πιο ακριβής, για ένα συγκεκριμένο άτομο και την συμπεριφορά του απέναντί μου -και όχι μόνο-, που δεν θα έλεγα πως με έχει στεναχωρήσει, ούτε με έχει αναστατώσει. Το συναίσθημα που έχει γεννηθεί μέσα μου, περισσότερο θυμός είναι παρά οτιδήποτε άλλο. Θυμός κι απογοήτευση γιατί όταν κάποιος τον οποίον αγαπάς και αντιμετωπίζεις ως φίλο, ως κομμάτι της ζωής σου, συμπεριφέρεται με τρόπο ανάρμοστο και απαράδεκτο, είναι το λιγότερο που μπορείς να νιώσεις.


Η συγκεκριμένη προαναφερόμενη παρατήρηση που μου έκανε η φιλενάδα μου, δεν είναι η αιτία της παραδοχής μιας δυσάρεστης κατάστασης από μέρους μου -έστω και με μεγάλη, με τραγικά μεγάλη καθυστέρηση αφού έπρεπε εδώ και μήνες να έχω ανοίξει τα μάτια μου-, αλλά μια ακόμα αφορμή, το κερασάκι σε μια τούρτα που ξεχειλίζει πλέον από διακοσμητικά στολίδια και που με κάνει να αηδιάζω και να πνίγομαι. Μπορεί να αναρωτιέστε αν μιλάω για άντρα ή για γυναίκα όμως αυτό, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Το φύλο μας, δεν καθορίζει την συμπεριφορά και τα συναισθήματά μας. Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι και όχι άδεια κουφάρια, είναι αρκετό για να μας κάνει να συναισθανόμαστε και εντέλει, να συμπεριφερόμαστε, κατά πως είναι σωστό και πρέπον.


Ο συγκεκριμένος άνθρωπος που τόσο πολύ με έχει απογοητεύσει και εξοργίσει, έχει δει από μένα χίλια δυο καλά. Τον έχω στηρίξει όσο λίγοι, τον έχω βοηθήσει μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, έχει μπει ακόμα και στην διαδικασία να τον υποστηρίξω και να έρθω σε μια κάποια ρήξη με άλλους ανθρώπους οι οποίοι, δεν τον συμπαθούν και τόσο πολύ, που τους είναι αδιάφορος ή που ακόμα, έχουν παρατηρήσει πράγματα που εγώ δεν ήθελα να τα δω -ή έκανα πως δεν τα έβλεπα-, διαστρεβλώνοντας τελικά την ίδια την πραγματικότητα. Όταν όμως συσσωρεύονται πολλά μέσα σου, δεν μπορείς... πνίγεσαι και έρχεται η ώρα που είτε θα μιλήσεις σε κάποιον για να τα βγάλεις από μέσα σου, είτε θα εκραγείς. Γιατί πολύ απλά, έχεις δώσει ψυχή και αγάπη σε κάποιον που στάθηκε ανάξιος και αυτό, είναι τόσο απογοητευτικό και ταπεινωτικό.


Μου αρέσει να βοηθάω τους άλλους γύρω μου, να τους στηρίζω και να προσφέρω χωρίς να ζητάω τίποτα, χωρίς να περιμένω ανταλλάγματα, κάτι που όσοι με γνωρίζουν, έστω και λίγο, πρέπει να το έχουν καταλάβει, μα πάνω απ' όλα, να τους δίνω την αγάπη που ειδικά μια χρόνια φιλία μπορεί να φέρει. Το κάνω γιατί είμαι ευτυχισμένη με το να ξέρω πως με τον τρόπο μου, έφερα ένα χαμόγελο στα χείλη τους. Δεν σκέφτομαι ποτέ πως ίσως να μπορώ να ωφεληθώ κάποια στιγμή γιατί πολύ απλά, ξέρω ποια είμαι, ξέρω να πατάω γερά στα πόδια μου και πάνω απ' όλα, ξέρω να παλεύω μόνη μου και να στηρίζομαι στον εαυτό μου. Όταν όμως βλέπω άτομα σαν το συγκεκριμένο, να βοηθάνε άλλους ανθρώπους, ανθρώπους που όχι μόνο δεν έχουν κάτι τίποτα για εκείνους αλλά μπορεί μέχρι και να τους έχουν υπονομεύσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να νταραβερίζονται μαζί τους ενώ είχαν πει πως δεν θα το έκαναν ποτέ ξανά για κανέναν λόγο, που τους έχουν φερθεί σκάρτα τότε δεν μπορώ, λυπάμαι, αλλά με πνίγει το παράπονο και η αδικία. Γιατί οι δήθεν αποδεικνύονται τελικά ποιο ωφελημένοι και δοξασμένοι από οποιονδήποτε άλλον.


Δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες γιατί πραγματικά, δεν αξίζει τον κόπο. Όπως τελικά, δεν αξίζουν τον κόπο ορισμένοι άνθρωποι γιατί είναι λίγοι και αχάριστοι. Γιατί αφήνουν άλλα, δυσάρεστα και κομπλεξικά συναισθήματα, να βγαίνουν στην επιφάνεια με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Δεν θα το κάνω γιατί πραγματικά, τέτοιοι άνθρωποι, δεν αξίζουν το χρόνο και το σάλιο μου. Δεν έχω χώρο στη ζωή μου για αρνητικά συναισθήματα, για βλαβερές σκέψεις που να αλλοιώνουν μέρα με τη μέρα την ύπαρξή μου. Κάποιοι μπορεί να τα χρειάζονται, όχι όμως εγώ. Ορισμένοι άνθρωποι, δεν αξίζουν την στήριξη, ηθική και ψυχολογική, την αγάπη αλλά και τη βοήθειά μου, πράγματα τα οποία, δεν σκοπεύω να τους τα ξαναδώσω ποτέ στο μέλλον. Όχι από εγωισμό, ούτε από μνησικακίες και εμπάθεια. Όχι... ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες, δεν κρατάω κακίες. Απλώς πιστεύω πως το καλύτερο κομμάτι του εαυτού σου, πρέπει να το δώσεις σε εκείνους που θα το εκτιμήσουν στ' αλήθεια.


Σήμερα ήταν μια πολύ σημαντική μέρα για μένα και όχι, δεν σκοπεύω να αναλωθώ περισσότερο σε συναισθήματα και σκέψεις που δεν μου ταιριάζουν. Απλά, θέλω να δώσω ένα μήνυμα. Μην απογοητεύετε τους ανθρώπους που σας αγαπάνε... δεν το αξίζουν. Μην απογοητεύετε όσους σας στηρίζουν με ανιδιοτέλεια και όλο τους το είναι... αποδεικνύετε περίτρανα πως δεν αξίζετε την βοήθειά τους. Μην φθονείτε τα καλά που έρχονται στο δρόμο των φίλων σας... αυτό, είναι καθαρή κακία και κόμπλεξ και αν μη τι άλλο, είναι θλιβερό, όχι για τους φίλους σας αλλά για σας γιατί στο τέλος, θα ξεχάσετε ποιοι ήσασταν και ποιοι πιστεύατε ότι θα γίνετε πριν να αρχίσετε να αλλάζετε. Και όταν τελικά θα χάσετε την στήριξη και την αγάπη εκείνων που τόσο πίστευαν σε σας, δίνοντάς σας ευκαιρίες που ποτέ δεν αξιοποιήσατε, θα το καταλάβετε και όμως... ίσως τότε να είναι αργά.


