Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Στον απόηχο της πρώτης επίσημης παρουσίασης του "Μη με ξεχάσεις"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 10:45 π.μ.

Χθες βράδυ, Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2014, πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου μου με τίτλο, "Μη με ξεχάσεις", στον πολυχώρο του Polis Art Cafe στο αίθριο της Στοάς του Βιβλίου, ο οποίος και μας φιλοξένησε για δεύτερη συνεχή χρονιά, κάτι για το οποίο ευχαριστώ εξαιρετικά την διεύθυνση του μαγαζιού, που μας δίνει τη δυνατότητα να αξιοποιούμε έναν τόσο όμορφο και γεμάτο ενέργεια, ιστορικό χώρο. Και μπορεί η ίδια να μην μίλησα πολύ για το βιβλίο μου και να προτίμησα να εστιάσω σε άλλα θέματα, επ' αφορμή αυτού, ωστόσο, πιστεύω πως όλα εκείνα στα οποία αναφέρθηκα, είναι εξίσου σημαντικά και πως κάποιες στιγμές, ίσως να πρέπει να αφήνουμε στην άκρη το καλλιτεχνικό "εγώ" μας και να μιλάμε για το συλλογικό, εκείνο των δημιουργών που ζητάνε μια ευκαιρία να αναδείξουν την δουλειά τους και γιατί όχι, το ταλέντο τους, χωρίς να χαρακτηρίζονται απλά και μόνο εξαιτίας του φύλου τους, ή εξαιτίας ταμπελών που κάποιοι άλλοι έπλασαν και προσπαθούν απεγνωσμένα να κολλήσουν σε ό,τι δεν κατααβαίνουν.


Για μια ακόμη φορά, έζησα μοναδικές, υπέροχες στιγμές και αυτό, χάρη στους ανθρώπους που ήρθαν για να με συνοδέψουν στο νέο μου αυτό ταξίδι, στήριζοντάς με, δίνοντάς μου απλόχερα την αγάπη και τον ενθουσιασμό τους. Ειλικρινά, αυτό, είναι τόσο σημαντικό, τόσο σπουδαίο που τα λόγια, δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν το συναίσθημα που γεννήθηκε μέσα μου, όχι μόνο χθες το βράδυ, αλλά όλες τις ημέρες που προηγήθηκαν της παρουσίασης. Είμαι ευγνώμων σε όλους όσοι με στήριξαν από τα πρώτα μου κι όλας βήματα στο χώρο, και που συνεχίζουν να το κάνουν μέχρι σήμερα. Ελπίζω ότι θα έχω την χαρά και την τιμή να σας έχω στο πλευρό μου σε βάθος χρόνου, όπου θα μπορώ να μοιραστώ μαζί σας νέες ιστορίες, νέες εμπειρίες, νέες χαρές, δημιουργώντας νέες, όμορφες αναμνήσεις.


Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, δεν ξέρω ποιον να πρωτοευχαριστήσω. Πού να ξεκινήσει και πού να τελειώσει κανείς; Είναι τόσο δύσκολο και τα λόγια, τόσο φτωχά για να περιγράψουν αυτά που πραγματικά θα ήθελα να εκφράσω...
Ευχαριστώ τον εκδότη μου, τον Σάββα Προβατίδη ο οποίος, πέραν από συνεργάτης, έχει αποδειχθεί κι ένας εξαιρετικά καλός φίλος. Και όπως συμβαίνει σε κάθε σχέση φιλίας, έχουμε τα πάνω και τα κάτω μας και συνδυαστικά με την δουλειά, έχουμε και τις διαφωνίες μας. Πάντα, όμως, καταφέρνουμε να βρούμε έναν τρόπο να επικοινωνήσουμε και τελικά, να πετυχαίνουμε τους στόχους μας και είμαι βέβαιη πως μπορούμε να πετύχουμε, ακόμα περισσότερα και αυτό γιατί έχουμε μεράκι, όρεξη και αγάπη γι' αυτό που κάνουμε και γιατί πιστεύουμε ο ένας στον άλλον. Και αυτό, το ότι ο Σάββας πίστεψε σε μένα πριν απ' όλους, είναι κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Ευχαριστώ τον Βασίλη Χατζηιακώβου που για μια ακόμη χρονιά, μου έκανε την τιμή να προλογίσει το βιβλίο μου, αλλά και να συντονίσει και οργανώσει, ολόκληρη την βραδιά. Το να σε τιμάει με την παρουσία του ένας άνθρωπος σαν τον Βασίλη, που παρά την επιτυχία του έχει μια ταπεινότητα, σοκαριστική σχεδόν, είναι πολύ σημαντικό και σπουδαίο.
Ευχαριστώ τον Γιώργο Κρομμύδα που αν και πήρε τα κείμενα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, απέδωσε τον Ανδρέα μου με τρόπο μοναδικό, επιβεβαιώνοντας πως στο Θέατρο Τέχνης, δεν μπαίνεις γιατί είσαι όμορφος ή τυχερός, αλλά γιατί πραγματικά έχεις ταλέντο. 
Ευχαριστώ τις ομότεχνες, Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου και Νατάσα Γκουτζικίδου, που όχι μόνο δέχτηκαν να μιλήσουν για το ταπεινό μου πόνημα, αλλά το έκαναν με τόσο υπέροχο, τόσο μοναδικό, τόσο συγκλονιστικό τρόπο που, πραγματικά, με συγκίνησαν και ίσως να με έκαναν να δω την ιστορία του Ανδρέα μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα, εκείνο του αναγνώστη και όχι του δημιουργού. Ήταν μεγάλη χαρά και απεριόριστη τιμή για μένα, να τις έχω στο πλευρό μου μια τόσο σημαντική βραδιά στην οποία με στήριξαν με λόγια θαυμασμού, εκτίμησης και αγάπης προς το έργο μου, μια αξία ανυπολόγιστη και που όσο κι αν προσπαθήσω, δεν ξέρω αν θα μπορέσω να κάνω κάτι ισάξιο ώστε να τους το ανταποδώσω.
Ευχαριστώ την Θάλεια Κεφαλίδου που λόγω απόστασης, δεν μπορούσε να είναι μαζί μας ωστόσο, βρισκόταν εκεί το έργο της, το εξώφυλλο του βιβλίου μου το οποίο και λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που το είδα.
Ευχαριστώ την Ελίνα Μιαούλη που δεν είναι απλά ένας εξαιρετικός συνεργάτης που δεν θα μπορούσα να ζητήσω, ούτε στα πιο τρελά όνειρά μου, κάνοντας την δουλειά διασκέδαση, απόλαυση κι ευχαρίστηση, δημιουργώντας μου την επιθυμία να μάθω και να διορθώσω πράγματα, αλλά πάνω απ' όλα, επειδή είναι ένας υπέροχος άνθρωπος που αγαπώ πάρα πολύ και που θέλω να βρίσκεται πάντα στο πλευρό μου, με όποια ιδιότητα μπορεί να φέρει η ζωή. Οι δημιουργοί, καλό θα ήταν να αναγνωρίζαμε πιο συχνά το σπουδαίο έργο των συνεργατών μας και οι επιμελητές μας, το αξίζουν περισσότερο από όλους.
Ευχαριστώ τον Βιργίλιο Τσιούλη που ήρθε εκτάκτως από την πανέμορφη Σκόπελο και παρά που ήταν ταλαιπωρημένος από το ταξίδι, προσφέρθηκε να καλύψει φωτογραφικά την παρουσίασή μου, όπως για πέρσι, για να μην χαλάσει το προξενιό όπως δήλωσε και ο ίδιος! Το εκτιμώ απίστευτα που αντί να πάει να ξεκουραστεί σαν άνθρωπος, προτίμησε να είναι μαζί μου.
Ευχαριστώ την Ειρήνη Πάππου που όχι μόνο ταξίδεψε από τη Θεσσαλονίκη για να βρίσκεται μαζί μου, αλλά γιατί είναι η πνευματική μαμά του δεύτερου "παιδιού" μου, δίνοντάς του άθελά της τον τίτλο με τον οποίο φτάνει στα χέρια σας σήμερα. Την αγαπώ και την ευχαριστώ, όχι μόνο γιατί είναι δίπλα μου και αγάπησε τον Ανδρέα όσο δύσκολα θα τον αγαπήσει άλλος, αλλά γιατί είναι φίλη μου και με αγαπάει και είναι εκεί κάθε στιγμή, παρά την απόσταση. Αυτό το βιβλίο, είναι δικό της...
Ευχαριστώ τις Νικολέτα Κατσιούλη και Μαρία Μπακάρα οι οποίες, δεν είναι απλά φίλες. Είναι αδερφές που δεν είχα ποτέ, αλλά θα ήθελα να έχω. Είναι εκείνες που με κάνουν να ξεφεύγω από τις δυσκολίες της καθημερινότητας, που μου προσφέρουν αγάπη, τρυφερότητα, έμπνευση, όμορφες στιγμές που γίνονται υπέροχες αναμνήσεις, πλημμυρισμένες από γέλια αλλά και δάκρυα χαράς. Δεν ξέρω αν μπορείτε να καταλάβετε πόσο σπουδαίες είστε για μένα, αλλά ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να σας δείξω πόσο σας αγαπώ και πόσο τυχερή νιώθω που σας έχω στη ζωή μου.
Τέλος, ευχαριστώ τον άντρα μου που με στηρίζει και με καμαρώνει με τρόπο σεμνό και διακριτικό, που ανέχεται τις ιδιοτροπίες μου, που όταν γράφω δεν είναι και λίγες, και που διαβάζοντας κάποιες σελίδες από την ιστορία του Ανδρέα, με έκανε να πιστέψω πως ναι, κάτι έχω κάνει καλά για να του άρεσε και να θέλει να το διαβάσει χωρίς να τον απειλήσω. Τον αγαπώ, όπως και τον γιο μας που είναι το φως στα σκοτάδια της ζωής μου, αν και για να είμαι ειλικρινής, είναι η ζωή μου η ίδια είναι εκείνοι και η οικογένεια που έχουμε φτιάξει μαζί.


Όμως, πέραν όλων αυτών, η χθεσινή βραδιά, μου επιφύλασσε μια τεράστια έκπληξη και πιο συγκεκριμένα, ο εκδότης μου μού επιφύλασσε μια τεράστια έκπληξη, αποκαλύπτοντας δημόσια, κάτι που ούτε εγώ ήξερα. Γιατί, του χρόνου τέτοιο καιρό, ελπίζουμε ότι οι "Ξεπεσμένοι Άγγελοι", το πρώτο μου βιβλίο, θα βρίσκεται στα χέρια μας στη Γαλλική του έκδοση και ότι πέραν της έκδοσης ενός νέου βιβλίου, θα μπορούμε να γιορτάζουμε και μια τόση μεγάλη επιτυχία όσο αυτή. Ειλικρινά... δεν ξέρω πως να ευχαριστήσω τον Σάββα για την σκληρή δουλειά του, για την ανέλπιστη αυτή έκπληξη, αλλά και γιατί κατάφερε να πάει τα όνειρά μου, πολύ πιο μακριά απ' όσο πίστευα και ήλπιζα.


Για μια ακόμη φορά, ευχαριστώ όλους εκείνους που ήταν εκεί για να με στηρίξουν και να μου δείξουν την αγάπη τους. Μπορεί να επαναλαμβάνομαι, αλλά ναι, νιώθω ευλογημένη κάτι τέτοιες στιγμές, περισσότερο από ποτέ. Ελπίζω να αγαπήσετε την ιστορία του Ανδρέα, όσο αγαπήσατε εκείνη των "Αγγέλων" μου και να βρείτε για μια ακόμη φορά, κομμάτια του εαυτού σας και της ίδιας της ζωής σας. 

Περισσότερο φωτογραφικό υλικό, αναμένεται μέσα στις επόμενες μέρες...

11 σχόλια on "Στον απόηχο της πρώτης επίσημης παρουσίασης του "Μη με ξεχάσεις""

BUTTERFLY on 15 Δεκεμβρίου 2013 στις 11:21 π.μ. είπε...

αχ βρε κοριτσακι μου!συγχαρητηρια για τη μεταφραση και καλοταξιδο το μη με ξεχασεις!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 16 Δεκεμβρίου 2013 στις 6:47 μ.μ. είπε...

@ Χριστινάκι μου, σ' ευχαριστώ πολύ! ^_^
Ήταν μια πολύ όμορφη και συγκινητική βραδιά!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 16 Δεκεμβρίου 2013 στις 6:47 μ.μ. είπε...

@ Σ' ευχαριστώ πολύ Λίτσα μου! Θα περιμένω τις εντυπώσεις σου! <3

Panos Konstantinidis on 17 Δεκεμβρίου 2013 στις 9:59 π.μ. είπε...

Γιώτα καλημέρα, τα είπαμε στο fb, τα λέμε κι εδώ. Και πάλι συγχαρητήρια, εύχομαι να πάει καλύτερα και από τους Ξεπεσμένους Αγγέλους :)

vicky on 17 Δεκεμβρίου 2013 στις 8:11 μ.μ. είπε...

Ήταν μια εξαιρετική παρουσίαση για ένα υπέροχο βιβλίο! :)
Ξεκίνησα την ανάγνωση του το ίδιο κιόλας βράδυ και δεν μπορούσα να σταματήσω.Πραγματικά το λάτρεψα!
Από που να πρωτοξεκινήσω;Από το ρομαντικό του εξώφυλλο,από τον τίτλο που από μόνος του είναι μια ιστορία ή από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές που ξεπηδούν από τις σελίδες και ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σου;
Μια πολύ τρυφερή ιστορία για τη φιλία,την αγάπη και τα ρίσκα που πρέπει να παίρνουμε στη ζωή,γιατί μόνο αν έχουμε το θάρρος να παλέψουμε για τα όνειρα μας μπορούμε να κατακτήσουμε την ευτυχία.
Γιώτα μου σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!!!Σου εύχομαι να σκίσει το νέο σου βιβλίο και να συνεχίσεις να μας χαρίζεις τόσο ωραίες δημιουργίες.

Χρύσα είπε...

Πολλά,πολλά συγχαρητήρια κοριτσάκι μου!Ήσουν πάρα πολύ όμορφη και από αυτά που γράφεις πρέπει να ήταν μια υπέροχη βραδιά!Μακάρι να μπορούσα να είμαι μαζί σου αλλά πιστεύω πως η σκέψη και η αγάπη μου σε συνοδεύουν ακόμα και αν μας χωρίζουν χιλιόμετρα!Πάντα επιτυχίες και καλοτάξιδο το βιβλίο σου!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 17 Δεκεμβρίου 2013 στις 9:22 μ.μ. είπε...

@ Καλησπέρα Πάνο μου! Σ' ευχαριστώ ακόμα μία φορά για τις ευχές σου, αλλά και που ήσουν και πάλι μαζί μου, μια τόσο σημαντική μέρα, όπως έκανες και πέρσι. Θα περιμένω πως και πως τις εντυπώσεις σου κι ελπίζω και αυτό το βιβλίο να σε κερδίσει όπως οι "Ξεπεσμένοι".

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 17 Δεκεμβρίου 2013 στις 9:24 μ.μ. είπε...

@ Βίκυ μου, σ' ευχαριστώ τόσο πολύ για τα καλά σου λόγια! Χαίρομαι που περάσατε καλά στην παρουσίαση και χαίρομαι ακόμα περισσότερο που σου άρεσε το βιβλίο. Για μένα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από αυτό! Σ' ευχαριστώ και πάλι και μακάρι να μας έχει ο Θεός καλά να ζήσουμε ακόμα περισσότερες όμορφες στιγμές και να μπορώ πάντα να σας χαρίζω βιβλία που θα κερδίζουν την καρδιά σας!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 17 Δεκεμβρίου 2013 στις 9:25 μ.μ. είπε...

@ Σ' ευχαριστώ πολύ Χρύσα μου! Το ξέρω πως η απόσταση είναι πολύ μεγάλη, ξέρω όμως, επίσης, πως πάντα με σκέφτεσαι και πως μου στέλνεις την αγάπη και τη θετική σου ενέργεια! Να ΄σαι πάντα καλά και να ξέρεις, πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πάντα είσαι μαζί μας τέτοιες στιγμές.

irini on 20 Δεκεμβρίου 2013 στις 7:05 μ.μ. είπε...

Καλοταξιδο κοριτσαρα μου μεσα απο την καρδια μου!!!Ξερεις ποσο πολυ το αγαπω!!!Σε χιλιοευχαριστω γι'αυτη την μοναδικη εμπειρια,για την απιστευτη τιμη και την απεριγραπτη χαρα που μου χαρισες! Οσες φορες κι αν το πω δεν θα ειναι ποτε αρκετες...απλα δεν εχω λογια...!!! Ειμαι παντα περηφανη για σενα,σε οτι κι αν κανεις κι ευχομαι πολλα ακομη ομορφα ταξιδια στη ζωη σου!!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 21 Δεκεμβρίου 2013 στις 6:34 μ.μ. είπε...

@ Ειρήνη μου, η χαρά και η τιμή ήταν δικιά μου και το ξέρεις. Όσα ευχαριστώ κι αν σου πω θα είναι πολύ λίγα και ποτέ αντιπροσωπευτικά του πως αισθάνομαι! Σ' ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου... απλά! <3

Δημοσίευση σχολίου

 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal