Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Η Ειρήνη Πάππου για το "Μη με ξεχάσεις"

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις 6:39 μ.μ.
Η αγαπημένη φίλη, Ειρήνη Πάππου, διάβασε το "Μη με ξεχάσεις" -ξανά- και έγραψε στο Goodreads:


"Δεν τα πάω καλά με τα λόγια. Όπως ακριβώς και ο Ανδρέας, -ο κεντρικός ήρωας αυτού του βιβλίου, τα χάνω όταν πρόκειται για πράγματα που έχουν συναισθηματική αξία για μένα. Όπως ακριβώς συμβαίνει τώρα με το "Μη με ξεχάσεις" όπως το γνωρίζει το αναγνωστικό κοινό, ο "Ανδρέας" όπως το αποκαλώ εγώ!

Για μένα λοιπόν αυτό είναι ένα βιβλίο ιδιαίτερης σημασίας και συναισθηματικής αξίας για πολλούς λόγους! Πρώτα απ' όλα η Γιώτα Παπαδημακοπούλου, η οποία δεν είναι μόνο μια αγαπημένη συγγραφέας για μένα που απολαμβάνω να χάνομαι στα βιβλία της, αλλά και μια αγαπημένη φίλη που έχει αποδειχτεί πολύτιμη! Είναι επίσης ένας άνθρωπος που θαυμάζω για το ταλέντο και την ευφυΐα της και για το γεγονός ότι αν δεν θα μπορούσα ποτέ να την χαρακτηρίσω με μια λέξη, αυτή θα ήταν "προβλέψιμη". Με έχει τιμήσει με αυτό το βιβλίο της με παραπάνω από έναν τρόπους και μου έχει χαρίσει τόση απίστευτη συγκίνηση και χαρά που δεν ξέρω αν αξίζω πραγματικά, αλλά από την άλλη έτσι είναι η Γιώτα... ένας απίστευτα δοτικός άνθρωπος που σε αφοπλίζει με την γενναιοδωρία και την αγάπη της!!!

Σε ότι αφορά το βιβλίο δεν θα μπορούσα πρώτα απ' όλα να μην σχολιάσω το εξώφυλλό του, που πιστεύω ότι εκτός από το ότι δεν θα μπορούσε να υπάρχει άλλο πιο αντιπροσωπευτικό της ιστορίας, είναι και ένα από τα ομορφότερα εξώφυλλα που έχω δει ποτέ σε ένα βιβλίο.
Νομίζω ότι ερωτεύτηκα αυτό το βιβλίο από την πρώτη κιόλας σελίδα, αλλά αυτό που αιχμαλώτισε την καρδιά μου δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον κεντρικό χαρακτήρα, τον Ανδρέα...
Ο Ανδρέας λοιπόν... από που να πρωτοξεκινήσω...
Ο Ανδρέας που μ' έκανε πολλές φορές να κλάψω κι άλλες τόσες που μ' έκανε να πιάνω το στομάχι μου από τα γέλια...
Ο Ανδρέας που μ' έκανε πολλές φορές να εκνευριστώ μαζί του και να θέλω να τον χτυπήσω αλλά ακόμη περισσότερες που μ' έκανε να θέλω απλά να μπω μέσα στις σελίδες του βιβλίου (αν είναι δυνατόν) και να τον αγκαλιάσω...
Ο Ανδρέας που διαλέγει πάντα τις πιο ακατάλληλες στιγμές για να πει τα πιο κατάλληλα πράγματα και τις πιο κατάλληλες για να τα κάνει... μαντάρα!!
Ο Ανδρέας που αγαπάει με πάθος αλλά το πνίγει πίσω από μισοτελειωμένες λέξεις, αυτοσαρκασμό και πολλά "αν" και "μήπως"...
Και ο πυρήνας όλων αυτών, η παιδική του φίλη, η Αλεξάνδρα με την οποία είναι ερωτευμένος από... ε λοιπόν από πάντα, αλλά ποτέ δεν βρήκε το θάρρος να της μιλήσει... μέχρι που εκείνη του ανακοινώνει ότι παντρεύεται και αυτό που φοβόταν περισσότερο στην ζωή του, συμβαίνει... την χάνει!

Αυτό που αγαπώ επίσης σε αυτό το βιβλίο που το διαφοροποιεί κατά την γνώμη μου από άλλα που έχω διαβάσει, είναι το χρονοδιάγραμμα που χρησιμοποιεί η συγγραφέας! Η βάση της ιστορίας διαδραματίζεται σε επτά μέρες! Κάθε κεφάλαιο που ολοκληρώνεται είναι και μια μέρα!Και αυτό το στοιχείο είναι που κάνει τον αναγνώστη να καρδιοχτυπά και να μεγαλώνει την αγωνία του, γιατί κάθε κεφάλαιο που περνάει είναι και μια μέρα λιγότερη πριν από τον γάμο της Αλεξάνδρας! Μια μέρα λιγότερη για τον Ανδρέα μαζί με την Αλεξάνδρα! Και με τον χρόνο να είναι ο μεγαλύτερος πλέον εχθρός του Ανδρέα...

Τι κάνεις αλήθεια όταν αυτός που καθόριζε πάντα όλη σου τη ζωή σε αφήνει πίσω;
Είναι εγωιστικό να πεις σε κάποιον, που ετοιμάζεται για την μεγαλύτερη στιγμή της ζωής του, πως αισθάνεσαι;; Μήπως η τελευταία αυτή ευκαιρία κρέμεται πάνω από έξι μέρες και σε περιμένει να την εκμεταλλευτείς; Ή μήπως είναι ήδη αργά και η ευκαιρία ήδη σε προσπέρασε απλά ήσουν πολύ ανόητος για να την αρπάξεις;

Αυτό που φοβάται περισσότερο ο Ανδρέας... αυτό που φοβόμουν πάντα εγώ... αυτό που φοβούνται πολύ από εμάς... να μην μείνουμε πίσω... να μην ξεχαστούμε...

Εύχομαι να το αγαπήσετε όπως έκανα κι εγώ! Καλή ανάγνωση!

(Μετά από αυτό το βιβλίο έχω να δηλώσω ότι μισώ τους χιμπατζήδες! Απλά τους μισώ!)"

Δεν έχω να πω πολλά... δεν μπορώ να πω πολλά! Το να σ' ευχαριστήσω, Ειρήνη μου, είναι πολύ λίγο... εξ' αρχής, μου φαινόταν πολύ λίγο! Εξού και αυτό το βιβλίο, είναι αφιερωμένο σε σένα. Γιατί σου αξίζει, όχι επειδή με αγαπάς και με στηρίζεις, ούτε γιατί είσαι φίλη, αλλά γιατί από την πρώτη στιγμή, αγάπησες τον Ανδρέα με έναν τρόπο μοναδικό που πολύ λίγοι θα μπορούσαν να το κάνουν. Λοιπόν, σ' ευχαριστώ και πάλι, και ας είναι λίγο... Αυτό το βιβλίο, είναι δικό σου και όσο αγαπάς εσύ τον Ανδρέα, άλλο τόσο αγαπάω εγώ εσένα.

5 σχόλια on "Η Ειρήνη Πάππου για το "Μη με ξεχάσεις""

Georgia είπε...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Χρύσα είπε...

Πολύ πολύ όμορφο και τρυφερό κείμενο και φαίνεται ξεκάθαρα πως η Ειρήνη αγαπάει και τον Ανδρέα και εσένα!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 10 Φεβρουαρίου 2014 στις 9:35 μ.μ. είπε...

@ Χρύσα μου η Ειρήνη, παρά που ισχυρίζεται το αντίθετο, πάντα μιλάει με υπέροχα λόγια για ότι αγαπάει. Και με τιμάει που ένα τέτοιο κείμενο αφορά δικό μου βιβλίο, αλλά πολύ περισσότερο με τιμά το πόσο με αγαπάει και με στηρίζει! <3

irini on 10 Φεβρουαρίου 2014 στις 10:42 μ.μ. είπε...

Κοριτσάκι μου ποτέ ένα δικό σου ευχαριστώ δεν είναι λίγο για μενα!Αντίθετα,ακόμη και εκατό δικά μου θα είναι πάντα πολύ λίγα,ανεπαρκή και δεν θα μπορέσουν ποτέ να εκφράσουν ούτε στο ελάχιστο,όλη την χαρά που μου έδωσες! Σ΄ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ παρόλα αυτά, που με εμπιστεύτηκες και μοιράστηκες μαζί μου την ιστορία σου!Την αγάπησα πριν ακόμη ξεκινήσεις να την γράφεις,οπότε μπορείς να καταλάβεις πως ένιωσα όταν πρωτοείδα τον Ανδρέα στην βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείουΜιλάς πάντα με τόσο υπέροχα λόγια για μένα,που μοιάζει σαν να έκανα κάτι σπουδαίο,ενω στην πραγματικότητα δεν έκανα τίποτα!Ο Ανδρέας δεν χρειάζεται προσπάθεια για να αγαπηθεί!Για όνομα...για τον Ανδρέα μιλάμε εδω πέρα!!!Όσο για σένα..είσαι ένα απίστευτα υπέροχο πλάσμα που είναι χαρά να σ' έχει κάποιος στη ζωή του!Κι εγώ σ΄αγαπώ!
Άσε δε, που εκτός απο τα λόγια είμαι τραγική και με την τεχνολογία!Σ' ευχαριστώ πολύ για τους τόνους!Ξέρεις εσύ!!!!!!

Χρύσα σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου on 13 Φεβρουαρίου 2014 στις 4:56 μ.μ. είπε...

@ Ειρηνάκι μου γλυκό, εσύ μπορεί να μην το καταλαβαίνεις, όλα αυτά, όμως, που έχεις κάνει για μένα, είναι πολύ σημαντικά και σπουδαία και ίσως τα λόγια να μην είναι αρκετά για να σου δώσω να καταλάβεις τι σημαίνουν για μένα. Ένας από τους λόγους που ευχαριστώ το Θεό, είναι που σε έφερε στο δρόμο μου και που μου χαρίζεις απλόχερα, όχι μόνο την φιλία, αλλά την αγάπη και την στήριξή σου, σε ό,τι κι αν κάνω! <3 <3

Δημοσίευση σχολίου

 

Giota's Diaries Copyright © 2009 Paper Girl is Designed by Ipietoon Sponsored by Online Business Journal