Προσωπικά, λυπάμαι που ο συγκεκριμένος άνθρωπος με έκανε να νιώσω έτσι, ευχαριστώ όμως τον θεό που έχω φίλες όπως η Ειρήνη, το Μπακαράκι και η Νικολέτα που κάθε μέρα, με κάνουν να νιώθω πιο σημαντική απ' όσο είμαι και αυτό, καθαρά ως άνθρωπος και προσωπικότητα. Σας αγαπώ, όχι μόνο γιατί είστε πάντα εκεί αλλά γιατί βλέπετε αυτό που είμαι, το αναγνωρίζετε, το ξέρετε και το εκτιμάτε. Σας αγαπώ γιατί κάνετε συμπεριφορές απαίσιες να φαντάζουν ασήμαντες μπροστά σε όσα μου δίνετε εσείς. Σας αγαπώ γιατί γνωρίζετε πως δεν περιμένω ανταλλάγματα και γιατί δίνετε, χωρίς να περιμένετε κι εσείς με τη σειρά σας. Σας αγαπάω για την ειλικρίνεια και την καθαρότητα της ψυχής σας... Μακάρι όλοι οι άνθρωποι, να είχαν κάτι από εσάς... απλά...

14 σχόλια on ""Φίλοι" που μας απογοητεύουν"

Δημητρης Μπαγετακος είπε...

Η πρωτη απογοητευση που νιωθει κανεις ειναι απο φιλο. Καθε μερα αναρωτιεμαι αν υπαρχουν πραγματικα. Καποιοι οντως μας εκτιμουν, μας αγαπουν και μας στηριζουν. Για τους υπολοιπους μονο αδιαφορια αξιζει, ουτε θυμος, ουτε λυπη...

Πολλα φιλια :)

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 10 Ιουλίου 2013 στις 7:09 μ.μ. είπε...

@ Δημήτρη μου αν και μικρός, είσαι πολύ σοφός. Φίλοι πραγματικοί, υπάρχουν, απλά πρέπει να ψάξεις ανάμεσα σε σκουπίδια και κοπριά καμιά φορά για να τους βρεις! ;)
Φιλάκια...

Δ. on 10 Ιουλίου 2013 στις 7:18 μ.μ. είπε...

Δεν είμαι σοφός, λέω αυτά που νιώθω και πιστεύω. Δίκαιο έχεις μα έλα που αυτή η χωματερή μοιάζει ατελείωτη...

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 10 Ιουλίου 2013 στις 8:44 μ.μ. είπε...

@ Δημήτρη δεν πειράζει! Έτσι εκτιμάμε περισσότερο τα πραγματικά διαμάντια και αντιλαμβανόμαστε πόσο σπάνια είναι! ;)

Unknown on 11 Ιουλίου 2013 στις 1:43 π.μ. είπε...

Απλά υποκλίνομαι στο υπέροχο αυτό κείμενο!!!!! Ευχαριστώ πάρα πολύ για την αναφορά γεμάτη αγάπη και χαίρομαι που ξέρεις τι είσαι για εμάς. Τα υπόλοιπα από κοντά!!!!! Διπλά μπράβο για τις εξαιρετικές ψυχοκοινωνιολογικές "παρατηρήσεις" σου. Όπως πάντα εξαιρετική η πένα σου!!!!!!!

Panos Konstantinidis on 11 Ιουλίου 2013 στις 11:24 π.μ. είπε...

Γιώτα το λέει και η παροιμιά: ουδείς χειρότερος εκ του ευεργεθέντος αχάριστου. Απογοητεύσεις νιώθουμε καθημερινώς, αλλά το να το νιώθεις από ευεργηθέντα φίλο είναι ακόμα χειρότερο.

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 11 Ιουλίου 2013 στις 1:22 μ.μ. είπε...

@ Μαράκι σ' ευχαριστώ πολύ! Για τα καλά σου λόγια, που είσαι φίλη μου, που με αγαπάς όπως είμαι, που με στηρίζεις, που είσαι αυτή που είσαι!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 11 Ιουλίου 2013 στις 1:23 μ.μ. είπε...

@ Πάνο, δεν θα μπορούσες να πεις τίποτα πιο εύστοχο. Και όντως, το να σε απογοητεύουν οι φίλοι σου, είναι μακράν χειρότερο από το να σε απογοητεύει οποιοσδήποτε άλλος.

BUTTERFLY on 11 Ιουλίου 2013 στις 4:22 μ.μ. είπε...

Η αληθεια ειναι ομως πως τελικα, εσυ την απογοητευση και το θυμο θα τα ξεπερασεις καποτε... Ισως σου αφησουν μια γευση πικρη, αλλα αν δεν τα αφησεις να σε αλλαξουν δεν θα εχεις χασει κατι. Το αντιθετο ισως, θα εχεις μαθει να εκτιμας ακομα περισσοτερο τους αληθινους ανθρωπους που εχεις την τυχη να εχεις κοντα σου και να διακρινεις πιο ευκολα τους δηθεν...
Ο αλλος ομως, ασχετα αν το καταλαβαινει η οχι, θα χασει πολυ περισσοτερα μακροπροθεσμα... Θα χασει την αγαπη, την ζεστασια ενος πραγματικου φιλου κι αυτο δεν αναπληρωνεται, ερχεται η στιγμη που η αναγκη του γινεται μαρτυρικη και ολα ξεκαθαριζουν πια, αργα ομως...
Μονο τα αληθινα αντεχουν στο χρονο τα ψευτικα ξεφτιζουν, διαλυονται. Οσο δηθεν κι αν ειναι καποιος, η αποκαλυψη ειναι σχεδον μαθηματικα βεβαιη. Και τοτε ο καθενας ερχεται αντιμετωπος με τη ζυγαρια της ζωης του και τις επιλογες του...
Πως μου το εγραψες να δεις; "Να αγαπας μεγαλα, να ονειρευεσαι μεγαλυτερα" Αυτο! Χωρις φοβο και με πολυ παθος!

Χρύσα είπε...

Γιωτάκι μην στεναχωριέσαι για ανθρώπους που δεν αξίζουν!Μια μέρα εκείνοι είναι που θα κοιτάξουν πίσω συνειδητοποιώντας τα λάθη τους και ότι έχασαν έναν άνθρωπο σαν κι εσένα από τη ζωή τους.Είναι λυπηρό να μας απογοητευουν οι φίλοι αλλά ξέρω πως θα το ξεπεράσεις και θα πας μπροστά.Φιλάκια πολλά!!!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 14 Ιουλίου 2013 στις 1:48 μ.μ. είπε...

@ Χριστινάκι, αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Εγώ θα είμαι καλά, μπορεί και να το ξεχάσω γιατί τελικά, δεν θα βγω εγώ χαμένη απ' όλο αυτό.
Αλλά ειλικρινά, ελπίζω κι εύχομαι όταν θα γυρίσει ο τροχός, να μην έχουν το θράσος ορισμένα άτομα να στραφούν σε μένα και πάλι γιατί τότε, λυπάμαι, δεν θα ξαναπλώσω το χέρι μου!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 14 Ιουλίου 2013 στις 1:50 μ.μ. είπε...

@ Χρύσα δεν στεναχωριέμαι κοριτσάκι μου! Περισσότερο θυμωμένη είμαι, παρά οτιδήποτε άλλο. Αλλά που θα πάει... θα μου περάσει και αυτό και θα είμαι καλά, έχοντας κοντά μου εκείνους που πραγματικά αξίζουν και το αποδεικνύουν κάθε μέρα, χωρίς να το ζητάς και χωρίς καν να το συνειδητοποιούν.

Χρύσα είπε...

Ακριβώς αυτό να κάνεις κοριτσάρα μου! ;)

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 20 Ιουλίου 2013 στις 1:58 μ.μ. είπε...

@ Μείνε ήσυχη Χρύσα μου! Είναι σαν να μην έγινε! ;)

Δημοσίευση σχολίου

 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal